Οι Παράξενοι Δρόμοι της Ζωής

Ένας λατίνος καουμπόης ξεκινά για να συναντήσει έναν σερίφη και τα πάντα θυμίζουν σπαγγέτι γουέστερν. Είναι βαφτισμένα όμως στην εκνευριστική τελειότητα και τη γυαλάδα ενός διαφημιστικού. Ηθοποιοί-μοντέλα δίνουν το ρυθμό, τραγουδώντας μια αισθαντική μπαλάντα κλεμμένη απ' τα ηλιοβασιλέματα της Άγριας Δύσης. Ο Πέδρο Πασκάλ χαμογελά και πλησιάζει τον παλιόφιλό του, Ίθαν Χοκ. Πίνουν και συζητάνε για τα παλιά, γι' αυτά που ήταν και γι' αυτά που θα 'θελαν να γίνουν. Και μετά φασώνονται.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή «Οι Παράξενοι Δρόμοι της Ζωής» μεταλλάσσονται σε αυτό που πάντα ονειρευόμασταν, ένα κιτς γουέστερν μελό που θέλει τους δύο μεγάλους του σταρ να «ξιφομαχούν» με πάθος, ανταλλάσσοντας νεύματα, ατάκες και υπονοούμενα. Ο Πασκάλ δεν έχει επιστρέψει απλά για να συναντήσει τον παλιό του αγαπημένο, αλλά για να σώσει το παιδί του από την κάννη του σερίφη ερωμένου του. Η συνέχεια είναι όσο ακομπλεξάριστη και queer μπορεί να φανταστεί κανείς, με την επιρροή του Άντονι Βακαρέλο (καλλιτεχνικού διευθυντή του οίκου YSL) ραμμένη με βελονάκι σε κάθε καρέ.

Για όσους έχουν επίγνωση τι σημαίνει το τελευταίο, να πω ότι είναι η καλύτερη απόπειρα στο εν εξελίξει καλλιτεχνικό project του Βακαρέλο μέχρι στιγμής. Για όσους δεν καταλαβαίνουν, οι «Παράξενοι Δρόμοι της Ζωής» είναι μια ταινία μόδας και ως τέτοια πρέπει να παρακολουθείται. Μια μικρού μήκους, μεγάλης αισθητικής και απειροελάχιστου ειδικού κινηματογραφικού βάρους δουλειά που φέρνει τον Αλμοδόβαρ προεξέχοντα σε ένα ρόστερ (διαφημιστικών) συνεργασιών απ' το οποίο έχουν περάσει ήδη δημιουργοί όπως ο Γκασπάρ Νοέ, o Έιμπελ Φεράρα, ο Γουόνγκ Καρ Γουάι, o Τζιμ Τζάρμους, εσχάτως κι ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ. Τον πρώτο λόγο εδώ δεν έχει η αφήγηση αλλά το concept, που στην περίπτωση μας ξεδιπλώνεται παράλληλα με μια άσκηση πάνω στο ευρωπαϊκό γουέστερν. Αν νομίζετε πως θα δείτε κανονική ταινία, δυστυχώς ατυχήσατε. Αν απ' την άλλη το πλησιάσετε με τη ματιά ενός εστέτ, που δεν έχει πρόβλημα με την ακραιφνή ωραιοποίηση σαν αυτοσκοπό και ψάχνει να βρει τις αναφορές πίσω απ' τις εικόνες, η τελευταία ταινία του Αλμοδόβαρ είναι ένας μικρός θησαυρός, αλλά και μια απολαυστικά queer αντιστροφή σε ένα σθεναρά αρσενικό είδος.

H ταινία προβάλλεται μαζί με μια μισάωρη συνέντευξη του σκηνοθέτη.