Τελετουργία Θανάτου

The Ritual Killer

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2023
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΗΠΑ
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζορτζ Γκάλο
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Μπομπ Μπάουερσοξ, Φραντσέσκο Τσινκουεμάνι, Λούκα Τζιλμπέρτο, Τζένιφερ Λέμον
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Κόουλ Χάουζερ, Μόργκαν Φρίμαν, Βέρνον Ντέιβις, Πίτερ Στορμάρε
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Αντρέι Σεκούλα
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Τομ Ράσμπουελτ
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 96'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Tanweer
    Τελετουργία Θανάτου

Ένας μπρουτάλ ντετέκτιβ με ενοχές για τον θάνατο της οικογένειάς του, συμβουλεύεται έναν περίφημο καθηγητή Αφρικανικών Σπουδών προκειμένου να διαλευκάνει μια διεθνή υπόθεση φόνων νεαρών παιδιών με άγνωστα κίνητρα και αποτρόπαια μέθοδο. Αστυνομική περιπέτεια αμερικανικής παραγωγής του 2023.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Υπάρχουν μέτριες ταινίες που είναι ευγενείς αποτυχίες και μέτριες ταινίες εξαρχής καταδικασμένες. Για τις πρώτες πάντοτε αξίζει μια κριτική, που και την πρόθεση θα επιχειρήσει να εντοπίσει και τις αρετές θα προσπαθήσει να αντισταθμίσει στην αποτυχία. Για τις δεύτερες υπάρχουν πάντοτε κριτικοί έτοιμοι να εκσφενδονίσουν βιτριόλι διαγωνιζόμενοι σε εξυπνάδες σκύλευσης του πτώματος μιας ταινίας – και των ανθρώπων που εργάστηκαν σε αυτήν. Για τον υπογράφοντα αυτό δεν συνιστά κριτική διαδικασία.

Η ταινία του Τζορτζ Γκάλο, που πριν 35 χρόνια υπέγραψε το σενάριο του «Midnight Run» με Ντε Νίρο και Γκρόντιν και θα τιμάται αιώνια γι’ αυτό, είναι μια ταινία που κινηματογραφικά δεν έχει σχεδόν τίποτα υπέρ της. Το ίδιο το αστυνομικό αυτού του (χολιγουντιανού) τύπου έχει χρεωκοπήσει και χρειάζεται δημιουργούς βεληνεκούς για να ξεκολλήσει τη λέρα που έχει πάνω του από την απίστευτη κατάχρηση ετών στο σινεμά και, περισσότερο, την τηλεόραση. Η θεωρητική θέση μιας τέτοιας ταινίας δεν είναι πλέον η αίθουσα, παρεκτός αν ζούσαμε σε εποχές παχύτατων αιθουσιακών αγελάδων. Είναι για την πελατεία του παλιού βιντεοκλάμπ, για την νυν της πλατφόρμας και της μεταμεσονύκτιας τιβί των επαναλήψεων. Και ούτε εκεί θα ξεχώριζε, πλην εξαιρέσεων.

Αινιγματική σκέψη η διανομή της, μακάρι να βγάλει εκείνη τη φάρα των βιντεάκηδων (νυν τορεντάκηδων) από το λαγούμι και να δουλέψουν οι αίθουσες, αλλά στρατηγικά/τακτικά τέτοιες επιλογές δεν ευσταθούν

Ποιες είναι αυτές; Ο Μόργκαν Φρίμαν, που για πρώτη φορά εδώ και καιρό κεντά το γήρας του πάνω σε μια αμφισημία, που βγαίνει ωραία στην σύνδεση της πρώτης του σκηνής με την αποκάλυψη της τρίτης πράξης. Ο πρώην NFL Βέρνον Ντέιβις στον ρόλο του villain Ραντόκου, που γράφει στον φακό και ίσως εδώ τον δει επιτέλους κάποιος και τον βάλει σε μια καλή ταινία. Κι ένα θέμα που υπό την προϋπόθεση ενός Πίτερ Γουίαρ στο τιμόνι θα έδινε έργο. (Με τον Πίτερ Γουίαρ στο τιμόνι σχεδόν όλες οι ταινίες θα ήταν καλύτερες, μεγάλη αλήθεια). Βέβαια ο Αυστραλός δεν θα κρατούσε ούτε πλάνο από αυτά που κοσμούν την ταινία του φίλου Γκάλο.

Από εκεί και έπειτα όμως ο έμπειρος θεατής αστυνομικών παίρνει ένα ασπόνδυλο σενάριο, μια ξεφούσκωτη τρίτη πράξη που προδίδει απερισκεψίες, μια γενική επιπολαιότητα στη συγγραφή και τον διάλογο, μια συρραφή εγκαταλείψεων πλοκών, χαρακτήρων και γεωγραφιών, μια ανευθυνότητα ως προς τον κεντρικό ήρωα (εκτός του ότι ο Κόουλ Χάουζερ είναι κινηματογραφική...σκοτεινή ύλη) και μια σειρά ανεκμετάλλευτων ευκαιριών, πρωτίστως γεννημένων και πάλι στην πρώτη σκηνή του Φρίμαν.

Αινιγματική σκέψη η διανομή της, μακάρι να βγάλει εκείνη τη φάρα των βιντεάκηδων (νυν τορεντάκηδων) από το λαγούμι και να δουλέψουν οι αίθουσες, αλλά στρατηγικά/τακτικά τέτοιες επιλογές δεν ευσταθούν.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Τελετουργία Θανάτου
  • Τελετουργία Θανάτου