Επίθεση στη Βομβάη

Ξεκινώντας από το «United 93» της προηγούμενης δεκαετίας, ως τα πιο πρόσφατα «July 22» και «Μέρα των Ηρώων» τα σύγχρονα θρίλερ που βασίζονται πάνω σε τρομοκρατικές επιθέσεις της εποχής μας, προσπαθούν να βγάλουν έξω τα κίνητρα και να περιγράψουν αφηγηματικά το χρονικό μιας, γνωστής στο κοινό, επίθεσης αναζητώντας το προφίλ του ήρωα που είναι ένας από εμάς. Αυτούς ψάχνει, άκομψα την περισσότερη ώρα, η «Επίθεση στη Βομβάη», η ανασύνθεση δηλαδή των γεγονότων της τρομοκρατικής ενέργειας του συγκλόνισε την Ινδική πόλη το 2008, μέσα στο πολυτελές ξενοδοχείο Taj Mahal. 

Η ιστορία όμως της επίθεσης αυτής είναι κυρίως μια ιστορία ντροπής και θλίψης για τον σύγχρονο φονταμενταλισμό και όχι ηρώων που δημιουργούνται από το κινηματογραφικό «σπάσιμό» της σε μικρότερα επεισόδια. Στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, ο Αυστραλός σκηνοθέτης Άντονι Μάρας μπλέκει το θρίλερ με το μελόδραμα, φτιάχνει χαρακτήρες χωρίς καμία φροντίδα και προσπαθεί να ενώσει απάνθρωπες σκηνές εν ψυχρώ εκτελέσεων με τη χολιγουντιανού τύπου δράση, όπου οι Ινδοί υπάλληλοι του ξενοδοχείου βάζουν πάνω από τη ζωή τους αυτήν των πλούσιων λευκών πελατών τους. Το αποτέλεσμα είναι άναρχα δομημένο, αμήχανο και θυμίζει πολλές ταινίες μικρού μήκους μαζί που μπήκαν στο μίξερ για να δημιουργήσουν μια ταινία που σίγουρα δεν τιμά όσους ήρωες γεννήθηκαν μέσα από αυτή την αποκρουστική ιστορία ομηρείας.