Tύχη Βουνό

Ο Τζεφ (Σεθ Ρόγκεν), ένας εύπορος επιχειρηματίας, έχει μόλις προσλάβει τον Αρτζ (Αζίζ Ανσάρι), έναν φτωχό Ινδό, ως βοηθό του. Όταν ο Αρτζ χρησιμοποιήσει στα κρυφά χρήματα του Τζεφ προκειμένου να βγάλει την κοπέλα με την οποία είναι ερωτευμένος, την Έλενα (Κίκι Πάλμερ), σε ακριβό εστιατόριο, ο Τζεφ θα το μάθει και θα τον απολύσει. Ο Αρτζ είναι έτοιμος να βάλει τέλος στη ζωή του, όταν θα εμφανιστεί μπροστά του ο Γκάμπριελ (Κιάνου Ριβς), άγγελος με αρμοδιότητα να προσέχει τους οδηγούς που στέλνουν μηνύματα ενώ οδηγούν. Θα προσπαθήσει να πείσει τον Αρτζ να μην αυτοκτονήσει, πείθοντάς τον να ανταλλάξει για μια εβδομάδα ζωή με τον Τζεφ, εν αγνοία του δεύτερου. Όμως το σχέδιο δε θα πάει όπως το υπολόγιζε ο Γκάμπριελ.

Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός πως η κινηματογραφική κωμωδία (και αναφερόμαστε στην κωμωδία που βγαίνει στις αίθουσες κι όχι απλά στις πλατφόρμες) πάει να κάνει ένα δειλό comeback. Λίγους μήνες μετά το απολαυστικό reboot του «The Naked Gun» με τον Λίαμ Νίσον, έρχεται το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Αζίζ Ανσάρι να επαναφέρει το γέλιο στις αίθουσες. Και μπορεί το αποτέλεσμα να μην είναι αριστουργηματικό και να διαγράφεται εύκολα από τη μνήμη, για κάτι παραπάνω από μιάμιση ώρα εντούτοις ο Ανσάρι και οι συνεργάτες του προσφέρουν μια άκρως ευχάριστη κωμωδία, που σίγουρα στο μέλλον θα χαζεύουμε όποτε την πετυχαίνουμε να προβάλλεται σε κάποιο τηλεοπτικό κανάλι ή streaming πλατφόρμα.

Το «Good Fortune» αντιστρέφει τη συνταγή κλασικών χολιγουντιανών τίτλων όπως το «It’s a Wonderful Life» (1946) του Φρανκ Κάπρα ή το «The Bishop’s Wife» (1947) του Χένρι Κόστερ: εκεί, ένας άγγελος ήταν καταλυτικός ώστε τα προβλήματα του ήρωα να ξεπεραστούν. Εδώ, ο άγγελος που υποδύεται απολαυστικά ο Κιάνου Ριβς είναι μάλλον ο λόγος που ό,τι είναι στραβό στη ζωή των πρωταγωνιστών πάει ακόμη χειρότερα. Ο Γκάμπριελ δεν είναι ακριβώς ο φύλακας άγγελος που θα ήθελες να έχεις στο πλευρό σου κι εκεί βασίζεται η πρωτοτυπία και μεγάλο μέρος της ψυχαγωγικής αξίας της ταινίας. Το φιλμ δε διαθέτει κάποιο δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης, συναρπαστικό και καινοτόμο, έχει όμως ρυθμό, είναι αστείο, και οι χαρακτήρες του κερδίζουν τη συμπάθειά μας, όπως ακριβώς οφείλει να κάνει μια κωμωδία.

Φυσικά, κάθε ταινία του είδους έχει ανάγκη από ένα γερό καστ και το «Good Fortune» ευτυχεί κι εδώ: εκτός του προαναφερθέντος Ριβς, οι Σεθ Ρόγκεν και Αζίζ Ανσάρι είναι έκτακτοι, έχουν καλή χημεία και βρίσκονται σε φόρμα. Ειδικά ο πρώτος, χρόνια τώρα από τους ελάχιστους εκπροσώπους ποιοτικής αμερικανικής κωμωδίας και σε πλήρη άνθιση λόγω της επιτυχίας της πρόσφατης σειράς του «The Studio», είναι μάλλον ο καλύτερος αυτού του υπέροχου θιάσου. Όσο για τον Ανσάρι, συστήνει ένα νέο κωμικό ανθρωπότυπο, τον οποίο ελπίζουμε να εκμεταλλευτεί σε μελλοντικές ταινίες – τις οποίες θα θέλαμε να παρακολουθήσουμε επίσης στη μεγάλη οθόνη.

Ασφαλώς, το «Good Fortune» δεν είναι ελεύθερο αδυναμιών. Η λύση του σεναρίου είναι προβλέψιμη, η σκηνοθεσία κάπως τηλεοπτική, ορισμένα αστεία δε λειτουργούν. Η τελική επίγευση, όμως, είναι μάλλον θετική. Πηγαίνοντας με χαμηλές προσδοκίες, η καλοπέραση είναι εγγυημένη. Πρόκειται για ένα φιλμ που βλέπεται ευχάριστα, ξεχνιέται εύκολα, αλλά στο ενδιάμεσο χαρίζει μερικά ξεκαρδιστικά στιγμιότυπα, όπως τον έκπτωτο άγγελο του Ριβς να καπνίζει μετά από ένα κοπιαστικό μεροκάματο.