Τις θλιβερές χθεσινές εικόνες καταστροφής που έκαναν το γύρο του κόσμου διαδέχεται σήμερα μια αισιοδοξία πως η «προφητεία» της Ζιλί Ντελπί στο «Πριν το Ηλιοβασίλεμα» δεν θα πραγματοποιηθεί και η Notre-Dame de Paris θα μείνει εκεί για πολλούς ακόμη αιώνες. Υπέροχο δείγμα της γαλλικής γοτθικής αρχιτεκτονικής, που ολοκληρώθηκε σε ένα διάστημα περίπου 100 χρόνων (1160-1260), η Παναγία των Παρισίων ως σημείο αναφοράς της πόλης, μπήκε στον στις ζωές μας μέσα από πίνακες, βιβλία και φυσικά ταινίες, χωρίς να χρειαστεί να ταξιδέψουμε για να τη δούμε.
Με προεξέχουσα την υπέροχη ιστορία του Ουγκό, ο ναός χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές και ως πεδίο δράσης μιας ιστορίας ή ως ντεκόρ για συγκεκριμένες σκηνές στις οποίες ανατρέχουμε σήμερα, με την ελπίδα πως δε θα αποτελούν μια πικρή ανάμνηση για το μέλλον και πως η ιστορία αυτού του εμβληματικού κτιρίου θα συνεχιστεί.
-
«Η Παναγία των Παρισίων» (1939) του Γουίλιαμ Ντίτερλε -
«Χωριστά Κρεβάτια» (1959) του Τζιν Νεγκουλέσκο -
«Με Κομμένη την Ανάσα» (1960) του Ζαν Λικ Γκοντάρ -
«Τα Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα» (1992) του Ρόμαν Πολάνσκι -
«Η Παναγία των Παρισίων» (1996) των Γκάρι Τρούσντεϊλ και Κερκ Γουάιζ -
«Αμελί» (2001) του Ζαν Πιέρ Ζενέ -
«Van Helsing» (2004) του Στίβεν Σόμερς -
«Πριν το Ηλιοβασίλεμα» (2004) του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ - και η διάσημη πια ατάκα της Ζιλί Ντελπί -
«Ρατατούης» (2007) του Μπραντ Μπερντ -
«Μεσάνυχτα στο Παρίσι» (2011) του Γούντι Άλεν