How to Have Sex

Πρώτη μεγάλου μήκους ταινία για την κινηματογραφίστρια Μόλι Μάνινγκ Γουόκερ που εδώ υπογράφει το σενάριο και τη σκηνοθεσία ενός ντεμπούτου που θα συζητηθεί από αρκετούς για όλους τους λάθος λόγους και από άλλους για τους πλέον σωστούς, όπως το γεγονός ότι είχαμε καιρό να δούμε στο σινεμά, μια τόσο ρεαλιστικά αποδοσμένη και δη με ψήγματα αυτοβιογραφίας, ιστορία ενηλικίωσης.

Έχοντας κερδίσει το βραβείο στην κατηγορία Ένα Κάποιο Βλέμμα του πρόσφατου Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, αλλά και τη Χρυσή Αθηνά στις 29 ες Νύχτες Πρεμιέρας, η ταινία μόνο το μέσο φεστιβαλικό δείγμα δεν αποτελεί, ξεφεύγοντας από τη νόρμα που θέλει πολλούς από τους νικητές να περιορίζονται σε συγκεκριμένα «καλούπια» αφηγηματικού στυλ, δίνοντας έτσι νέα πνοή στο είδος του coming of age δράματος, μια πνοή που μυρίζει αρωματισμένο γκλίτερ, φτηνό αποσμητικό και περιπτερόμπυρα.

Η Τάρα (ΜακΚένα-Μπρους), η Σκάι (Πικ) και η Εμ (Λιούις) έχουν μόλις ξεμπερδέψει με τις σχολικές εξετάσεις πίσω στη Βρετανία και μπροστά τους ανοίγεται ένα εξωφρενικό καλοκαίρι στα αχαλίνωτα Μάλια. Τα κορίτσια βολεύονται στο ξενοδοχείο τους (μια ηδονιστική τοποθεσία τύπου Ιερώνυμος Μπος αλλά στο βρετανικό του) και οι γνωριμίες ξεκινάνε. Αυτό που ακολουθεί είναι πρωτίστως ιδρώτας - πολύς ιδρώτας - ασταμάτητος χορός και τέτοια ποσότητα αλκοόλ που θα έκανε ακόμα και τον πρωταγωνιστή του «Wake in Fright» του Τεντ Κότσεφ, να ντρέπεται μπροστά στο πιοτί των τριών φιλενάδων και της παρέας τους. Η Τάρα έχει βέβαια μια ακόμη σημαντικότερη αποστολή: να χάσει την παρθενιά της. Όταν ο αδέξιος Μπάτζερ (Tόμας) εκδηλώσει το ενδιαφέρον του για εκείνη, η Τάρα μοιάζει έτοιμη να κάνει το μεγάλο βήμα, τα σχέδια όμως σύντομα θα ανατραπούν, όταν στο ειδύλλιο εμπλακεί και ο γόης της παρέας Πάντι (Μπότομλι), με απρόβλεπτα τελικά αποτελέσματα.

Οι συγκρίσεις με το «Spring Breakers» του Χάρμονι Κορίν είναι αναπόφευκτες, εκεί όμως που το στυλιζάρισμα του Αμερικανού δημιουργού «καταβροχθίζει» την ουσία της νεανικής, ποπ επανάστασης, η Γουόκερ χρησιμοποιεί έναν παρεμφερή νέο(ν) καμβά, για να κατασκευάσει μια ιστορία απότομης ενηλικίωσης, που θέλει την ηρωίδα της να περνάει από σαράντα κύματα (σωματικά και ψυχικά) προκειμένου να επανακτήσει (ή μάλλον να αρχίσει να επανακτά) τον έλεγχο της ίδιας της της ύπαρξης.

Η Μία ΜακΚένα-Μπρους διαθέτει κάτι από το υποκριτικό τσαγανό και την τραχιά φωνή της Φλόρενς Πίου και εδώ δίνει μια συγκλονιστική ερμηνεία στο ρόλο της Τάρα, το δε πρόσωπό της είναι ένας καμβάς συναισθημάτων και μικροσκοπικών κινήσεων που σε κάνει να καταλαβαίνεις ανά πάσα στιγμή και δίχως την ανάγκη διαλόγου, τι ακριβώς βιώνει μόνη της. Γιατί τούτο το, κατά τα άλλα, εκκωφαντικά θορυβώδες ταξίδι στη Κρήτη, πρόκειται ουσιαστικά για μια μοναχική πορεία αυτογνωσίας και «ξανά-μαζέματος» των κομματιών της Τάρα από την ίδια την Τάρα, με έναν τρόπο που μπορεί να παραλληλιστεί μονάχα με την εικόνα των έρημων δρόμων γεμάτων από πλαστικά ποτήρια και μπουκάλια, μετά το πέρας μιας ακόμη αχαλίνωτης βραδιάς στα Μάλια, όπως πολύ εύστοχα μας υπενθυμίζει η σκηνοθέτιδα σε μια από τις καλύτερες σκηνές της ταινίας.

Η δουλειά που έχει γίνει σε επίπεδο παραγωγής είναι αδιανόητη, ενώ τόσο η σκηνοθεσία της Γουόκερ, όσο και η φωτογραφία του Νίκολας Κανιτσιόνι (φανταστικός στη διαχείριση του πλήθους των υποστηρικτικών ηθοποιών, τους οποίους εξασφάλισε το ελληνικό συνεργείο) αποτελούν μερικά από τα πολύ δυνατά τεχνικά χαρτιά της ταινίας, πέραν δηλαδή της πολύ ξεχωριστής ερμηνείας της μικροσκοπικής ΜακΚένα-Μπρους που σίγουρα ετοιμάζεται για μεγάλα πράγματα.

Το «How to Have Sex» μιλάει για τα σημαντικά με τρόπο ήσυχο, κόντρα στο κραυγαλέα χρωματιστό του περιτύλιγμα. Η σεξουαλική συναίνεση, το τραύμα και η αντιμετώπισή του, το θύμα που δεν θυματοποιείται και ο θύτης στην αναζήτηση του μικρού, συναινετικού (;) παραθύρου που θα τον βολεύει, αποτελούν τις βασικές θεματικές ενός coming of age φιλμ τόσο ανησυχητικά κοινού και συχνού, που η ταινία της Γουόκερ θα μπορούσε να ιδωθεί ακόμα και ως ταινία τρόμου. Ίσως τα πράγματα να ήταν αλλιώς, αν είχαμε όντως μάθει πως να κάνουμε σεξ.