Μικρά Πρόστυχα Γράμματα

Βασισμένο στην πραγματική ιστορία (!) των ανώνυμων γραμμάτων που προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων σε τοπικό αλλά και σε εθνικό επίπεδο, το φιλμ της Τέα Σάροκ συστήνεται σε πρώτο επίπεδο σαν κωμωδία και αντικειμενικά, το γεγονός πως πρόκειται για αληθινά γεγονότα, είναι το δεδομένα κωμικό στοιχείο της υπόθεσης. Στην ουσία είναι μια ταινία που εμπεριέχει μεν το φλεγματικό χιούμορ των Άγγλων, δεν βασίζεται όμως εξολοκλήρου πάνω του, γεγονός που καθιστά τα «Μικρά Πρόστυχα Γράμματα» μια αποτελεσματική μίξη κωμωδίας και δράματος, αν και με ένα αρκετά περιορισμένο, σεναριακό «όχημα».

Η ιστορία ακολουθεί την Ίντιθ (Κόλμαν), μια συντηρητική ντόπια η οποία ζει - ακόμη - με τους ηλικιωμένους της γονείς, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα πιθανών συζύγων, αλλά κάτω από την ηθική σκέπη του Ιησού Χριστού. Η Ίντιθ είναι κόρη υπόδειγμα: χαμηλοβλεπούσα, καθρωσπρέπει και πειθήνια. Μοναδικός άνδρας της ζωής της ο πατέρας της Έντουαρντ (Σπολ), ένα αρσενικό «παλαιάς κοπής» και ταυτόχρονα μια θλιβερή καρικατούρα της εποχής του. Η καθημερινότητα των Σουόν θα αλλάξει άρδην, όταν στη γειτονιά καταφτάσει η Ρόουζ (Μπάκλεϊ), μια Ιρλανδέζα με φλογερό ταπεραμέντο και κολάσιμο στόμα, που θα βάλει «φωτιά» στον ενάρετο βίο των γειτόνων. Όταν εντελώς αναπάντεχα η Ίντιθ αρχίσει να λαμβάνει γράμματα με τρομερές χυδαιολογίες, οι υποψίες θα πέσουν, αναμενόμενα, στη Ρόουζ.

Η ταινία είναι περισσότερο ελαφρύ δράμα εποχής και λιγότερο whodunit κωμωδία, για την ακρίβεια αντιλαμβάνεσαι από νωρίς το παρασκήνιο των ευφάνταστων επιστολών, οπότε σε επίπεδο υπόθεσης η λύση του μυστηρίου έρχεται γρήγορα. Δεδομένου πως όλη η πλοκή περιστρέφεται γύρω από το ποιος στέλνει αυτά τα γράμματα και γιατί, πρόκειται για ένα σενάριο που δεν ξεφεύγει ποτέ από τους (αυτό)περιορισμούς του και την αδυναμία για κάτι μεγαλύτερο, μια κατά τι ενισχυμένη συγγραφική βάση ας πούμε, συνεπώς επαφίεται στους πρωταγωνιστές να φέρουν εις πέρας ένα δύσκολο έργο και να «σηκώσουν» στις πλάτες τους το βάρος μιας ταινίας δίχως στιβαρή, αφηγηματική εξέλιξη. Ευτυχώς για την ταινία υπάρχει η τριάδα Κόλμαν-Μπάκλεϊ-Σπολ.

Η Ολίβια Κόλμαν βρίσκεται σε τρελά κέφια, υποδυόμενη την ταπεινή Ίντιθ με μια αξιοθαύμαστη εγκράτεια, σαν θεατής όμως αναγνωρίζεις στο παίξιμό της ένα εσωτερικό φούντωμα, μια αέναη πάλι με τα διδάγματα του μεγαλώματός της και εκεί τοποθετείται η επιτυχία του ρόλου της. Στην άλλη πλευρά η φωνακλού Ρόουζ ζει έξω από τα καλούπια του φύλου της, πράγμα που σημαίνει πως έχει ένα παιδί εκτός γάμου, πίνει στις παμπ, καπνίζει και ζει τη ζωή της όπως θέλει. Η Τζέσι Μπάκλεϊ δεν ξεμακραίνει πολύ από άλλους ρόλους στους οποίους δρα με την ίδια δυναμική και το τσαγανό που πάει να γίνει σήμα κατατεθέν των ερμηνειών της, έρχεται όμως και «κουμπώνει» ιδανικά ως το αντίπαλον δέος της Κόλμαν. Αξιοπρόσεχτος, όπως πάντα, και ο Τίμοθι Σπολ στον ρόλο του γερό-γρουσούζη πατέρα, ο οποίος κλέβει, με χαρακτηριστική άνεση, τις σκηνές όποτε εμφανίζεται.

Τα «Μικρά Πρόστυχα Γράμματα» είναι μια ταινία που, πρωτίστως, επιχειρεί να καταστήσει γνωστή την ιστορία πάνω στην οποία βασίζεται και σε αυτό τα καταφέρνει. Παρόλα αυτά το υλικό δεν είναι αρκετό ώστε να στηθεί ένα πραγματικά ενδιαφέρον πλαίσιο, παρά το γεγονός πως προσπαθεί να εγείρει και ζητήματα κοινωνικοπολιτικής φύσεως, όπως για παράδειγμα ο αντίκτυπος του Άγγλο-Ιρλανδικού πολέμου και η αντιμετώπιση της Ρόουζ από τους γείτονές της, όχι μονάχα ως μια Ιρλανδή, αλλά ως μια Ιρλανδή γυναίκα. Το φιλμ ξεμπλέκει με το κομμάτι αυτό, το οποίο έτσι κι αλλιώς παραμένει μονάχα σε επίπεδο νύξεων, λογικό ίσως μιας που δεν μιλάμε για πολιτική ταινία, αλλά για μια κωμωδία εποχής με δόσεις δράματος.