Ο ιδιόμορφος σκηνοθέτης, ο ερημίτης που σάρωσε το χρυσό αμερικανικό '70 με δύο έργα, εξαφανίστηκε για είκοσι και την τελευταία 10ετία παρέδωσε πέντε ταινίες, έστω αμφίβολου αποτελέσματος οι πιο πολλές, έχει ίδιον βλέμμα. Και σας παρουσιάζουμε μερικές μόνο πτυχές του.

Οι πολέμιοι της θεωρίας του δημιουργού, που δεν είναι και αλάνθαστη βέβαια με τη σειρά της, δυσκολεύονται με τον ορισμικό Μάλικ. Που από την γραφή μέχρι την όψη, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτή την όψη, ανυψώνεται σαν ένας από τους μεγαλύτερους «υπογράφοντες» των τελευταίων 50 χρόνων.

Το σινεμά του είναι, στην ευγενικότερη αποτίμηση, άνισο. Υπάρχουν μεγάλες στιγμές, τόσο μεγάλες που να τις θεωρείς με ασφάλεια κύριες. Και υπάρχουν και ταινίες, όλες τους στην τελευταία δεκαετία, που σε κάνουν να διερωτάσαι, αναπάντητα ίσως για κάποιους, ποια είναι η στόχευση. Οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες και όποιος βιάζεται σκοντάφτει.

Ωστόσο εμείς εδώ θελήσαμε, και σε αναμονή «Μιας Κρυφής Ζωής» που έρχεται αύριο στις αίθουσες, να αποτυπώσουμε το συνθετικό, φωτογραφικό όραμα του Μάλικ. Που κι αν οι φωτογράφοι του αλλάζουν, αυτό παραμένει εικαστικά και αισθητικά γραμμένο πάνω στην πλάκα, αειθαλές και με τους απολύτως δικούς του συσχετισμούς του ανθρώπου μέσα στο Θεϊκό (ο Μάλικ είναι ένας πιστός δημιουργός) τοπίο.