Κεντρική φιγούρα στη ζωή και στο πανί, οι μητέρες σημαίνουν την επιστροφή στην παιδική ηλικία και συμβολίζουν την αφοσίωση με έναν τρόπο άδολο και αλτρουιστικό.
Βέβαια κάπου εδώ μπαίνει και το «χάσμα των γενεών», οπότε στην περίπτωση που θέλετε να τη φρικάρετε, ορίστε μια λίστα με 10 ταινίες που η θέασή τους κρίνεται… τουλάχιστον άβολη.
Πηγή: Indiewire
-
Γέννηση (2004) του Τζόναθαν Γκλέιζερ
Μπορεί η μαμά σας να εκτιμά τη Νικόλ Κίντμαν, αλλά αυτή η ταινία μπορεί να την αρρωστήσει!
Η ιστορία μιας χήρας που θρηνεί το σύζυγό της και παράλληλα ερωτεύεται ένα ανήλικο αγόρι επειδή ισχυρίζεται πως είναι η μετενσάρκωση του νεκρού, απέχει πολύ από ένα συμβατικό, δακρύβρεχτο δράμα. Καλύτερα μια ταινία εποχής με κοστούμια! -
Μαύρος Κύκνος (2010) του Ντάρεν Αρονόφσκι
«Είσαι το γλυκό κορίτσι μου», επαναλαμβάνει ξανά και ξανά η Μπάρμπαρα Χέρσεϊ στη Νάταλι Πόρτμαν.
Η δεσποτική μητέρα περιβάλει τη φιλόδοξη μπαλαρίνα με παλ χρώματα και της φτιάχνει τούρτες με ροζ γλάσο, αλλά η σχέση τους είναι ξεκάθαρα τοξική. Είναι γνωστό πως όλες οι μητέρες θέλουν να καμαρώνουν τα παιδιά τους, η τρέλα της Νάταλι όμως, δεν είναι κάτι για το οποίο καυχιέσαι! -
«Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν» (2011) της Λιν Ράμσεϊ
Δεν έχει σημασία το πόσο εκτιμάτε την Τίλντα Σουίντον. Ο Κέβιν έχει κάνει κάτι φοβερό, και όσο το φρικτό έγκλημα αποκαλύπτεται σταδιακά, η Τίλντα γίνεται αμελής και ο Κέβιν ένα τέρας. Όχι ακριβώς το είδος ταινίας για να περάσεις δύο ώρες με τη γυναίκα που σε έφερε στον κόσμο. -
«Μονάκριβη» (2009) του Πίτερ Ντάνιελς
Φτώχεια, βία εξαθλίωση και μία σχέση μητέρας-κόρης που θα δοκιμάσει τις αντοχές σας. Η Μέρι της (σαρωτικής) Μονίκ είναι μία μάνα-βδέλυγμα που κατηγορεί την αλαφροϊσκιωτη κόρη της για την παραμέληση του συζύγου της και εξαντλεί κάθε μέσο σωματικής και λεκτικής βίας. Στη «Μονάκριβη» δεν θα γίνετε μάρτυρες συγκινητικών οικογενειακών στιγμών. Μιλάμε για το άλλο άκρο. -
Ουράνια Πλάσματα (1994) του Πίτερ Τζάκσον
Πριν τις περιπέτειες στη Μέση Γη, ο Τζάκσον είχε βρεθεί υποψήφιος για Όσκαρ σεναρίου με τα «Ουράνια Πλάσματα». Στην πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση, η Κέιτ Γουίνσλετ βάζει στόχο να σκοτώσει τη μάνα της καλύτερης φίλης της, με συνεργό την κόρη της! Μιλάμε για τον απόλυτο γονικό εφιάλτη και αν θέλετε να ανατριχιάσετε τη μητέρα σας περισσότερο, πείτε της πως βασίζεται σε πραγματική ιστορία. -
Ο Χορός των Τεράτων (2001) του Μαρκ Φόρστερ
Η Λετίσια είναι μία ανύπαντρη μητέρα με ένα παχύσαρκο παιδί, του οποίου ο πατέρας βρίσκεται στην πτέρυγα θανατοποινιτών. Μετά από ένα τραγικό δυστύχημα θα βρει παρηγοριά στην αγκαλιά του φύλακα της φυλακής (Μπίλι Μπομπ Θόρντον). Δυνατή ιστορία και εξαιρετικές ερμηνείες (με τη Χάλι Μπέρι να σηκώνει το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου), αλλά περιμένετε να δείτε την περιβόητη σκηνή σεξ. Άβολο. -
«Δεκατριών» (2003) της Κάθριν Χάρντγουικ
Κλοπή, σεξ και αμβλώσεις δεν είναι πράγματα που θες να μοιραστείς με τη μητέρα σου στην ηλικία των δεκατριών είτε εντός, είτε εκτός οθόνης. Η ταινία της Χάρντγουικ περιγράφει τη σχέση της Τρέισι και της μητέρας της (εξαιρετική η Χόλι Χάντερ), όταν πια και οι δυο έχουν φτάσει στο ναδίρ. Υπάρχουν σίγουρα ταινίες που μιλούν για τη μητρότητα με πιο safe τρόπο, όπως ο «Εξορκιστής». Προτιμήστε τις! -
«Κολαστήριο» (2003) του Τζόναθαν Καουέτ
Ένας hot σκηνοθέτης μουσικών ντοκιμαντέρ (θυμάστε το «All Tomorrow’s Parties» από τις Νύχτες Πρεμιέρας;) καταθέτει μία ταινία που σοκάρει. Μεγαλωμένος από μία σχιζοφρενή μητέρα, ο Καουέτ αποκαλύπτει μέσα από φωτογραφίες, home made βίντεο και super 8 μικρού μήκους, τη μεγάλη ζημιά που προκλήθηκε στην οικογένειά και στην ψυχή του. Ανάλαφρη ψυχαγωγική ταινία; -
«Spanking the Monkey» (1994) του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ
Είναι προφανές πως ταινίες που περιλαμβάνουν σκηνές αιμομιξίας δεν είναι ποτέ μια καλή επιλογή για οικογενειακές συγκεντρώσεις. Ειδικότερα όταν γιορτάζει η μαμά! Στην ταινία του Ράσελ («The Figher», «Οδηγός Διαπλοκής», «Οδηγός Αισιοδοξίας») μία μητέρα αγαπά τον γιο της. Ή μάλλον όχι. Είναι ερωτευμένη με τον γιο της. Αστείο και περίεργο, αλλά καταλαβαίνεις γιατί δεν τον πρότειναν τότε για Όσκαρ.
