O Λογιστής 2

Υπήρξε ανέλπιστη επιτυχία ο «Λογιστής» (2016), σε μεγάλο βαθμό χάρη σε μια προσηλωμένη πρωταγωνιστική ερμηνεία από τον Μπεν Άφλεκ και στη συνδρομή συντελεστών πίσω από τον φακό ικανών να προσπεράσουν τους σκοπέλους ενός αδιανόητα εξωφρενικού σεναρίου – αν αφηγηθείς σε κάποιον τι συμβαίνει στην ταινία από την αρχή ως το τέλος, χωρίς να την έχει παρακολουθήσει, πιθανότατα θα τραβήξει τα μαλλιά του, για να μην πούμε κάτι χειρότερο. Με έμφαση στους (διογκούμενα) απίθανους ελιγμούς της πλοκής, το φιλμ εκείνο έδινε στον Άφλεκ τον δικό του «Equalizer». Αν ο τελευταίος εξισορροπεί τις αδικίες στις γειτονιές, ως έμψυχο εργαλείο του φυσικού δικαίου, ο «λογιστής» μεριμνά, σε πλήρη αντιστοιχία, ώστε, όταν το παθητικό της επιχείρησης που καλούμε δικαιοσύνη υπερβεί το ενεργητικό, να «μαγειρευτούν» τα νούμερα δια γροθιάς και σιδήρου και να επανέλθει – σωστά μαντέψατε- η ισορροπία.

Ερχόμενο σχεδόν μια δεκαετία μετά, το σίκουελ αποφασίζει να ελαφρύνει λίγο την ατμόσφαιρα – διάολε, το σήκωνε το concept- με την παιχνιδιάρικη παραλλαγή του «See-Line Woman» της Νίνα Σιμόν από τον Μπράις Ντέσνερ των National να δίνει το έναυσμα. Όσο η ταινία κινείται σε ρυθμούς Σέιν Μπλακ, αναδεικνύοντας τη buddy δυναμική ανάμεσα στους Μπεν Άφλεκ και Τζον Μπέρνθαλ και προκρίνοντας τα ευφυολογήματα, περνάς θαυμάσια, κάλλιστα θα μπορούσες να ισχυριστείς ότι βλέπεις την καλύτερη ταινία του Μπλακ από την εποχή του «Kiss Kiss Bang Bang» - κι ας μην έχει ανακατευτεί καθόλου με την παραγωγή. Επειδή, όμως, οι δημιουργοί δεν ήθελαν να αποξενώσουν το κοινό της πρώτης ταινίας, τις σκηνές αυτές διαδέχονται σοβαρότερες σε τόνο (όχι απαραίτητα σε περιεχόμενο), με το σενάριο να επιφυλάσσει ακόμα ένα προσωπικό μελοδραματικό twist, ανάλογο της πρώτης ταινίας, και την κορύφωση να υπογραμμίζει την κοινωνική διάσταση του έργου του Λογιστή με μια μάλλον ατυχή επιλογή, που μόνο χάρη στους δυο πρωταγωνιστές και στην επαγγελματικά γυρισμένη δράση της δεν αφήνει αλγεινή εντύπωση.

Μάρτυς μας ο Θεός και το taxisnet, σε γενικές γραμμές μια χαρά περάσαμε και πολύ θα θέλαμε να ξαναδούμε τον ήρωα σε νέες περιπέτειες, με την ευχή την (αναπόφευκτη) επόμενη φορά οι δημιουργοί να ξεφορτωθούν τα βαρίδια του «λογιστικού» κινηματογραφικού παρελθόντος και να υιοθετήσουν πλήρως αυτή τη συνταγή κωμικής περιπέτειας που, κατά ένα μέρος, τόσο καλά εκτέλεσαν εδώ.