Scream VI

Scream VI

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2023
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΗΠΑ
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ματ Μπετινέλι-Όλπεν, Τάιλερ Γκίλετ
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Τζέιμς Βάντερμπιτ, Γκι Μπουσίκ
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μελίσα Μπαρέρα, Τζένα Ορτέγκα, Τζάζμιν Σαβόι Μπράουν, Μέισον Γκούντινγκ, Χέιντεν Πανετιέρ, Κόρτνεϊ Κοξ
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Μπρετ Γιουτκιέβιτς
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Σβεν Φόλκονερ, Μπράιαν Τάιλερ
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 123'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Feelgood Entertainment
    Scream VI

Λίγους μήνες μετά τα τελευταία, αιματηρά γεγονότα στο Γούντσμπορο, η Σαμ και η Τάρα βρίσκονται και πάλι αντιμέτωπες με έναν καινούργιο Ghostface, αυτή την φορά στην Νέα Υόρκη εκεί όπου η Τάρα βρίσκεται πλέον για σπουδές. Θα καταφέρουν, αυτή τη φορά, να γλυτώσουν από το μαχαίρι του μασκοφόρου serial killer;

Από την Βαρβάρα Κοντονή

Η απλή και γρήγορη απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι, «ποιος πραγματικά νοιάζεται;».

Το 1996 o Κέβιν Γουίλιαμσον έγραψε και ο Γουές Κρέιβεν σκηνοθέτησε το πρώτο «Scream», ένα φιλμ που έμελλε να επαναπροσδιορίσει το είδος του κινηματογραφικού τρόμου στα ‘90s (και όχι μόνο), με έναν τρόπο που κανείς μέχρι τότε δεν είχε τολμήσει: χρησιμοποιώντας την αυτοαναφορικότητα του horror genre, αλλά και όλα εκείνα τα κλισέ που συνακόλουθα το χαρακτηρίζουν, προκειμένου να συστήσει στο κοινό μια νέα «φουρνιά» κινηματογραφικών χαρακτήρων που ενώ γνωρίζουν άπταιστα τους κώδικες των ταινιών τρόμου, καταλήγουν τελικά να την «πατάνε» ακριβώς από αυτούς τους ίδιους κώδικες.

Αυτή η «meta» διάσταση του πρώτου «Scream» είχε αποτελέσει το δυνατότερό του χαρτί, με το γκελ της ταινίας στους θεατές να μετουσιώνεται σε εισπρακτική επιτυχία και καθολική αποδοχή, για ένα φιλμ που είχε πρακτικά πετύχει τον σκοπό του με τον πιο ευφυή και συνάμα ύπουλα δημιουργικό τρόπο: με το να χρησιμοποιήσει τα ίδια τρόμο- στερεότυπα που ο κόσμος είχε φάει, πλέον, με το κουτάλι ήδη από την δεκαετία του ’70 και έπειτα (ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στα slasher movies), προκειμένου να δημιουργήσει νέες προσδοκίες στο κοινό, ένα κοινό που δεν είχε την παραμικρή ιδέα ότι οι αναμενόμενες προσδοκίες του επρόκειτο να ανατραπούν με το πλέον απενοχοποιημένο fun! Μιλάμε για το απόλυτο Uno Reverse card!

Και μετά ερχόμαστε στο τώρα, με το franchise να μετράει την έκτη του συνέχεια, ακολουθώντας τις αιματοβαμμένες περιπέτειες των αδελφών Κάρπεντερ, που μετά τα πρόσφατα, δολοφονικά συμβάντα στο Γούντσμπορο, βρίσκονται πλέον στην Νέα Υόρκη, εκεί όπου η Τάρα έχει ξεκινήσει τις σπουδές της και η Σαμ είναι μαζί της για να την προσέχει. Όπως φαντάζεσαι, οι δυο τους, μαζί με δυο ακόμη επιζήσαντες από την παρέα, θα βρεθούν και πάλι στο στόχαστρο ενός κάποιου Ghostface, ο οποίος δεν θα αφήσει κανέναν όρθιο στο πέρασμά του, με απώτερο σκοπό να ξεπαστρέψει μια και καλή τις δυο αδελφές.

