Η Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ

In the Strange Pursuit of Laura Durand

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2020
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Ελλάδα, Κύπρος
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Δημήτρης Μπαβέλλας
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Δημήτρης Μπαβέλλας, Κατερίνα Κλειτσιώτη
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μιχάλης Σαράντης, Μάκης Παπαδημητρίου, Άννα Καλαϊτζίδου, Υβόννη Μαλτέζου, Δάνης Κατρανίδης, Μαρία Σκουλά, Μαίρη Μηνά
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ραμόν Μαλαπέτσας
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Γιώργος Μπουσούνης
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 98'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Tulip
    Η Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ

Ο Καραγάτσης, ο Όμηρος, το ροκ εν ρολ και μια εξαφανισμένη πορνοστάρ συναντιούνται σε ένα πειραγμένο road movie για μια γενιά που αρνείται να ωριμάσει με το ζόρι.

Από τον Θοδωρή Καραμανώλη

«Τη φυγή ζητάμε στο άπειρο, στον ίλιγγο της φαντασίας»

Η «Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ» ξεκινά από το «Χαμένο Νησί» του Καραγάτση. Η λογοτεχνική αναφορά αρκεί από μόνη της για να συνοψίσει τις προθέσεις και σε ένα βαθμό τo σενάριο, που παρακολουθεί δύο άντρες να αναζητούν μια πορνοστάρ (την επώνυμη Λώρα που έκανε καριέρα στα 90's μέχρι που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, αφήνοντας πίσω της τα ψίχουλα της βασανισμένης ύπαρξής της, πεταμένα σε έναν χειρόγραφο χάρτη της ελληνικής επικράτειας). Γεφυρώνει επίσης τη «Λώρα Ντουράντ» με την πρώτη ταινία του Δημήτρη Μπαβέλλα, όπου η φυγή ήταν και πάλι το ζητούμενο. Όσοι έχουν δει το «Runaway Day» του 2013, θα αναγνωρίσουν αμέσως τις ομοιότητες στο ύφος μιας, σχεδόν ναΐφ προσέγγισης στο σύγχρονο σινεμά είδους.

Αυτή τη φορά οι υποψήφιοι «λιποτάχτες της στεγνής λογικής των τριών διαστάσεων» όπως τους αναφέρει ο Καραγάτσης, δεν εντοπίζονται στο γενικό σύνολο της λιμνάζουσας ελληνικής πραγματικότητας. Είναι δύο άντρες και γύρω τους μια ποπ πινακοθήκη γεμάτη με εκκεντρικούς χαρακτήρες. Δύο αρσενικά (λέξη κλειδί για τον ψυχισμό της ταινίας) που παίζουν μουσική και κλαίνε όταν πρέπει να αποχωριστούν οριστικά τα βινύλιά τους ή ξέρουν να κοιτούν τον κόσμο μέσα από το φωτόμετρο. Δύο φίλοι με πολύ σοβαρά προβλήματα στο background, που όταν ακούν τη Λώρα να τους καλεί σε βοήθεια από μια άλλη διάσταση, δεν διστάζουν να ξεκινήσουν ένα ταξίδι που όντως αψηφά, χώρο, χρόνο και στεγνή λογική.  Αδιαμφισβήτητα υπάρχει κάτι πολύ προσωπικό σε όλα αυτά. Μοιάζουν ψήγματα της προσωπικότητας του ίδιου του δημιουργού, όπως και το πολύ ιδιαίτερο, πολύ συγκεκριμένο χιούμορ που διατρέχει ολόκληρη την ταινία.

Μέσα σε όλα τα παραπάνω, υπάρχουν εξίσου πολλά στοιχεία για να εκτιμήσει και για να ξενερώσει κανείς. Τα περισσότερα πράγματα ορίζονται από τις αντιφάσεις τους, αλλά η «Λώρα Ντουράντ» το παρακάνει. Αυτό δεν αφορά τα αμέτρητα ετερόκλητα στοιχεία που της δίνουν χαρακτήρα και είναι κομμάτι της αδιαπραγμάτευτης γοητείας της. Το παιχνίδι με τα κινηματογραφικά είδη, τα 8-bitα 80's, τα αναλογικά 90's, η εναλλακτική Οδύσσεια, οι φωτογραφικές μεταμορφώσεις, όλα προσεκτικές πινελιές σε έναν σχεδόν σουρεαλιστικό καμβά. Στα πιο θεμελιώδη όμως, το τρομερά μετρημένο μοντάζ του Γιώργου Γεωργόπουλου πασχίζει να μαζέψει ότι μαζεύεται από ένα απελπιστικά φλύαρο ντεκουπάζ. Τα εξαιρετικά στην πλειοψηφία τους κάδρα, φιλοξενούν μια δύσκαμπτη μανιέρα σε ότι έχει να κάνει με τις δράσεις και τις αντιδράσεις (εξαιρείται η σισύφεια προσπάθεια του Μιχάλη Σαράντη που μοιάζει να προσπαθεί μόνος να σώσει τα πάντα γύρω του από την ιδιοσυγκρασιακή δίνη). Γενικά, τεχνικά μιλώντας, δουλεύουν τα πάντα εκτός απ' το πιο σημαντικό, τη σκηνοθεσία. 

Για να επιστρέψουμε στον Καραγάτση, όπως οι κεντρικοί ήρωες κυνηγούν μια Χίμαιρα με το πρόσωπο μιας θρυλικής πορνοστάρ, έτσι και ο Μπαβέλλας, μια εντελώς μοναδική περίπτωση στο ελληνικό κινηματογραφικό στερέωμα, φαίνεται να κυνηγάει τη δική του. Μια ταινία όπου το offbeat στυλ και το αντισυμβατικό χιούμορ του εξυπηρετούν την ιλιγγιώδη φαντασία του και κουμπώνουν ιδανικά με μια ελλειπτική και ταυτόχρονα αναπάντεχα συναισθηματική κορύφωση. Αυτή φαίνεται να είναι η κατεύθυνση που έχει χαράξει ήδη από το ντεμπούτο του. Μπορεί η «Λώρα Ντουράντ» τελικά να απέχει αρκετά, είναι ωστόσο ένα αποφασιστικό βήμα προς τα εμπρός. 

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Η Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ
  • Η Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