Από μια γιγάντια καριέρα που είχε το σινεμά μόνο σαν ένα μέρος της, μια καριέρα που δεν αποθεώθηκε στον καιρό της τόσο από την κριτική ή το κοινό όσο από μια κουλτούρα που στο πρόσωπό της βρήκε έμπνευση και έκφραση, η Ντίτριχ έχει να επιδείξει κοιτάσματα από το υλικό που τρέφεται, ειδικά, η ποπ εκδοχή της: Έναν γάμο, αλλά αναρίθμητες ερωτικές σχέσεις με άντρες και γυναίκες, μια σημαδιακή σχέση Πυγμαλίωνα με τον Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ, επί δεκαετίες καριέρα στα καμπαρέ και τα θέατρα του κόσμου και μεγάλο, ουσιώδες έργο για τους ανθρώπους σε ανάγκη, προεξάρχοντος βέβαια του έργου της στην ανύψωση του ηθικού κατά την περίοδο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι διάσημες φιλίες της, όπως με τον Όρσον Γουέλς που λάτρευε, η περίφημη αντιζηλία με την Γκρέτα Γκάρμπο - η Paramount έφερε την Ντίτριχ από το Βερολίνο για να «απαντήσει» στην MGM που είχε φέρει την Γκάρμπο από την Στοκχόλμη - ο μυθικός «Γαλάζιος Άγγελος», η συνεργασία με τον Στέρνμπεργκ που όμοιά της δεν υπάρχει ανάμεσα σε σκηνοθέτη και τη σταρ του (επτά ταινίες σε πέντε χρόνια), το αραίωμα από το σινεμά καθώς η τραγουδιστική/θεατρική καριέρα θα έπαιρνε την πρωτοκαθεδρία. Για περίπου τρεις δεκαετίες η Ντίτριχ θα τραγουδούσε, θα δισκογραφούσε, θα παρουσιαζόταν σ' όλον τον κόσμο, μια ντίβα χτισμένη εκατοστό-εκατοστό γύρω από μια αδιανόητη για σήμερα αίγλη διασημότητας.

Μετά από πολλά προβλήματα υγείας και μια μοιραία πτώση από την σκηνή (που θα κόστιζε και στα αξεπέραστα πόδια της) στα τέλη της δεκαετίας του '70, η Ντίτριχ θα αποσυρόταν δια παντός από την δημοσιότητα στο (φαντασματικό στην φαντασία μας) παριζιάνικο διαμέρισμά της, μη επιτρέποντας πια την είσοδο παρά σε αγαπημένους και οικείους. Από τότε και μετά, ο θρύλος θα συμπλήρωνε τις αλήθειες.