Όπως κάθε καινούργια ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν χαιρετίζεται ως κινηματογραφικό γεγονός, αναμένεται με ανυπομονησία και εξαργυρώνεται σε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, έτσι και το «Οπενχάιμερ» δεν αποτελεί εξαίρεση. Όμως κατά πόσο πίσω από την δικαιολογημένη προσμονή, τον σταθερό θαυμασμό για το όνομα του σκηνοθέτη και την υπόσχεση ενός νέου φιλμικού κατορθώματος κρύβεται μια αληθινά σπουδαία ταινία;