Δε ξέρω αν ο Τζον Χερτ ήταν ο καλύτερος της γενιάς του (αυτό είναι και μια προσωπική εκτίμηση του καθενός), όμως σίγουρα είναι η προσωποποίηση αυτού του μοντέλου, του «καλού» ηθοποιού, που είναι άμεσα αναγνωρίσιμος, συχνά καλύτερος από όλο το σύνολο που βλέπεις εκείνη τη στιγμή στην οθόνη, με το εύθραυστο βλέμμα και επιβλητική φωνή του. Η τελευταία παρουσία του, στη «Jackie» είναι ένα απλό παράδειγμα αυτής της ποιότητάς του, στο ρόλο του κληρικού που προετοιμάζει την πρωταγωνίστρια στην ιδέα του θανάτου και της απώλειας, σε ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας σε σχέση με την προσωπική του ζωή.
Όπως συνήθως συμβαίνει με τέτοιας πάστας ηθοποιούς, ο Χερτ υπήρξε εργατικότατος για μια πεντηκονταετία περίπου, χωρίς αυτό να επηρεάσει τη συμβολή του στις ταινίες που έπαιζε, ούτε στην παράλληλη θεατρική του καριέρα – ο χώρος από τον οποίο ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 60. Για ποιους ρόλους θα τον θυμόμαστε; Αυτό είναι δύσκολο. Στα πρώτα του χρόνια βρέθηκε σημαντικά φιλμ σαν τον «Άνθρωπο για Όλες τις Εποχές» του Φρεντ Τσίνεμαν, στην Αγγλία έχτισε μια καριέρα και στην τηλεόραση στα 70s με τηλεταινίες σαν το «Naked Civil Servant» (1976), επιστρέφοντας στο σινεμά τον είδαμε στο, πασίγνωστο στη χώρα μας, «Εξπρες του Μεσονυχτίου», όμως ο ρόλος που τον έβαλε στον κόσμο της pop κουλτούρας ήταν ο Kane, ο άνθρωπος που πρώτος πληρώνει την απειλή που έρχεται στο «Alien» του Ρίντλεϊ Σκοτ – σε μια σκηνή που ξανάπαιξε παρωδώντας τον εαυτό του στο «Spaceballs» του Μελ Μπρουκς.
Φυσικά ήταν ο συγκλονιστικός Άνθρωπος-Ελέφαντας, στο ομώνυμο φιλμ του Λιντς, ενώ θα τον θυμόμαστε επίσης και για τις άψογες συνεργασίες του με τον Τζιμ Τζάρμους ( σε «Νεκρό», «Όρια του Ελέγχου» και «Μόνο οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί»), ως ραβδοποιό Ολιβάντερ στα «Χάρι Πότερ», για την αφήγησή του στο «Dogville» αλλά και την χιτλερική φιγούρα του Άνταμ Σάτλερ στο «V for Vendetta» και τον Control, τον ηγέτη της βρετανικής κατασκοπίας που καταρρέει μαζί με αυτήν στο «Και ο Κλήρος Έπεσε στον Σμάιλι».
Ήταν υποψήφιος 2 φορές για Όσκαρ (Β’ Ρόλος στο «Εξπρές του Μεσονυχτίου» και Α’ Ρόλος στο «Άνθρωπος Ελέφαντας»), χωρίς να καταφέρει να κερδίσει, αλλά κανένα Όσκαρ δε θα μπορούσε να εκφράσει το μέγεθός του υποκριτικού του ταλέντου. Το 2012 τιμήθηκε από την Βρετανική Ακαδημία για τη συνολική προσφορά του στον χώρο, τιμή που αποδέχτηκε με έναν λόγο-υπόδειγμα ενός ακούραστου εργάτη που δεν είχε πολλά περισσότερα να πει από ένα απλό «ευχαριστώ» στους σκηνοθέτες που τον εμπιστεύτηκαν και είδαν στο πρόσωπο του την ιδανική ενσάρκωση των χαρακτήρων που φαντάστηκαν.
Αεικίνητος, εργατικός και πάντα έτοιμος για κάθε ερμηνευτική πρόκληση, ο Χερτ θα μείνει στη μνήμη μας για πολλές ερμηνείες σε διάφορα είδη ταινιών και για εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους ρόλους. Ένα βίντεο που κυκλοφόρησε το 2012, θυμίζει το πολύπλευρο ταλέντο του.
