Οι ταινίες τρόμου βασίζονταν πάντα στη σύνδεση με το συλλογικό ασυνείδητο του κοινού που λαχταρά να...ουρλιάξει! Αν μία καλή ταινία τρόμου διαθέτει μάλιστα και ένα ανατρεπτικό φινάλε-σοκ, σίγουρα αυξάνει κατά πολύ τις «μετοχές» τρόμου της.
Πολλές κινηματογραφικές κατακλείδες επισφραγίζουν την ποιότητα ή κατακεραυνώνουν τις δημιουργικές προθέσεις. Εμείς επιλέξαμε για 'σας, τα 10 φινάλε που κατάφεραν να μείνουν στη μνήμη και καθόρισαν αναδρομικά τις ταινίες που συνόδευαν.
ΠΡΟΣΟΧΗ για SPOILERS!
-
Παρασκευή και 13 (Friday the 13th) του Σον Κάνινγκχαμ, 1980
Ακόμα πιστεύετε πως ο δολοφόνος είναι ο Τζέισον; -
Οι Άλλοι (The Others) του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ, 2001
Στο φινάλε, η αλήθεια σε κοιτά κατάματα. -
Διαβολογυναίκες (Diabolique) του Ανρί-Ζορζ Κλουζό, 1955
Όπως έλεγε και ο ίδιος ο Κλουζό: «Μη γίνετε κι εσείς διαβολικοί, μην πείτε το τέλος της ταινίας!» -
Σε Βλέπω (Saw) του Τζέιμς Γουάν, 2004
Και δεν εννοούμε το κομμένο πόδι. -
Το Εργαστήρι του Δρ. Καλιγκάρι (Das Cabinet des Dr. Caligari) του Ρόμπερτ Βίνε, 1920
Ο γερμανικός εξπρεσιονισμός ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα. -
Η Ομίχλη (The Mist) του Φρανκ Ντάραμποντ, 2007
Εκεί που παίρνεις μία ανάσα, αντιλαμβάνεσαι πως δεν υπάρχει ελπίδα για τους μελλοθάνατους. -
Δαιμονισμένος Άγγελος (Angel Heart) του Άλαν Πάρκερ, 1987
Όταν μαθαίνεις ποιος είναι ο Χάρι Έιντζελ, σοκάρεσαι περισσότερο από τον ίδιο. -
Η Έκτη Αίσθηση (The 6th Sense) του Μ. Ν. Σιάμαλαν, 1999
Στο λέει από την αρχή, «βλέπω νεκρούς». -
Κραυγή Αγωνίας (Scream) του Γουές Κρέιβεν, 1996
Νέα ήθη, νέα έθιμα, νέοι και οι δολοφόνοι. -
Se7en του Ντέιβιντ Φίντσερ, 1995
Tο περιβόητο κουτί, είχε το δικό μας κεφάλι μέσα.
