Ασυνήθιστες Φίλες

H Άλμα και η Μίνα γνωρίζονται στο επισκεπτήριο της φυλακής, όπου βρίσκονται έγκλειστοι οι σύζυγοί τους. Μπουρζουά καταβολών η πρώτη, μέλος της εργατικής τάξης η δεύτερη. Η μία ασφυκτιά εσωτερικά, η άλλη λόγω οικονομικών δυσχερειών και δύσκολης καθημερινότητας. Η μία καταφεύγει στη ελευθεροστομία λόγω προνομίου, η άλλη λόγω ανάγκης Πρακτικά, η πρώτη έχει προβληματισμούς και η δεύτερη προβλήματα. Όταν η Άλμα θα καλέσει τη Μίνα να μείνει στο μεγάλο σπίτι της, ώστε να γεμίσουν τα άδεια δωμάτιά του από την ίδια και τα τέκνα της, η δημιουργός Πατρίσια Μαζουί αφήνει να εννοηθεί ότι οι δυο γυναίκες επιχειρήσουν να πλάσουν μια νέα, δική τους κανονικότητα, αυτή τη φορά ως προϊόν απόφασης συνειδητής και όχι  εξωγενών συνθηκών. Να χτίσουν, δηλαδή, αυτή την «ασυνήθιστη φιλία» στην οποία αναφέρεται ο τίτλος.

Έλα, όμως, που η Μαζουί έχει κάτι διαφορετικό στο μυαλό της και σταδιακά η ταινία εξελίσσεται σε κάτι άλλο, το οποίο τόσο η Ιζαμπέλ Ιπέρ, όσο και η Χάφσια Χερζί υπηρετούν θαυμάσια – οι περσόνες και οι μανιέρες τους γίνονται προτερήματα και όχι βαρίδια. Ο τρόπος που (συνηθίζουμε να) χρησιμοποιούμε τους άλλους καταδεικνύεται με σαφήνεια μεν, με ηθική αμφισημία δε, με τις εμφανείς σαμπρολικές καταβολές του εγχειρήματος να δίνουν μια υποψία για το πού θα γείρει η πλάστιγγα και το εξαιρετικό φινάλε να φέρει, μοιραία, έντονο ταξικό πρόσημο.

Τέλος, οφείλουμε ειδική μνεία στον συνθέτη Αμίν Μπουχαφά, καθώς γράφει μουσική με χαρακτήρα, που συλλαμβάνει και μεταδίδει τον τόνο της (εκάστοτε) ταινίας, συχνά απογειώνοντας τις εικόνες με τρόπο που λίγοι σύγχρονοί του κατορθώνουν πια. Εκτιμούμε ότι μέσα στα επόμενα χρόνια θα χρειαστούν τις υπηρεσίες του μεγαλύτερες παραγωγές και δημιουργοί και θα μάθουν το όνομά του όλοι.