Πόσες φορές πια να πετύχει το ίδιο meta καλαμπούρι;

Τα προβλήματα της πέμπτης ταινίας, ακολουθούν κατά πόδας ετούτη την έκτη συνέχεια, αφού αν εξαιρέσει κανείς κάποιες πραγματικά εμπνευσμένες, σεναριακές εκλάμψεις (που θα μπορούσαν να είχαν οδηγήσει την ταινία σε εντελώς διαφορετικά μονοπάτια), το μόνο πράγμα που αλλάζει εδώ είναι το σκηνικό. Κατά τα άλλα, η αυτό-αναφορικότητα της original ταινίας πετιέται πλέον στο καλάθι τον αχρήστων λόγω ακραίου overuse, το ενδιαφέρον για τους καινούργιους χαρακτήρες μοιάζει ανύπαρκτο καθότι… αναλώσιμοι, ενώ και το σενάριο (στο σύνολό του) των Τζέιμς Βάντερμπιτ και Γκι Μπουσίκ μοιάζει γραμμένο στο πόδι, προσχηματικό και αφελές, ίσα για να εξυπηρετήσει την ανάγκη των θεατών για λίγο καλό gore, και εδώ για να λέμε και την αλήθεια, η ταινία παίρνει άριστα δέκα.

Συνολικά η έκτη συνέχεια του «Scream» μοιάζει τόσο πολύ με την προηγούμενη προσθήκη της σειράς σε επίπεδο περιεχομένου, που ακόμα και εδώ υπάρχει μια σκηνή με την Μίντι να εξηγεί στην παρέα τους κανόνες του κινηματογραφικού «franchise», εκεί που στην πέμπτη ταινία απαριθμούσε τα βήματα ενός επιτυχημένου «requel». Πόσες φορές πια να πετύχει το ίδιο meta καλαμπούρι;

Το «Scream VI» είναι μια ακόμη χαμένη ευκαιρία (και) για έναν σύγχρονο, κοινωνικοπολιτικό σχολιασμό της τρέχουσας κατάστασης (ιδωμένης εν προκειμένω μέσα από τα μάτια της νεότερης γενιάς), όπως τουλάχιστον άφησε και το προηγούμενο φιλμ να εννοηθεί, σε ό,τι αφορά για παράδειγμα, τις απαιτήσεις του εκάστοτε τοξικού «fan base» από τους δημιουργούς και τα δημιουργήματά τους, αλλά και μέχρι που είναι ικανός να φτάσει κανείς προκειμένου να δει πραγματωμένα τα εν λόγω δημιουργήματα με τον…δικό του, σωστότερο τρόπο.

Δυο-τρεις φορές μέσα στη ταινία οι χαρακτήρες φωνάζουν, «Ποιος νοιάζεται για τις ταινίες;», μια ερώτηση που σεναριακά βγάζει νόημα: αφενός θα μπορούσε να απογειώσει το καινούργιο φιλμ, τοποθετημένο, καθώς είναι, μέσα στην μετά-πανδημική του εποχή, αφετέρου το ίδιο γεγονός θα μπορούσε να ενισχύσει αφηγηματικά ακόμα και το κίνητρο του νέου Ghostface. Αντ’ αυτού ο ρόλος μας ως θεατής μοιάζει πιο επίφοβος από ποτέ και εδώ η ταινία κάπως επιχειρεί να μας το υπενθυμίσει και κάπως τα καταφέρνει: όπως ακριβώς οι ήρωες μέσα σε εκείνο το παλιό σινεμά στην ταινία, έτσι κι εμείς ίσως καταλήξουμε να χαζεύουμε memorabilia μέσα σε κινηματογραφικές αίθουσες- φαντάσματα, πολύ πιο σύντομα από όσο θα θέλαμε. Τουλάχιστον εδώ το meta δούλεψε.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Scream VI
  • Scream VI