Η Ληστεία της Μαφίας

Το ότι μια από τις μεγαλύτερες ληστείες στη σύγχρονη ιστορία των ΗΠΑ έλαβε χώρα στο Ροντ Άιλαντ, με σχεδόν ερασιτεχνικό τρόπο, μοιάζει περίεργο και μάλλον τιμητικό για την περιοχή που μεγάλωσε ο σκηνοθέτης Τομ ΝτεΝούτσι, που λογικά μεγάλωσε ακούγοντας δεκάδες μύθους γύρω από αυτήν. Το περίεργο στα γεγονότα που έγιναν, όπως τουλάχιστον τα καταγράφει η ταινία, είναι πως το μέρος που φυλάσσονταν τα χρήματα είχε ελάχιστη ασφάλεια γιατί διατηρούσε τα κέρδη από όλες τις δουλειές της Μαφίας - η μεγαλύτερη «ασφάλεια» ήταν πως κανείς δεν ήθελε να μπλέξει μαζί της. Εκτός αν ονειρεύονταν να εκτοξευθεί στ' αστέρια. 

Ο ΝτεΝούτσι παρακολουθεί τη ζωή δύο μικροληστών που αντιλαμβάνονται πως μόνο στην παρανομία μπορούν να στεριώσουν, όμως δεν τα καταφέρνουν καλά ακόμη και σε χαμηλής επικινδυνότητας ληστείες. Στη φυλακή βρίσκουν τον σωστό άνθρωπο (Ντον Τζόνσον) τη σωστή στιγμή, βγαίνουν σχεδόν άμεσα και ετοιμάζουν το αδιανόητο, κάτι που δεν ταιριάζει στις ικανότητές τους και είναι φανερό πως θα έχουν μάλλον ρόλο πιονιού σε μια πλεκτάνη.

Την τελευταία τη μαθαίνουμε προς το τέλος, αφού ο ΝτεΝούτσι προσπαθεί να την χρησιμοποιήσει ως twist παρά να εμβαθύνει σε αυτή. Συνολικά ο σκηνοθέτης παραδίδει σφιχτοδεμένη δράση αλλά με μικρή δουλειά πάνω στους χαρακτήρες, μένοντας και ο ίδιος γοητευμένος από το θρύλο της ληστείας που άκουγε για χρόνια κάτι που δε τον βοηθά να κοιτάξει εντονότερα πίσω από αυτόν. Οι πρωταγωνιστές του είναι κοενικοί  ήρωες αλλά ο ίδιος υπολείπεται αρκετά σε αντίστοιχο χιούμορ, μοντάζ και οπτικοποίηση για να φτιάξει κάτι σχετικό, κοιτώντας αποκλειστικά την άνοδο και την πτώση τους σαν κάτι δεδομένο που μόνο οι ίδιοι δε μπορούσαν να αντιληφθούν.