Ο Άλεκ Γκίνες έρχεται στο φινάλε μια απίθανης φουρνιάς εγγλέζων ηθοποιών που χαρακτήρισαν το θέατρο της χώρας τους για ολόκληρο τον 20ό αιώνα. Μαζί με τον Λόρενς Ολίβιε ολοκληρώνουν μια γενιά που περιέχει τον Ραλφ Ρίτσαρντσον, τον Μάικλ Ρέντγκρεϊβ και τον Τζον Γκίλγκουντ ενώ με τον Ολίβιε αποτελούν κι ένα κύριο παράδειγμα μιας φουρνιάς που έκανε μεταπολεμικά ένα επιτυχές πέρασμα από το θέατρο και την Αγγλία στο Χόλιγουντ και τον κινηματογράφο.
Ο Άλεκ Γκίνες μένει διάσημος για μια απολύτως φλεγματική, αρχετυπικά βρετανική παρουσία που παρόμοια με τον Πίτερ Σέλερς – αν και με λιγότερο φαντεζί τρόπο – υπηρέτησε με άνεση την θηριώδη βρετανική κωμωδία του '50 των Ealing Studios, υποδύθηκε πολλαπλούς χαρακτήρες στην ίδια ταινία (εξοντωτικής ευεξίας στο «Kind Hearts and Coronets» - ε.τ. «Ο 13ος Κληρονόμος») για να περάσει μετά σε μια εποχή που κυμάνθηκε ευέλικτα και υπέρκομψα ανάμεσα στην πρωταγωνιστική παρουσία και τον τέλειο δεύτερο ρόλο.
Σπουδαία υπήρξε η συνεργασία του σε έξι ταινίες με τον Ντέιβιντ Λιν, που τον ανακάλυψε στο θέατρο, ενώ ανησυχητικά περισσότεροι τον γνωρίζουν από τον ρόλο του Όμπι Ουάν Κενόμπι που, κωμικά για τον ίδιο που το υπηρέτησε επαγγελματικά αλλά δεν το έπαιρνε και στα σοβαρά, έφτασε ακόμα και στα Όσκαρ – η μόνη ερμηνεία, ως σήμερα, της σειράς που έφτασε τόσο ψηλά.
Τον θυμόμαστε πάντα, ο τρόπος είναι να βλέπουμε και να ξαναβλέπουμε τα έργα του και προτείνουμε ταινίες που μπορεί να ξεκινήσει και να επεκταθεί κανείς πάνω στην αξέχαστη οικονομία και την στωϊκή, «εγγλέζικη» αντίληψη της κωμωδίας και του δράματος που χαρακτήριζε το παίξιμό του.
-
«Η Συμμορία των 5» (The Ladykillers, 1955) του Αλεξάντερ Μακέντρικ
Καταλαβαίνεις πόσο μεγάλος είναι ο Γκίνες μόλις δεις πόσο απέτυχε ένας άλλος μεγάλος, ο Τομ Χάνκς, στο ατυχές ριμέικ των αδελφών Κοέν. -
«Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι» (The Bridge of the River Kwai, 1957) του Ντέιβιντ Λιν
Λίγα, ελπίζεις, να είναι άγνωστα γι' αυτό το έργο, ο Γκίνες η ενσάρκωση μιας βρετανικότητας που αντέχει γιατί ριζώνει στον χαρακτήρα της και καταρρέει γιατί δεν πιστεύει πως το συμπάν δεν τον ακολουθεί. -
«Κατάσκοπος στην Αβάνα» (Our Man in Havana, 1959) του Κάρολ Ριντ
Υπόκωφη διασκευή ενός ευτυχούς και στο σινεμά συγγραφέα, του Γκράχαμ Γκριν, με τον Γκίνες στο ρόλο ενός ανυποψίαστου μικροεπιχειρηματία στα πλοκάμια μιας κατασκοπείας που όσο τον αιτείται τόσο τον υπερβαίνει. -
«Απόρρητος Φάκελος Κουίλερ» (The Quiller Memorandum, 1966) του Μάικλ Άντερσον
Θαυμάσια κατασκοπεία, πλήρως προτεινόμενη σε φαν του είδους που ατροφεί σήμερα, με τον Γκίνες άψογο σε κρίσιμο δεύτερο ρόλο και αξέχαστη σκηνή στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου. -
Tinker Tailor Soldier Spy (1979) του Τζον Ίρβιν
Η μοναδική τηλεοπτική εμφάνιση που διαλέγουμε για μια μίνι σειρά του BBC που άφησε εποχή και τοποθέτησε την σιδηροτροχιά πάνω στην οποία θα πατούσε και ο Γκάρι όλντμαν στην δική του ερμηνεία στο «Κι ο Κλήρος Έπεσε στον Σμάιλι» (2011) -
«Πέρασμα στην Ινδία» (A Passage to India, 1984) του Ντέιβιντ Λιν
Έπος για μεγάλους, έξοχη μεταφορά του βιβλίου του Φόρστερ και σκωπτικά άριστος Γκίνες στον ρόλο του θρησκευόμενου καθηγητή Γκόντμπολι.
