Το Παιχνίδι των Λυγμών

The Crying Game

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

1992
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Ην. Βασίλειο, ΗΠΑ, Ιαπωνία
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νιλ Τζόρνταν
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Νιλ Τζόρνταν
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Στίβεν Ρία, Μιράντα Ρίτσαρντσον, Τζέι Ντέιβιντσον, Φόρεστ Γουίτακερ, Τζιμ Μπρόουντμπεντ
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ίαν Γουίλσον
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Άν Ντάντλεϊ
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 112'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Bibiliotheque
    Το Παιχνίδι των Λυγμών

Βραβευμένη με Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου, μια από τις καλύτερες (και πιο πολυσυζητημένες) ταινίες της δεκαετίας του ’90, ένας ανατρεπτικός συνδυασμός πολιτικού θρίλερ, μοντέρνου νουάρ και ερωτικού δράματος.

Από τον Τεό Ιωάννου

Το παραμύθι είναι λίγο - πολύ γνωστό από τα παιδικά μας χρόνια: Ο σκορπιός ζητά από τον βάτραχο να τον κουβαλήσει στην απέναντι όχθη γιατί δεν ξέρει κολύμπι και ο βάτραχος αρνείται, γιατί φοβάται ότι θα τον τσιμπήσει. Ο σκορπιός τον πείθει ότι δεν θα το κάνει, γιατί έτσι θα πνιγούν και οι δυο, αλλά στην μέση της διαδρομής τον τσιμπάει. Καθώς βυθίζονται, ο σκορπιός γυρνά στον βάτραχο και του λέει «Συγγνώμη, δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά! Είναι στην φύση μου!». Στην προσέγγιση δυο ανθρώπων από τόσο διαφορετικού κόσμους, όσο ο βάτραχος με τον σκορπιό του παραμυθιού, στηρίζεται η εντυπωσιακή και πολυβραβευμένη ταινία του Νιλ Τζόρνταν.

Δυο άνθρωποι προσεγγίζονται, θέτουν τις βάσεις μιας στοιχειώδους επικοινωνίας, αλλά πληγώνουν ο ένας τον άλλο, εξαιτίας της μη αναστρέψιμης διαφορετικότητάς τους. Πρόκειται για μία πανανθρώπινη αλήθεια, την οποία ο Τζόρνταν διερευνά μέσα από ένα ευφυέστατο σενάριο, υπογεγραμμένο από τον ίδιο. Ένα σενάριο που περνά από χίλια κύματα και τουλάχιστον τρεις εντυπωσιακές ανατροπές, επιτυγχάνοντας να αποπροσανατολίσει τον ανυποψίαστο θεατή και έτσι να δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα στους συμβολισμούς του.

Οφείλω να ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη που εν μου επιτρέπεται να αναφερθώ στο υπέροχο και απέριττα ευφυές σενάριο του Τζόρνταν

Η ιστορία ξεκινά κάπου στην Βόρεια Ιρλανδία, όπου μία ομάδα τρομοκρατών του I.R.A. απαγάγει έναν μαύρο Βρετανό στρατιώτη, σκοπεύοντας να τον ανταλλάξει με κάποιους φυλακισμένους συναγωνιστές της, που είναι κλεισμένοι σε αγγλικές φυλακές. Μια πολύ έντονη, προσωπική, σχεδόν φιλική σχέση αναπτύσσεται ανάμεσα στον ευαίσθητο εκπρόσωπο του I.R.A. και τον φοβισμένο όμηρο. Μια σχέση που θα λήξει τραγικά και θα επιφορτώσει τον πρώτο με την υποχρέωση να επικοινωνήσει με τη μνηστή του δεύτερου στην Αγγλία. Η ανολοκλήρωτη σχέση θα μεταφερθεί - παράλληλα με το σκηνικό - στην πόλη του άτυχου στρατιώτη. Εκεί θα μετατραπεί σε ερωτική προσέγγιση ανάμεσα στον κυνηγημένο τρομοκράτη και τη μνηστή του θύματος, που επιφυλάσσει μία μεγάλη έκπληξη.

Όχι, η ταινία δεν φιλοδοξεί να τοποθετηθεί στο περίπλοκο - πολιτικά και ηθικά - πρόβλημα της τρομοκρατίας στην Βρετανία. Απλά ρίχνει σκόνη στα μάτια των θεατών, όσον αφορά τις πραγματικές της προθέσεις. Και μέσω μιας πανέξυπνα δομημένης ανατροπής, κάνει στροφή 180 μοιρών, οδηγώντας τους κεντρικούς χαρακτήρες της σε έναν απελπισμένο Γολγοθά προσωπικής εξιλέωσης με τελικό προορισμό ένα μοιρολατρικό συμβιβασμό με την ήδη χαραγμένη πορεία τους. Οι δυο ήρωες του Τζόρνταν επιχειρούν ειλικρινά να μπουν ο ένας στη θέση του άλλου, με την ελπίδα ότι έτσι θα γεφυρώσουν τις τεράστιες διαφορές τους και θα επιτύχουν μια υγιή σχέση, βασισμένη, όμως σε ενοχές και ανασφάλειες.

Μέσω αυτής της καταδικασμένης προσέγγισης, κατορθώνουν να συνειδητοποιήσουν τη βάση των αμετάβλητων σταθερών που οριοθετούν τη διαφορετικότητά τους. Έτσι, παρότι δεν επιτυγχάνουν την πολυπόθητη υγιή σχέση, η επαφή τους προσφέρει τις υπέρτατες αξίες της αυτογνωσίας και της αυτοοριοθέτησης. Αυτή η γοητευτική αντίφαση δεν είναι παρά μια μικρογραφία των αντιφάσεων της ίδιας της ζωής.

Οφείλω να ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη που εν μου επιτρέπεται να αναφερθώ στο υπέροχο και απέριττα ευφυές σενάριο του Τζόρνταν, αλλά κάτι τέτοιο θα πρόδιδε τα βασικά ατού της ταινίας καθώς «Το Παιχνίδι των Λυγμών» είναι μία κατεξοχήν ταινία σεναρίου, στην παράδοση του καλού βρετανικού σινεμά.

Ακολουθώντας τα βήματα της εξαιρετικής «Μόνα Λίζα» που είχε σκηνοθετήσει πέντε χρόνια πριν, ο Τζόρνταν δανείζεται τον τίτλο του από ένα έξοχο τραγούδι των '60s, ενώ σχολιάζει και πάλι το αναπόφευκτο της μοίρας στο κεφάλαιο «ανθρώπινες σχέσεις». Και η ικανότητα, με την οποία το χειρίζεται, αφήνει σε δεύτερη μοίρα τόσο τις ρεαλιστικότατες ερμηνείες των Στίβεν Ρία, Μιράντα Ρίτσαρντσον, Τζέι Ντέιβιντσον και Άντριαν Ντάνμπαρ, όσο και την ηλεκτρονικών προσανατολισμών ατμοσφαιρική μουσική που υπογράφουν οι Pet Shop Boys και η Αν Ντάντλεϊ.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Το Παιχνίδι των Λυγμών
  • Το Παιχνίδι των Λυγμών