Κάθε κλισέ, ως απόσταγμα αποκτημένης σοφίας δηλαδή, είναι χρήσιμο εδώ, προεξάρχοντος του «τα πολλά λόγια είναι φτώχεια» όταν έχεις μπροστά σου τα προικισμένα κάδρα του Ντίκινς. Τόσο ξεχωριστός που ν' αναγνωρίζεται άμεσα και τόσο «auteur» που να υπερσκελίζει συχνά με το φωτογραφικό του όραμα την ταινία που φωτίζει, ο Άγγλος διευθυντής φωτογραφίας μπορεί να αναγνωρίστηκε σχετικά πρόσφατα από την Ακαδημία με Όσκαρ για τα «Blade Runner 2049» και «1917», έχει όμως 16 υποψηφιότητες, 5 BAFTA από 11 υποψηφιότητες, 5 βραβεία της Ένωσης των Φωτογράφων από 16 υποψηφιότητες και πάει λέγοντας.
Απολαύστε, έστω αποκομμένα από το κείμενο μιας ταινίας, μερικές μόνο από τις συνθέσεις ενός οραματιστή φωτογράφου που είναι τύχη των σκηνοθετών και τιμή των θεατών του.
-
«Σίντ και Νάνσι» (Sid and Nancy, 1986) του Άλεξ Κοξ -
«Επικίνδυνη Δευτέρα» (Stormy Monday, 1988) του Μάικ Φίγκις -
«Barton Fink» (1991) των Τζόελ και Ίθαν Κοέν -
«Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ» (The Shawshank Redemption, 1994) του Φρανκ Ντάραμποντ -
«Kundun» (1997) του Μάρτιν Σκορσέζε -
«Ο Μεγάλος Λεμπόφσκι» (The Big Lebowski, 1998) των Τζόελ και Ίθαν Κοέν -
«Ο Άνθρωπος που δεν Ήταν Εκεί» (The Man Who Wasn't There, 2001) των Τζόελ και Ίθαν Κοέν -
«Σύρριζα» (Jarhead, 2005) του Σαμ Μέντες -
«Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους» (No Country for Old Men, 2007) των Τζόελ και Ίθαν Κοέν -
«Η δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς από τον δειλό Ρόμπερτ Φορντ» (The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford, 2007) του Άντριου Ντόμινικ -
«Ένας Σοβαρός Άνθρωπος» (A Serious Man, 2009) των Τζόελ και Ίθαν Κοέν -
«Skyfall» (2012) του Σαμ Μέντες -
«Blade Runner 2049» (2017) του Ντενί Βιλνέβ -
«1917» (2019) του Σαμ Μέντες -
«Empire of Light» (Η Αυτοκρατορία του Φωτός, 2022) του Σαμ Μέντες