Το χαρισματικό ίδιον του χολιγουντιανού σινεμά στις καλύτερες στιγμές του είναι το πώς μασκαρεύει την δυσκολία και την αποτελεσματικότητα της κατασκευής πίσω από εμφανώς εύρυθμη, «εμπορική» όψη.

Γυρίζουμε το ρολόι 31 χρόνια πίσω - αίνιγμα παραμένει πόσο γρήγορα πέρασαν όλα τους - στην εποχή του «A Few Good Men». Ρομπ Ράινερ σε δαιμονιώδη φόρμα, ερμηνευτική κόντρα Κρουζ-Νίκολσον, θεατρικό έργο -και σεναριακό ντεμπούτο- Άαρον Σόρκιν. Σόρκιν που στο ξεκίνημά του βοηθήθηκε μέγιστα από τον σπουδαίο Γουίλιαμ Γκόλντμαν (μια ματιά στα credits του θα σας πείσει), ο οποίος εκείνη την εποχή διατηρούσε αγαστές σχέσεις με την Castle Rock Entertainment (βλέπε Ρομπ Ράινερ).

Προτού κατασταλλάξει στον τρόπο που πρακτικά παγίωσε στο «Social Network» του Φίντσερ, ο Σόρκιν έγραφε παραδοσιακότερα, πιο εξυπηρετικά της μυθοπλασίας, λιγότερο της μεταμοντέρνας συμβολιστικής του διαλόγου, που ακολουθεί σήμερα. Το ακόλουθο βίντεο εξετάζει σύντομα αλλά και με λεπτομέρεια, τις πτυχές που οδηγούν στην τελική σκηνή. Μια σειρά από προσεγμένες, δομικές λεπτομέρειες, που γραμμένες σωστά εξηγούν γιατί 30 χρόνια μετά, η διαλογική αρτιότητα του έργου κουβεντιάζεται ακόμα.