O Σοφέρ της κυρίας Μαντλέν

Ο Κριστιάν Καριόν του «Καλά Χριστούγεννα» (2005) και του πιο πρόσφατου (αν και όχι το ίδιο καλού) «Εξαφάνιση Ανηλίκου» (2021), επιστρέφει με μια γλυκόπικρη κομεντί που θα ζεστάνει τις καρδιές ακόμα και των πιο σκληροτράχηλων θεατών, μια ταινία με εξαιρετικά μαζεμένη διάρκεια (μόλις μιάμιση ώρα), αλλά και δυο πολύ συγκινητικές ερμηνείες από τον Γάλλο sweetheart Ντάνι Μπουν και την υπέροχη Λιν Ρενό. 

Η 92χρονη Μαντλέν (Ρενό) έχει μόλις καλέσει ένα ταξί. Λίγο μετά εμφανίζεται στην πόρτα της ο Σαρλ (Μπουν), ένας καταρρακωμένος από την καθημερινότητα και τα οικονομικά προβλήματα ταξιτζής, ο οποίος αντιμετωπίζει στην αρχή την Μαντλέν ως μια ακόμη κούρσα με την οποία ανυπομονεί να ξεμπερδέψει προκειμένου να βγάλει το μεροκάματο. Όμως το ταξίδι τους μέσα στους παριζιάνικους δρόμους θα είναι μακρύ και κατά την διάρκειά του η Μαντλέν θα μοιραστεί με τον Σαρλ την ιστορία της ζωής της, μια ιστορία αγάπης, θυσίας και πόνου που θα φέρει τους δυο τους πιο κοντά.  

Ίσως και να υπάρχει, τελικά, ελπίδα και ετούτο το καλοκαίρι. «Ο Σοφέρ της Κυρίας Μαντλέν» πιθανότατα θα αποτελέσει μια από τις (λίγες) καλές, γαλλικές παραγωγές που θα έχουμε την τιμή να παρακολουθήσουμε στην χώρα μας, αλλά τουλάχιστον το γεγονός πως όντως, θα υπάρξουν και αυτές οι ελάχιστες, φωτεινές εξαιρέσεις είναι παρήγορο τόσο για εμάς που γράφουμε αυτά τα κείμενα, αλλά κυρίως για εσάς που πηγαίνετε να δείτε τις ταινίες στις αίθουσες. 

Το σενάριο των Σιρίλ Γκελί και Κριστιάν Καριόν, είναι απλό, λιτό και απέριττο, όμως αυτό δεν στερεί σε τίποτα από την δυναμική των δυο πρωταγωνιστών, οι οποίοι γίνονται έστω και για μια μέρα, οι ήρωες ενός μίνι, αστικού road trip κατά την διάρκεια του οποίου εξομολογούνται αναμνήσεις ζωής, γεμάτες από αγώνες, έρωτες, δυσκολίες και φιλιά με γεύση πορτοκάλι και μέλι. 

Πρόκειται για μια γλυκόπικρη κομεντί «δουλεμένη» γύρω από τον χαρακτήρα της δυναμικής κυρίας Μαντλέν, η οποία αφηγείται την ζωή της (το κοινό παρακολουθεί αυτή την αφήγηση υπό την μορφή flashbacks), με τον Σαρλ να ακούει και να παρεμβαίνει ενίοτε σε κομβικά σημεία της αφήγησής της. Ετούτη η μέρα είναι, εξάλλου, πολύ ξεχωριστή για εκείνη, όπως αποκαλύπτεται περί τα μισά της ταινίας, συνεπώς η αναδρομή στο προσωπικό της παρελθόν αποτελεί μια ανάγκη επιτακτική, η προφορική «καταγραφή» μιας ιστορίας που, εντελώς απρόσμενα, θα αποτελέσει μια σπουδαία παρακαταθήκη για τον Σαρλ και την οικογένειά του. 

Η σκηνοθεσία του Καριόν ακολουθεί την ίδια λογική του σεναρίου, η απλότητα κερδίζει, γιατί πολύ απλά οι δυο βασικές ερμηνείες αρκούν. Πέρα από την υπέροχα πληθωρική παρουσία της Λιν Ρενό, ο Μπουν δοκιμάζεται εδώ σε έναν αρκούντως δραματικό ρόλο, από αυτούς που δεν μας συνηθίζει συχνά (το ελληνικό, κινηματογραφικό καλοκαίρι ξεκινάει επίσημα, μόνο όταν «σκάσει» η πρώτη γαλλική κωμωδία με τον Μπουν) και είναι πραγματικά καλός, σε βαθμό που τολμώ να πω ότι θα ήθελα να δω κι άλλες ταινίες από εκείνον σε ανάλογους ρόλους (τα ύστερα του κόσμου!). 

Στην τέταρτη (!), αισίως, ταινία τους μαζί (Ρενό και Μπουν έχουν συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν, μεταξύ άλλων για κωμωδίες όπως το «Είναι Τρελοί Αυτοί οι Βόρειοι» και «Η Οικουγένεια»), το κακόφωνο χιούμορ μπαίνει στο mute και ο Καριόν μας χαρίζει μια από τις πιο συγκινητικές ταινίες αυτής της προ-θερινής περιόδου. «Ο Σοφέρ της Κυρίας Μαντλέν» είναι εκείνη η τυχαία, μικρή περιπέτεια που δεν ξέρεις ότι χρειάζεσαι να ζήσεις μέσα στους γκρίζους δρόμους της πόλης και την εξαντλητική (σου) καθημερινότητα, προκειμένου να (ξανά)θυμηθείς ότι η ζωή είναι όμορφη. Και αν μέχρι στιγμής δεν έχεις ζήσει μια ανάλογη εμπειρία με κάποιον άγνωστο, μπορείς να ζήσεις την ιστορία της Μαντλέν και του Σαρλ στην κοντινότερή σου αίθουσα, αξίζει.