Τρία Χρώματα: Η Μπλε Ταινία

Trois Couleurs Bleu review

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

1993
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Γαλλία, Πολωνία, Ελβετία
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κριστόφ Κισλόφσκι
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Κριστόφ Κισλόφσκι, Κριστόφ Πιέσιεβιτς
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Ζιλιέτ Μπινός, Μπενουά Ρεζάν, Εμανουέλ Ριβά, Φλοράνς Περνέλ, Σαρλότ Βερί
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Σλάβομιρ Ιντζιάκ
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 94'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Summer Classics
    Τρία Χρώματα: Η Μπλε Ταινία

Η ιστορία της επιστροφής στη ζωή, μέσα από ένα χρώμα. Ο Κισλόφσκι ταγμένος στον κινηματογράφο της γενναιοδωρίας με το «Τρία Χρώματα: Μπλε» γιορτάζει την εσωτερική του ελευθερία και μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας, θρηνεί την απουσία της αγάπης.

Από την Αθηνά Σωτηροπούλου

«Θέλω να κινηματογραφήσω τη συνείδηση», έλεγε ο Κισλόφσκι και έμεινε πιστός στο όραμά του. Από τις δέκα ταινίες-σύμβολα του «Δεκαλόγου» μέχρι τα «Τρία Χρώματα» ο Πολωνός δημιουργός κάνει το ίδιο ταξίδι. Περιπλάνηση στους όλους της συνείδησης, βασισμένος περισσότερο στο ένστικτό του, παρά στην ευφυΐα του. Στα «Τρία Χρώματα: Μπλε» είμαστε μάρτυρες σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα: Η Ζιλί (Μπινός) χάνει τον άντρα της, που είναι διάσημος κλασικός συνθέτης και τη μικρή της κόρη. Μόνη σε ένα γοτθικό σπίτι της γαλλικής εξοχής, χωμένη ανάμεσα σε παρτιτούρες και μπλε κρύσταλλα, δε θρηνεί για το χαμό των προσώπων, θρηνεί για τη μοναξιά της.

Μέσα από το αγαπημένο παιχνίδι του Κισλόφσκι, τις αντανακλάσεις που κρύβουν μυστικούς κώδικες και αρχαία σύμβολα μιας «άλλης» ζωής, η Μπινός ανακαλύπτει το εσωτερικό της κενό. Σαν συνέχεια από τη «Διπλή Ζωή της Βερόνικα», καθρεφτίζεται μέσα σε μπλε κρύσταλλα, σε σκονισμένα παράθυρα, αναζητώντας κίνητρο για να ζήσει. Με ενοχές (γιατί μόνο αυτή έμεινε ζωντανή) και με πλήρη άρνηση του παρελθόντος, ταξιδεύει στην πόλη.

Ο Κισλόφσκι κινηματογραφεί την ψυχή της ηρωίδας και όχι τη σχέση της με τον περίγυρο. Μ¨εσα από ασφυκτικά κοντινά πλάνα και εφιαλτική χρήση ευρυγώνιων, η «κα΄θοδός» της στο Παρίσι μοιάζει σαν περιπλάνηση σε μία πόλη μετά την καταστροφή. Πού βρίσκεται η ελευθερία; Στη λήθη, λέει ο Κισλόφσκι, στην αποδέσμευση από το φάντασμα της αγάπης και τις αλυσίδες του. Αποτέλεσμα της λήθης, η γενναιοδωρία. 

«Μου είπαν ότι είστε γενναιόδωρη», τη λέει η ερωμένη του άντρα της, όντας έγκυος με το δικό του παιδί: «Καθόλου», λέει η Μπινός, «απλά κατάλαβα ότι δεν μου ανήκει τίποτα, δε σας ζηλεύω πια, αυτό το σπίτι το χαρίζω σε σας, είναι κληρονομιά του μωρού».

Το «Τρία Χρώματα: Μπλε» κινηματογραφεί την επιστροφή στη ζωή μέσα από την εγκατάλειψη και τη μοναξιά. «Μπλε ταινία», είπαν. Όχι, είναι μία μαύρη και , παρ' όλα αυτά, άξια προσήλωσης. Εστιάζει στην τέχνη της επιβίωσης μέσα από την ψευδαίσθηση και την απώλεια. Πρόκειται για μια προσωπική μάχη του Κισλόφσκι με την ουτοπία και την απόλυτη ερημιά της ελευθερίας.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Τρία Χρώματα: Η Μπλε Ταινία
  • Τρία Χρώματα: Η Μπλε Ταινία