Λίγες μέρες πριν την έξοδο του «Skyfall» στις αίθουσες και με την ευκαιρία του εορτασμού 50 χρόνων από την πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του Τζέιμς Μποντ στην οθόνη, το www.cinemagazine.gr ξαναβλέπει όλες τις ταινίες της μακρόβιας κατασκοπικής σειράς (24 τον αριθμό), τις βάζει σε αυστηρή αξιολογική σειρά (από την χειρότερη προς την καλύτερη) και τις συνοδεύει με κλιπάκια από τις πιο αλησμόνητες σκηνές καθεμιάς. Διαβάστε σήμερα το πρώτο μέρος του αφιερώματος.

24. Πέθανε μια Άλλη Μέρα (Die Another Day, 2002)
του Λι Ταμαχόρι

BOX OFFICE (ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ): 431, 9 εκατομμύρια δολάρια
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΙΤΛΩΝ: Μαντόνα

Όπως συνέβη παλιότερα με τον Σον Κόνερι και τον Ρότζερ Μουρ, έτσι και ο Πιρς Μπρόσναν ολοκληρώνει τον κύκλο του στον ρόλο του Μποντ με την πιο αδύναμη ταινία της θητείας του. Στην περίπτωση του «Πέθανε Μια Άλλη Μέρα», εντούτοις, μιλάμε πολύ απλά για την χειρότερη δημιουργία Μποντ όλης της σειράς: ένα καταιγισμό ανεγκέφαλης δράσης και ψεύτικων CGI υπό τις οδηγίες ενός Λι Ταμαχόρι (πάλαι ποτέ υποσχόμενου σκηνοθέτη του «Ηταν Κάποτε Πολεμιστές») υστερικά απελπισμένου για περισσότερα εφέ και περισσότερες εκρήξεις.

Το μόνο που κατορθώνει, ωστόσο, ο παντελώς εκτός πνεύματος σκηνοθέτης είναι να μετατρέψει τον Μποντ σε μια θλιβερή σκιά του παλιότερου εαυτού του και την ταινία σε ένα κακέκτυπο των παλληκαρισμών που επιδείκνυε απλόχερα εκείνη την εποχή ο Βιν Ντίζελ στις θορυβώδεις περιπέτειες όπου πρωταγωνιστούσε.

Ο Μπρόσναν προδίδει για πρώτη φορά ερμηνευτικά σημάδια κοπώσεως, ο Τόμπι Στίβενς υπνοβατεί στον ρόλο του κακού και το εύρημα του αόρατου αυτοκινήτου που οδηγεί ο ήρωας σε κάποιο σημείο της δράσης ξεπερνά κάθε σεναριακή απελπισία. Υστερα από όλα αυτά τι να σου κάνει η πανέμορφη Χάλι Μπέρι που, εκτός από μια αξέχαστη εμφάνιση με μπικίνι, επιχειρεί ό,τι περνά από το χέρι της για να αφήσει το στίγμα της ως άξιο Bond girl. Σωστό κορίτσι, τραγικά λάθος ταινία!

Η Χάλι Μπέρι ως αναδυόμενη Αφροδίτη στην πιο αξιομνημόνευτη σκηνή του φιλμ

23. Ο Άνθρωπος με το Χρυσό Πιστόλι (The Man With the Golden Gun, 1974)
του Γκάι Χάμιλτον

BOX OFFICE: 97, 6 εκατομμύρια δολάρια
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΙΤΛΩΝ: Λούλου

Σε μια από τις κατά γενική ομολογία υποδεέστερες (και λιγότερο εμπορικές) ταινίες της σειράς, ο Βρετανός υπερπράκτορας μπαίνει στο στόχαστρο του πιο ακριβοπληρωμένου εκτελεστή στον κόσμο, ενός τζέντλεμαν κακοποιού ονόματι Σκάραμαγκα ο οποίος έχει ανάγει τον φόνο σε ύψιστο σπορ και προσελκύει τον ήρωα στο εξωτικό καταφύγιό του για μια αναμέτρηση μέχρις εσχάτων.

