Ο Γιάννης είναι ένας μοναχικός άνδρας που στον ελεύθερό του χρόνο ασχολείται με το κυνήγι. Όταν μάθει για τον αιφνίδιο θάνατο της, επί χρόνια αποξενωμένης, μητέρας του, οι εσωτερικές ισορροπίες θα διασαλευθούν, ιδιαίτερα όταν στην εξίσωση προστεθεί και ένας γείτονας του Γιάννη που κακοποιεί συστηματικά τον σκύλο του.

κεντρική φωτογραφία © Aris Rammos

Επιστροφή στη μεγάλη οθόνη με τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία σου στην οποία υπογράφεις σενάριο και σκηνοθεσία. Πες μας λίγα πράγματα για το πως προέκυψε η ιδέα πίσω από την ιστορία της ταινίας.

Από τη μία, η γοητεία που μου ασκούσε η παρουσία και η φυσιογνωμία του Γιάννη, του ανθρώπου που παίζει στην ταινία και από την άλλη η εντύπωση που μου είχε κάνει εκείνη τη χρονική περίοδο η είδηση δυο βίαιων συμβάντων που είχαν συμβεί για φαινομενικά ασήμαντους λόγους. Αυτό το ξέσπασμα βίας ανθρώπων της διπλανής πόρτας μου ήταν τόσο παράλογο σαν σύλληψη και άλλο τόσο συνυφασμένο με την ανθρώπινη κατάσταση του σύγχρονου ανθρώπου.

Πρόκειται, στην ουσία, για ένα one man δράμα όπου καθοριστικό ρόλο κρατάει ο πρωταγωνιστής σου Γιάννης Μπελής – σε μια έξοχη ερμηνεία - ο οποίος μάλιστα δεν είναι επαγγελματίας ηθοποιός. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία σας;

Αρχικά, χαίρομαι αφάνταστα με την γνώμη σου, σχετικά με την ερμηνεία του Γιάννη. Είναι η παρουσία του που κουβαλάει όλη τη ταινία και πιστεύω και ο ίδιος ότι είναι εξαιρετικά γειωμένη και πυκνή η ερμηνεία του, χωρίς φανφάρες και εντυπωσιασμούς. Ο Γιάννης είναι ο άντρας κολλητής μου φίλης. Όπως γράφω πιο πάνω, μου δημιουργούσε πολύ ενδιαφέρον η φυσιογνωμία και η ενέργεια του, η παρουσία του στο χώρο. Έγραψα το σενάριο με εκείνον στο μυαλό μου και εκείνος συμφώνησε να παίξει, βλέποντας το σα μια νέα εμπειρία και χωρίς να σκοντάψει σε ενδοιασμούς και ανησυχίες. Αυτή του η προσέγγιση, φαινομενικά παράτολμη μπορεί να πει κάποιος, είναι πιστεύω αυτό που οδήγησε στο μεστό αποτέλεσμα της ερμηνείας του. Παράλληλα, ο χαρακτήρας του ανθρώπου, συνεπής, εργατικός, συνεργάσιμος και οξυδερκής. Μόνο σεβασμό έχω για αυτή την συνεργασία.

Η ταινία χαρακτηρίζεται από μια σταδιακή κλιμάκωση που σχετίζεται άμεσα με το γεγονός πως ο ήρωάς σου, κουβαλάει μέσα του το βαρύ φορτίο του χρόνου που περνά και των χαμένων ευκαιριών επανασύνδεσης με τη μητέρα του. Πιστεύεις πως η συνειδητοποίηση αυτή έρχεται, αργά ή γρήγορα, για όλους μας;

Το βαρύ φορτίο του χρόνου που περνά, τρομερή διατύπωση, εκφράζει καθαρά και με απλότητα μια βασική θεματική της ταινίας και του ψυχογραφήματος του ήρωα. Δεν νομίζω να έβρισκα καταλληλότερα λόγια για να συμπυκνώσω ένα κομμάτι ουσίας της ταινίας.

