Αντίστροφη Μέτρηση

Το ποιοτικό φίλτρο στις επιλογές του Λιαμ Νίσον εχει πάει περίπατο πια. Για να είμαστε δίκαιοι, στάθηκε και άτυχος εσχάτως. Στα χαρτιά, στα τρία τελευταία πρωταγωνιστικά του οχήματα συνεργάστηκε με τον Μάρτιν Κάμπελ, τον Νιλ Τζόρνταν και τώρα με τον Ούγγρο Νιμρόντ Αντάλ, δεν μπορείς να υποστηρίξεις, δηλαδή, ότι πήρε αποφάσεις που θα έβλαπταν τη φιλμογραφία του, παρά μόνο εκ του αποτελέσματος – αν και αναρωτιέσαι τι βρήκε σε αυτά τα σενάρια. Αν αφαιρέσουμε από την εξίσωση τον «Marlowe» του Νιλ Τζόρνταν, το οποίο ως έργο δεν εντάσσεται στην action φιλμογραφία του, στις τρεις τελευταίες περιπέτειές του -  προσθέτουμε και τον αχαρακτήριστο «Μεσάζοντα» του Μαρκ Γουίλιαμς- το μόνο που κρατάς είναι την επίδραση του γήρατος στην action περσόνα του. Αν στον «Μεσάζοντα» κουράζεται συχνότερα και τις τρώει και στο «Μemory» γίνεται πιο αργός και ξεχνά συχνότερα, στην «Αντίστροφη Μέτρηση» τον βλέπουμε σε όλη την ταινία καθηλωμένο στο κάθισμα του αυτοκινήτου του.

Η ταινία αποτελεί ριμέικ του ισπανικού «Με Απόκρυψη», το μοντάζ του οποίου έδινε νεύρο και αγωνία στα δρώμενα, μια αρετή που εδώ υποκαθίσταται, μα δεν αντικαθίσταται πλήρως, από την επιστράτευση των υποκριτικών ικανοτήτων του Λιαμ Νίσον, σε μία από τις πιο εξωστρεφείς ερμηνείες του εδώ και καιρό. Κάποιες απαραίτητες μετατροπές στο σενάριο προκειμένου ο χαρακτήρας να έρθει πιο κοντά στην εντιμότητα που εκπροσωπεί η περσόνα του πρωταγωνιστή δεν αφαιρούν από το τελικό αποτέλεσμα, γίνεται και λιγότερο διδακτικό σε σχέση με το ισπανικό πρωτότυπο έτσι, ενώ  η απλοποίηση της ίντριγκας και αυτή στα θετικά συγκαταλέγεται, αν και τα δρώμενα παραμένουν εξωφρενικά, η τελική σύγκρουση με τον υπεύθυνο τον βασάνων του μοιάζει οριακά γελοία. Η ώρα περνάει με το ζόρι, παρά το γεγονός ότι ο χρόνος δεν είναι με το μέρος του ήρωα, που πρέπει να οδηγεί διαρκώς και να παίρνει γρήγορες αποφάσεις. Δυστυχώς, για ακόμα μια φορά είμαστε στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να γράψουμε άσχημα πράγματα για έναν πρωταγωνιστή που εκτιμούμε ιδιαιτέρως, να επισημάνουμε ότι θα ήταν φρονιμότερο να επιλέγει καλύτερα σενάρια, ακόμα κι αν συνεχίσει να υπηρετεί σχεδόν αποκλειστικά το σινεμά δράσης.