Ο Άνθρωπος με τις Απαντήσεις

Υπάρχει ερωτισμός ανάμεσα στον Βίκτωρα, έναν μπερδεμένο νεαρό από την Ελλάδα, και τον Ματίας, έναν καλοπερασάκια νεαρό από τη Γερμανία, οι οποίοι συναντιούνται σε ένα πλοίο από την Πάτρα για το Μπάρι. Και ναι, ο ερωτισμός δεν μένει σε πλατωνικό επίπεδο. Κι όμως, δεν είναι μια ερωτική ιστορία η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Στέλιου Καμμίτση, αλλά μια ιστορία αυτογνωσίας ή, πιο σωστά, μια ταινία που καταγράφει τη διαδρομή προς αυτή. Ο «άνθρωπος με τις απαντήσεις» του τίτλου είναι ο ίδιος ο Βίκτωρας, αλλά όταν τον γνωρίζουμε, στην αρχή της ταινίας δεν το ξέρει ακόμα. Μέσα από την τυχαία συνάντησή του με τον Ματίας, την συναπόφασή τους να ταξιδέψουν μαζί από το Μπάρι μέχρι τη Βαυαρία και τις περιπέτειες τους μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους, ο Βίκτωρας θα ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό του, για τη σεξουαλικότητά του, θα συμφιλιωθεί με την ιδέα του θανάτου και της τυχαιότητας -έχει χάσει πρόσφατα τη γιαγιά του- και θα (ξανα)βρει την οικογένειά του, ακριβώς επειδή, στο μεταξύ, έχει ανακαλύψει ποιος είναι.

Πρόκειται για μια απλή, γλυκιά ταινία, που ίσως να χρειαζόταν λίγο περισσότερη δουλειά στη χαρακτηρολογία και στη διαμόρφωση των επεισοδίων, τα οποία, πέρα από την προώθηση του μύθου, αποτελούν και την αιχμή του δόρατος ενός road movie, ενός είδους που είθισται να βεβαιώνει το γνωστό καβαφικό ρητό περί ταξιδιού και Ιθάκης. Τα προσπερνάς, όμως, τόσο αυτά, όσο και μερικές πλημμέλειες ακόμα, επειδή σπανίζουν οι αφηγηματικές προσθήκες στον εγχώριο queer κανόνα και η καλοψυχία στην εγχώρια κινηματογραφία γενικότερα.