Νομίζω πως μεγαλώνοντας, όλοι κουβαλάμε τα κρίματα μας και προσπαθούμε να τα διαχειριστούμε. Μερικές φορές το καταφέρνουμε με υγιή τρόπο, άλλες τα θάβουμε κάπου βαθιά μέσα μας πιστεύοντας ότι μπορούμε να τους ξεφύγουμε. Και εκεί, αρχίζουν οι ρωγμές στο ψυχισμό μας.

Η σχέση μου με τη μητέρα μου, ανεπίλυτη σε αρκετά θέματα της και τελεσίδικη δυστυχώς, σίγουρα έμμεσα έχει διαποτίσει το σενάριο και τον ψυχισμό του κεντρικού χαρακτήρα της ταινίας.

Το ίδιο σημαντικός με τον πρωταγωνιστή είναι και ο σκύλος της ταινίας, ο οποίος συμπεριφορικά μοιάζει σαν να πρόκειται για το alter ego του Γιάννη. Πώς ήταν το θέμα της διαχείρισης του σκύλου κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων;

Αρκετά εύκολο και ευχάριστο. Αρχικά, σημαντικό ότι ο άνθρωπος του σκύλου, η Ελισάβετ είναι μια γλυκιά, φιλική, ευαίσθητη, ζεστή παρουσία. Και έτσι, προφανώς είναι ο σκύλος της ο Μαλ. Η τύχη υπήρξε εξαιρετικά ευνοϊκή στη γνωριμία μας. Το ότι και εγώ και ο Γιάννης έχουμε αγάπη και είμαστε πολύ άνετοι με τους τετράποδους αλήτες, συνέβαλε να επικοινωνούμε εύκολα με το Μαλ και να βρίσκουμε τρόπο να προκαλούμε την επιθυμητή αντίδραση του.

Υπήρξαν άλλες κινηματογραφικές επιρροές πάνω στις οποίες βάσισες το σενάριο ή/και την σκηνοθετική σου προσέγγιση;

Να βασίστηκα, σίγουρα όχι και νομίζω ότι ποτέ δεν το έχω κάνει, τουλάχιστον στα πράγματα που έχω σκηνοθετήσει την τελευταία δεκαετία. Επιρροές όμως υπάρχουν συνεχώς. Είμαι φρικιό με το σινεμά, εντυπωσιάζομαι, γοητεύομαι και θαυμάζω πολλά πράγματα, κυρίως του σύγχρονου κινηματογράφου (70s και μετά), που πολλές φορές βρίσκουν διακριτικές ευελπιστώ τουλάχιστον, μεταποιήσεις σε στιγμές των ταινιών που φτιάχνω, είτε σε επίπεδο σκηνοθεσίας, φωτογραφίας, αφήγησης και ερμηνειών. Μα κυρίως χρησιμοποιώ τις επιρροές μου ως παραδείγματα επικοινωνίας με τους καλλιτεχνικούς συνεργάτες για να διαμορφώνουμε μια κοινή αντίληψη τους ύφους και της ατμόσφαιρας της ταινίας που πάμε να φτιάξουμε.

Τι από τα δυο είμαστε τελικά; Κυνηγοί ή θηράματα;

Δεν ξέρω πως να μην δώσω προβοκατόρικη απάντηση, αν καν μπορώ να μπω στη λογική να απαντήσω. Στις ζωές και στο μικρόκοσμο του ο καθένας / κάθε μία μας, νομίζω έχει υπάρξει και τα δύο, αναλόγως των διαφορετικών περιστάσεων. Ενδιαφέρον έχει, πως μπορεί μερικές φορές να εναλλάσσουμε τους παραπάνω «ρόλους» όντας στην ίδια ακόμα κατάσταση ή για να ειπωθεί με πιο εύγλωττο τρόπο: «The tables are turning / θα γυρίσει ο τροχός... / things have changed».

INFO
Η ταινία «Κυνήγι» κυκλοφορεί στις αίθουσες την Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου από την Danaos Films.