Ραμπιγιέ Κουρνάζ Εναντίον Τζορτζ Μπους

Μια αληθινή ιστορία, εξόχως δραματική στην καρδιά αλλά με γάργαρο το κωμικό στοιχείο στις φλέβες της, το «Ραμπιγιέ Κουρνάζ Εναντίον Τζορτζ Μπους» είχε κερδίσει κατά κράτος κοινό και Κριτική Επιτροπή στο περασμένο Φεστιβάλ Βερολίνου, από όπου έφυγε όχι μόνο με τα πηγαία γέλια και τα χειροκροτήματα των θεατών, αλλά και με δύο Αργυρές Άρκτους. Μία για το σενάριο της Λάιλα Στίλερ, άλλη μία για την πρωταγωνίστρια Μελτέμ Καπτάν που υποδύεται την Ραμπιγιέ Κουρνάζ, την οποία ο τίτλος της ταινίας του Αντρέας Ντρέζεν φέρνει αντιμέτωπη με κοτζάμ Αμερικανό Πρόεδρο. Κι αν υπάρχουν εύλογες απορίες για τη φύση της αναμέτρησης, τουλάχιστον ως προς το άκουσμα του άγνωστου πρώτου ονόματος μιας και είχαμε συνηθίσει σε πιο γνώριμα και ασφαλώς πιο αμφίρροπα κινηματογραφικά ντέρμπι σαν τα «The People vs. Larry Flynt» και «The U.S. vs. John Lennon», να πούμε καταρχάς ότι συνδέεται με τον διαβόητο αγώνα κατά της τρομοκρατίας στην αυγή της μετά 9/11 εποχής. Ειδικότερα, τη μάχη μιας μάνας να αποδείξει πως ο γιος της δεν είναι τρομοκράτης.

Παίζει σταθερά το χαρτί της υπερπροστατευτικής ανατολίτισσας μάνας, στήνοντας διαρκώς gag όπου το αγνό «με πνίγει το δίκιο» θριαμβεύει ενάντια στις γραβάτες και τους τύπους

Το φιλμ λοιπόν αφηγείται τον αγώνα της Ραμπιγιέ Κουρνάζ, μιας Τουρκάλας μάνας από τη Βρέμη, να βγάλει τον μεγάλο της γιο από το Γκουαντάναμο, ο οποίος κατηγορήθηκε ως Ταλιμπάν μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Με την υπόθεση να φτάνει ως την Ουάσινγκτον και το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, θα περιμέναμε ένα δικαστικό και πολιτικό δράμα. Κόντρα στις προσδοκίες μας ωστόσο, ο πολύπειρος Γερμανός σκηνοθέτης Αντρέας Ντρέζεν («Μικρά Ψέματα, Μεγάλες Απιστίες») το έχει γυρίσει σε στιλ crowd pleaser, παίζοντας σταθερά το χαρτί της υπερπροστατευτικής ανατολίτισσας μάνας και στήνοντας διαρκώς gag όπου το αγνό «με πνίγει το δίκιο» θριαμβεύει ενάντια στις γραβάτες και τους τύπους.

Και αυτό είναι - φανταζόμαστε - ο κρίσιμος παράγοντας που φέρνει μια λαϊκή κωμωδία όπως αυτή στα μέρη μας, αφού το εκρηκτικό ταμπεραμέντο της Ραμπιγιέ βρίσκει συνάφεια με τα στερεότυπα που συνοδεύουν την Ελληνίδα μάνα. Αν αρκεί αυτό, αγκαζέ με τη φορτσάτη ερμηνεία της Μελτέμ Καπτάν, για να βρει το φιλμ ικανή επαφή με το ελληνικό κοινό, είναι κάτι που θα απαντηθεί στα ταμεία. Ωστόσο, πέραν από την παλαιομοδίτικη προσέγγιση της πλοκής, πράγμα όχι απαραίτητα κακό, η ταινία παρουσιάζει διαρκώς άτσαλες μεταβάσεις από το κωμικό στο δραματικό, με το τελευταίο να είναι μάλιστα και το πλέον αφρόντιστο στοιχείο της.

Από την άλλη, επειδή έτυχε να παραστούμε στη σχετική προβολή στο Φεστιβάλ Βερολίνου, πρέπει να πούμε πως το γερμανικό κοινό χάρηκε το φιλμ με την ψυχή του, προμηνύοντας μια ανάλογη εμπορική επιτυχία στις τοπικές αίθουσες. Παράλληλα όμως με μια στερεοτυπική μάχη Δαβίδ εναντίον Γολιάθ, πέρα από το όχημα μιας ηρωίδας που με πολιορκητικό κριό το προστατευτικό ένστικτο της μάνας δεν χαμπαριάζει από εξουσίες, γραφειοκρατία και διαδικασίες, οφείλουμε επίσης να επισημάνουμε πως το «Ραμπιγιέ Κουρνάζ Εναντίον Τζορτζ Μπους» έχει μία έντονη γερμανικότητα στην ταυτότητά του, αφού ακουμπά εσωτερικά θέματα της χώρας, όπως την αντιμετώπιση του έντονου τουρκικού στοιχείου από μερίδα της γερμανικής κοινής γνώμης αλλά και το ίδιο το κράτος.