Η πλοκή είναι υποτυπώδης, η δράση πιο νωθρή από ποτέ, ο Ρότζερ Μουρ (στην δεύτερη μόλις εμφάνισή του ως Μποντ) δεν έχει εφεύρει ακόμη τον συνδυασμό στιβαρότητας και σπιρτάδας που θα του κερδίσει μελλοντικά επιπλέον θαυμαστές, η Μπριτ Έκλαντ περνάει και δεν ακουμπάει ως ερωτικό διάλειμμα στις περιπετειώδεις εξορμήσεις του ήρωα, τα φινάλε της μονομαχίας μεταξύ των δύο αντρών δεν λέει να τελειώσει ποτέ και η μόνη παρηγοριά σε αυτό το πλήρες φιάσκο είναι ο Κρίστοφερ Λι στον ρόλο του Σκαραμάγκα.

Ο Τζέιμς Μποντ αντιμέτωπος με τον Σκαραμάγκα, στο φινάλε της ταινίας

22. Κινούμενος Στόχος (A View to a Kill, 1985)
του Τζον Γκλεν

BOX OFFICE: 152, 6 εκατομμύρια δολάρια

Αποχαιρετιστήριο φιλμ για την υπέροχη Λόις Μάξγουελ, περισσότερο γνωστή στους θαυμαστές της σειράς ως Μις Μάνιπενι, και φυσικά για έναν εμφανώς γερασμένο Ρότζερ Μουρ, ο οποίος στα 58 του χρόνια δυσκολεύεται πλέον να πείσει ως υπεράνθρωπος της δράσης, ο «Κινούμενος Στόχος» είναι ένας μάλλον άδοξος επίλογος και για τους δυο.

Εξαιρώντας ένα κυνήγι στον πύργο του Αϊφελ και ένα σχετικά αγωνιώδες φινάλε στην κορυφή της γέφυρας Γκόλντεν Γκέιτ του Σαν Φρανσίσκο, έναν σπουδαίο ψυχοπαθή στο πρόσωπο του Κρίστοφερ Γουόκεν (ο οποίος σχεδιάζει να καταστρέψει την Σίλικον Βάλεϊ), μια αξιομνημόνευτη συνεργάτη κακού με τα χαρακτηριστικά της Γκρέις Τζόουνς και ένα δυναμικό κομμάτι τίτλων από τους Duran Duran, ολόκληρη η ταινία μοιάζει με υπόθεση ρουτίνας.

Διαπράττει επιπλέον το σοβαρό λάθος του να περιφέρει ένα από τα χειρότερα Bond girls που είδαμε ποτέ (Τάνια Ρόμπερτς). Εκτός του ότι η επαγγελματική εμπειρία του με την Τζόουνς ήταν από τις λιγότερο ευτυχείς, ο Μουρ έχει επιπλέον δηλώσει ότι αυτή είναι η ταινία που εκτιμά λιγότερο και πως ο λόγος για τον οποίο πείστηκε να εγκαταλείψει τον ρόλο ανεπιστρεπτί ήταν όταν συνειδητοποίησε ότι ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία από τη μητέρα της ερωτικής του παρτενέρ στο φιλμ!

Ένας εμφανώς γερασμένος Ρότζερ Μουρ καταδιώκει την Γκρέις Τζόουνς στον Πύργο του Άιφελ

21. Μουνρέικερ (Moonraker, 1979)
του Λιούις Γκίλμπερτ

BOX OFFICE: 210, 3 εκατομμύρια δολάρια
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΙΤΛΩΝ: Σίρλεϊ Μπάσεϊ

Η ξέφρενη μόδα διαγαλαξιακών περιπετειών την οποία είχε ξεκινήσει δυο χρόνια πριν η επιτυχία του «Πολέμου των Άστρων» έπεισε τους παραγωγούς της σειράς να στείλουν τον Τζέιμς Μποντ στο διάστημα, αφού προηγουμένως του αναθέσουν την στενή παρακολούθηση ενός σαλεμένου πολυεκατομμυριούχου με έτοιμο σχέδιο γενοκτονίας του πλανήτη (ένας θανάσιμος μπον βιβέρ με τα χαρακτηριστικά του Μάικλ Λονσντέιλ).

Μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία μέχρι στιγμής στα χρονικά της κινηματογραφικής σειράς Μποντ, συγκριτικά με το ποσό που στοίχισε, το «Μουνρέικερ» είναι καθαρόαιμο pulp, διασκεδαστικό με έναν παιδιάστικο τρόπο και διαρκώς σε κίνδυνο να καταποντιστεί κάτω από τα πολυάριθμα τεχνολογικά γκάτζετ που επιδεικνύει. Συμπαθητική αν και κάπως ψυχρή καλλονή η Λόις Τσάιλς ως ρομαντική παρτενέρ του Μουρ, ανέλπιστος σύμμαχος στο πλευρό του Τζέιμς Μποντ ο φοβερός και τρομερός Σαγόνιας (Ρίτσαρντ Κιλ), ένας από τους πιο ακατανίκητους αντιπάλους του πράκτορα, στη σημαντικότερη σεναριακή ανατροπή όλης της ταινίας.

Ο Βρετανός πράκτορας προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τον Σαγόνια, έναν από τους πιο θρυλικούς κακούς της σειράς

20. Ο Κόσμος δεν Είναι Αρκετός (The World is Not Enough, 1999)
του Μάικλ Άπτεντ

BOX OFFICE: 361, 7 εκατομμύρια δολάρια
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΙΤΛΩΝ: Garbage

Όσο οι εισπράξεις εκτοξεύονταν στα ύψη και ο Πιρς Μπρόσναν αποκτούσε ακόμη μεγαλύτερη άνεση στο πρακτορικό σμόκιν του, άλλο τόσο η ποιότητα των ταινιών στις οποίες πρωταγωνιστούσε άρχισε να φθίνει, τα σεναριακά μαγειρέματα δεν αρκούσαν για να νοστιμίσουν ένα πολλάκις ξαναζεσταμμένο φαγητό και η σκηνοθεσία βρισκόταν παρούσα για να διεκπεραιώσει ένα τσίρκο από εφέ και γκάτζετς που μοιάζει να αγνοεί τι σημαίνει σασπένς ή αληθοφάνεια.

Στην 19η κατασκοπική εξόρμηση του Μποντ, πάντως, η Σοφί Μαρσό γίνεται πολύ κακό κορίτσι και ανταγωνίζεται τον ήρωα σε αποφασιστικότητα και λίμπιντο, παραμερίζοντας με ευκολία τον Ρόμπερτ Καρλάιλ (σε έναν μάλλον αποτυχημένο χαρακτήρα κακού) και πυροδοτώντας μια ίντριγκα στην οποία η ίδια ως γόνος πλούσιας οικογένειας και νυν τρομοκράτης μηχανεύεται έναν παγκόσμιο πυρηνικό όλεθρο.

Παρεμπιπτόντως, ο άνθρωπος στον οποίο χρεώνεται η ιδέα της Ντενίζ Ρίτσαρντς σε ρόλο δαιμόνιας πυρηνικής επιστήμονα έχει προφανώς μεγάλο χιούμορ, όχι όμως μεγαλύτερο από την ερμηνευτική άγνοια που επιδεικνύει η pin up ηθοποιός σε όλες τις σκηνές της.

Στο «Ο Κόσμος δεν Είναι Αρκετος» βλέπουμε, δυστυχώς, για τελευταία φορά τον αξιαγάπητο Ντέσμοντ Λουέλιν ως Q. Ο παλαίμαχος ηθοποιός αναχωρεί, παρ’ όλα αυτά, αφήνοντας πίσω του τον Τζον Κλιζ για να αναλάβει το πόστο του.

