Εύκολος Στόχος

Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του 2019 της ερευνήτριας δημοσιογράφου Κάρολιν Μισέλ- Αγκίρε, το φιλμ του Ζαν-Πολ Σαλομέ αποτελεί μια πιστή καταγραφή όλων όσων οδήγησαν στο ξεσκέπασμα ενός εκ των μεγαλύτερων πολιτικών σκανδάλων στην Γαλλία, κατά την διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, ρίχνοντας παράλληλα φως στον τρόπο με τον οποίο η πρωταγωνίστρια της υπόθεσης Μορίν Κερνέ, διαχειρίστηκε με δύναμη και γενναιότητα όλα όσα της συνέβησαν.

Ως εκπρόσωπος συνδικάτου της Areva, τεράστιας δύναμης στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας στη Γαλλία, η Μορίν Κερνέ (Ιπέρ) ήταν υπέρμαχος των δικαιωμάτων των εργαζομένων, δουλεύοντας αδιάκοπα για τα συμφέροντά τους. Όταν τελικά κατάλαβε πως αυτά τα ίδια δικαιώματα βρίσκονταν σε άμεσο κίνδυνο, λόγω των γάλλο-κινεζικών σχέσεων και συμφερόντων που είχαν αρχίσει να διαμορφώνονται στο παρασκήνιο, η Κερνέ βγήκε μπροστά και απαίτησε από την κυβέρνηση να στηρίξει την προσπάθειά της για την προστασία χιλιάδων θέσεων εργασίας. Έχοντας γίνει πλέον εύκολος στόχος για παντός είδους πολιτικά «αρπακτικά», η Κερνέ δέχτηκε μια τρομακτική επίθεση στο σπίτι της. Ο πραγματικός της αγώνας ενάντια στην αστυνομία, την κοινή γνώμη και όλους όσους την ήθελαν μια τρελή συνδικαλίστρια, τώρα ξεκινούσε.

Πρόκειται για μια ταινία κλασικής κοπής, ως είθισται γενικά όταν πρόκειται για βιογραφίες ή ιστορίες που αντλούν από τα πραγματικά γεγονότα των χαρακτήρων πάνω στους οποίους είναι βασισμένες. Η Ιπέρ αποτελεί πάντα σταθερή αξία και σίγουρα εδώ διαθέτει τον ιδανικό συνδυασμό πυγμής και ευθραυστότητας, σηκώνοντας πρακτικά την ταινία στην πλάτη της, η οποία αντικειμενικά δεν έχει να προσφέρει και πολλά, αξιομνημόνευτα πράγματα πέρα από μια ακόμη τίμια ερμηνεία για την Γαλλίδα ηθοποιό.

Η ταινία του Σαλομέ δίνει την αίσθηση πως πρόκειται για ένα σινεμά φεστιβαλικό μεν, που απευθύνεται σε μεγαλύτερες ηλικίες δε, λόγω της στρωτής και δίχως εναλλαγές αφήγησή της, κάτι που δεν αποτελεί απαραίτητα κακή επιλογή, ενδεχομένως όμως να καθιστά την καταγραφή των συμβάντων πιο «αποστειρωμένη» και όχι τόσο προσωπική.

Αυτό αλλάζει ευτυχώς σε έναν βαθμό, μετά την πρώτη μισή ώρα του φιλμ, όταν το βάρος μετατοπίζεται από τη «στεγνή», επαγγελματική δράση της Κερνέ, σε ένα ύφος που ακουμπάει περισσότερο στην εσωτερική μάχη της ηρωίδας να συμβιβαστεί με την βίαιη επίθεση που έχει δεχτεί, με την Ιπέρ να κρατάει αποτελεσματικά τις ισορροπίες που το σενάριο απαιτεί από εκείνη, χωρίς ποτέ να καταλήγει σε εξαιρετικά δραματικές σκηνές ή στιγμές που να θέλουν να εκμαιεύσουν από τον θεατή την συμπόνια για την «κακόμοιρη» αυτή γυναίκα.

Το πρόβλημα είναι πως πέρα από την παρουσία της Ιπέρ (καμία κακομοιριά εδώ), ο ρυθμός της ταινίας παραμένει πολύ ακαδημαϊκός, μην επιτρέποντας την εξέλιξη των λοιπών χαρακτήρων που πλαισιώνουν την πρωταγωνίστρια, όπως για παράδειγμα ο σύζυγος της Κερνέ, ο οποίος υπάρχει σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, αλλά και να μην υπήρχε δεν θα άλλαζε απολύτως τίποτα. Πρόκειται σαφώς για ένα one woman show, με τον Σαλομέ να παρά-βολεύεται στο star quality της Ιπέρ, με αποτέλεσμα να μη φέρνει πρακτικά τίποτε άλλο στην ταινία του.

Ο «Εύκολος Στόχος» είναι μια ταινία που πασχίζει να ξεχωρίσει, αλλά δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά. Αν κάτι κάνει καλά όμως, είναι να χαρίσει μια ακόμη αξιοπρεπή ερμηνεία στη φιλμογραφία της μεγάλης Ιπέρ.