Kλείδωσες; Οι Άγνωστοι 2

Εδώ και κάμποσα χρόνια ο Φινλανδός Ρένι Χάρλιν, που υπέγραφε στουντιακές παραγωγές υψηλού προϋπολογισμού μέχρι την εισπρακτική πανωλεθρία του «Νησιού των Κουρσάρων», εργάζεται κυρίως για την αγορά του VOD – πέρασε κι από τα μέρη μας, με το «Bricklayer», που είδαμε στις εγχώριες αίθουσες με τον εύγλωττο τίτλο «Αποστολή στην Ελλάδα». Η ευκαιρία να επανέλθει στην πρώτη γραμμή δόθηκε με την ανάθεση όχι απλώς ενός prequel της horror επιτυχίας «Strangers», αλλά ολόκληρης τριλογίας – ένα αναμφίβολα φιλόδοξο εγχείρημα.

Κατανοούμε την ανάγκη των executives να αξιοποιήσουν όποιο πιθανό κι απίθανο brand name έχει στον κατάλογό του ο εργοδότης τους, στο κυνήγι ενός επιτυχημένου πρώτου τριημέρου (και του ανάλογου bonus), ωστόσο το βασικό ατού των «Αγνώστων» του Μπράιαν Μπερτίνο – αναζητήστε οπωσδήποτε το «Τhe Dark and the Wicked» του- ήταν η παντελής απουσία ταυτότητας και κινήτρων των εισβολέων, οι οποίοι βασανίζουν και δολοφονούν τους κεντρικούς χαρακτήρες απλώς επειδή «έτυχε να βρίσκονται στο σπίτι». Μετά από μια αναιμική, παρά το gore της, επανάληψη της πρώτης ταινίας στον «πιλότο», αυτό το δεύτερο «επεισόδιο» επιχειρεί το χτίσιμο μυθολογίας, πρακτικά αναιρόντας ό,τι έκανε (ελκυστικά) ανατρχιαστικό το πρώτο. 

Στο μεσοδιάστημα, τετριμμένες βινιέτες αγωνίας και τρόμου παρελαύνουν επί της οθόνης, η κοινή λογική αλλά και η εσωτερική της ταινίας σφαγιάζονται και η τελική εντύπωση που αφήνεται είναι εκείνη ενός γονιού άνευ ιδιαίτερων αφηγηματικών ικανοτήτων, που αναγκάζεται να πει παραμύθι στο παιδί του και προσπαθεί να εφεύρει random μικροεπεισόδια, για να κερδίσει χρόνο και να σκαρφιστεί πού θα καταλήξει η ιστορία. Ένα από αυτά προκύπτει ανέλπιστος (κι αναίτιος) φόρος τιμής στο «Revenant» (!) και είναι από εκείνες τις σκηνές που, πραγματικά, πρέπει να δεις για να πιστέψεις. Θα μπορούσε από μόνη της να εξασφαλίσει μια δεύτερη, camp ζωή στην ταινία, αν η εκφορά της δεν ήταν τόσο σοβαροφανής. 

Κατά τα άλλα, δεν είναι η κάρτα τέλους με το κυνικό «Τo be continued» το πρόβλημα, άλλωστε τα σίριαλ από τη μεγάλη οθόνη είχαν ξεκινήσει κάποτε -ελλείψει εναλλακτικής, λέει ο αντίλογος- αλλά το γεγονός πως ό,τι παρακολουθήσαμε, θα μπορούσε κάλλιστα να έχει συμπτυχθεί σε ένα δίλεπτο μοντάζ με την ετικέτα «Previously on Strangers» του επόμενου επεισοδίου, δίχως να έχουμε χάσει (σχεδόν) τίποτα.