Το αγωνιώδες κυνηγητό της αρχής, καθώς ο Μποντ καταδιώκει μια εντυπωσιακή στον ρόλο κακιάς, Μαρία Γκράτσια Κουτσινότα

19. Ζήσε κι Άσε τους Άλλους να Πεθάνουν (Live and Let Die, 1973)
του Γκάι Χάμιλτον

BOX OFFICE: 161, 8 εκατομμύρια δολάρια
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΙΤΛΩΝ: Πολ Μακ Κάρτνεϊ

Ηταν δύσκολο για τον 45χρονο τότε Ρότζερ Μουρ, το μεγαλύτερο σε ηλικία ηθοποιό που υποδύθηκε ποτέ του Τζέιμς Μποντ, να πείσει τους θαυμαστές του Σον Κόνερι ότι αποτελούσε ιδανικό διάδοχό του. Ήταν ακόμη πιο δύσκολο να τα καταφέρει όταν για παρθενικό ντεμπούτο του οι παραγωγοί διάλεξαν έναν αχταρμά blaxploitation επιρροών, αστυνομικής περιπέτειας του συρμού και seventies κιτς που δεν έχει γεράσει καθόλου όμορφα στην οθόνη.

Χωρίς τους εθιμοτυπικούς ρώσους αντιπάλους ή κάποια απειλή κοσμικής σύρραξης από εκείνες που σκαρφίζονταν κατά κόρρον οι σεναριακές πένες της σειράς, αλλά με έναν ανελέητο έμπορο ηρωίνης (Γιαφέτ Κότο) να αναλαμβάνει χρέη κακού, η όγδοη ταινία Μποντ μοιάζει με ψάρι έξω από το νερό.

Ο Μουρ κάνει φιλότιμες προσπάθειες να καλύψει επαρκώς το δυσαναπλήρωτο κενό που άφησε πίσω του ο Κόνερι, θα χρειαστεί να περιμένει για δυο ακόμη ταινίες μέχρι να το πετύχει όμως, η (πρωτοεμφανιζόμενη τότε) Τζέιν Σέιμουρ είναι πολύ γοητευτική στον ρόλο της μελαγχολικής ταρό χαρτορίχτρας Σολιταίρ και η Γκλόρια Χέντρι γίνεται η πρώτη έγχρωμη ερωμένη του ήρωα (σε μια σκηνή που κόπηκε κατά την προβολή του φιλμ στη Νότια Αφρική).

Η ταινία σκοντάφτει παρ’ όλα αυτά επάνω σε άνευρες περιπετειώδεις σεκάνς, ανυπόφορα κωμικά ευρήματα (όπως είναι για παράδειγμα ο ανόητος σερίφης Πέπερ) και την αίσθηση ότι προσπαθεί απεγνωσμένα να προσαρμόσει τον ρετρό χαρακτήρα της στις απαιτήσεις ενός μοντέρνου κοινού. Ένα στοίχημα το οποίο, δυστυχώς, χάνει.

Η πρώτη συνάντηση του Τζέιμς Μποντ με τον αδίστακτο αντίπαλό του (Γιαφέτ Κότο) και την γοητευτική Τζέιν Σέιμουρ.

18. Το Αύριο δεν Πεθαίνει Ποτέ (Tomorrow Never Dies, 1997)
του Ρότζερ Σπότισγουντ

BOX OFFICE: 339, 5 εκατομμύρια δολάρια
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΙΤΛΩΝ: Σέριλ Κρόου

Αφού πάλεψε με σατανικούς εκπροσώπους της ψυχροπολεμικής εποχής και με μεγαλομανείς παράφρονες, ο Τζέιμς Μποντ καλείται να προσαρμοστεί στις ρεαλιστικές επιταγές των τελών του 20ου αιώνα και να σταθεί εμπόδιο στα παρανοϊκά σχέδια ενός μεγιστάνα του Τύπου ο οποίος ονειρεύεται να αιματοκυλήσει έναν ολόκληρο πλανήτη, μόνο και μόνο για να αποκτήσει πρώτος τα καλύτερα πρωτοσέλιδα και τις μεγαλύτερες θεαματικότητες.

