Η Ώρα του Λύκου

Ένας ζωγράφος που ζει με τη γυναίκα του σ’ ένα απομονωμένο νησί, βασανίζεται από αϋπνία και εφιάλτες που του προκαλούν τρόμο. Καθως κυριεύεται από τους δαίμονες και τα σκοτεινά πλάσματα του μυαλού του, χάνει ολοένα και περισσότερο την επαφή του με την πραγματικότητα. Περίεργα περιστατικά και αλλόκοτες συναντήσεις εντείνουν την ατμόσφαιρα, με τον ήρωα να παλεύει να ανακτήσει τα λογικά του και να διατηρήσει τις καλλιτεχνικές του ικανότητες. Η σύζυγός του προσπαθεί απεγνωσμένα να τον βοηθήσει, ωστόσο σταδιακά αρχίζει κι εκείνη να μοιράζεται τις παραισθήσεις του.

Η «ώρα του λύκου», σύμφωνα με τις Σκανδιναβικές λαϊκές δοξασίες, είναι το διάστημα ανάμεσα στη σκοτάδι και την αυγή (γύρω στις 3 με 5 το πρωί), «η ώρα των περισσότερων θανάτων και των πιο τρομερών εφιαλτών», όπου όσοι αγρυπνούν στοιχειώνονται από τους πιο βαθείς τους φόβους. Αυτή η σχεδόν απόκοσμη ώρα, στο μεταίχμιο μεταξύ λογικής και τρέλας, πραγματικότητας και φαντασίας, ενέπνευσε τον Μπέργκμαν στην «Ώρα του Λύκου», μία ταινία που εξερευνά τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής. Όπως άλλωστε έχει πει ο σκηνοθέτης, ο ίδιος βίωσε τη δική του «ώρα του λύκου» όταν συνέλαβε την ιστορία.

Με συνοδοιπόρους τους αγαπημένους του πρωταγωνιστές Μαξ φον Σίντοφ και Λιβ Ούλμαν, ο Μπέργκμαν μεταμορφώνει μια σπουδή πάνω στην αγωνία του καλλιτέχνη και τη φύση της δημιουργίας σε ένα ανατριχιαστικό αμάλγαμα σουρεαλιστικής φαντασίας, εξπρεσιονισμού και γοτθικών στοιχείων. Χωρίς να χάνει στιγμή την αλληγορική της διάσταση, «Η Ώρα του Λύκου» είναι ό,τι πιο κοντά στο είδος του τρόμου σκηνοθέτησε ποτέ ο τρομερός Σουηδός.