Ο Τζόναθαν Πράις είναι υπόγεια απειλητικός στον ρόλο του σαλταρισμένου media κροίσου, η ταινία ανήκει, ωστόσο, στη Μισέλ Γέο που στέκεται ως άξια σύμμαχος στο πλευρό του ήρωα και αποκτά σπινθηροβόλο χημεία μαζί του, συνδυάζοντας την εξυπνάδα και τον δυναμισμό με τρόπο που ελάχιστες αλλοτινές παρτενέρ του 007 το έχουν καταφέρει.

Κατά τα υπόλοιπα ολόκληρη η ταινία είναι ένα πελώριο και προβλέψιμο déjà vu, υπάρχουν όμως βιρτουόζικα χορογραφημένες σκηνές καταδίωξης και η σκηνοθεσία προδίδει επαγγελματισμό αρκετό για να δίνει ζωή σε έναν πράκτορα που εδώ μετρά 35 χρόνια παρουσίας στην οθόνη.

Ένα άκρως πρωτότυπο κυνηγητό με αυτοκίνητα

17. Τα Διαμάντια Είναι Παντοτινά (Diamonds are Forever, 1971)
του Γκάι Χάμιλτον

BOX OFFICE: 116 εκατομμύρια δολάρια
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΙΤΛΩΝ: Σίρλεϊ Μπάσεϊ

Μετά από επίμονα παρακάλια των παραγωγών και μια αστρονομική (όσο και ανήκουστη για την εποχή) αμοιβή στην τσέπη του, ο Σον Κόνερι δέχτηκε να επιστρέψει και να φορέσει για ύστατη (όπως πίστευε τότε) φορά το κοστούμι του δημοφιλούς πράκτορα, ενώ είχε διαβεβαιώσει νωρίτερα τους πάντες για το αντίθετο.

Δυστυχώς η τελευταία εμφάνισή του σε επίσημη δημιουργία της σειράς συνέπεσε με το χειρότερο από τα πέντε φιλμ που γύρισε. Εδώ ο ήρωας έρχεται αντιμέτωπος για άλλη μια φορά με τον μακροχρόνιο αντίπαλό του, Έρνστ Σταύρο Μπλόφελντ (εδώ τον ενσαρκώνει με ένα μόνιμο μειδίαμα στο πρόσωπο ο Τσαρλς Γκρέι), και με μια πλοκή που μοιάζει να ανήκει περισσότερο σε δευτεροκλασάτη περιπέτεια, παρά σε αυθεντικό φιλμ κατασκοπείας.

Την παράσταση κλέβουν, πάντως, ο κύριος Γουίντ (Μπρους Γκλόβερ) και ο κύριος Κιντ (Πάτερ Σμιθ), οι δυο ομοφυλόφιλοι εκτελεστές με τις φονικές μεθόδους και τις εξίσου θανατηφόρες ατάκες, οι οποίοι είναι κρίμα που δεν καταλαμβάνουν περισσότερο χρόνο στο φιλμ, αφού αποτελούν μάλλον το καλύτερο πράγμα μέσα σε αυτό.

Όσο για την Τζιλ Σεντ Τζον που επιλέχθηκε ως αισθηματική σύντροφος του ήρωα, η ετυμηγορία των θαυμαστών της σειράς Μποντ υπήρξε πάντα και εξακολουθεί να παραμένει αυστηρή απέναντί της. Πόσω μάλλον όταν πληροφορείται κανείς ότι για τον ρόλο της είχαν αρχικά ληφθεί υπ’ όψη τα ονόματα των Ράκελ Γουέλς, Τζέιν Φόντα και Φέι Ντάναγουεϊ.

Ο Μποντ εξουδετερώνει τον κύριο Γουίντ και τον κύριο Κιντ

(Διαβάστε το δεύτερο μέρος του αφιερώματος αύριο)