Θέλει να πνίξει σκυλάκια, καγχάζει στην σκέψη της Οικογένειας, απολαμβάνει την μοναξιά της, είναι στυλάτη όσο δεν πάει, κυνηγά και κατορθώνει την καριέρα της. Η Κρουέλα είναι τυπάρα. Είναι επίσης και ο εφιάλτης του μικροαστισμού, των καλά φυτεμένων προσταγών, «από μαμά σε κόρη», για το τί συνιστά το ωραίο, το ευαγές, το ευτυχισμένο. Πώς να μην είναι villain στον Disney;

Στο ακόλουθο, καλογραμμένο, video essay, το The Take παρακολουθεί ιστορικά την δημιουργία της Κρουέλα και βλέπει πώς στο πρόσωπό της κατοπτρίζεται ο φόβος και το δέος της (εδώ αμερικανικής) κοινωνίας του '60 στο πρότυπο που αντιπροσωπεύει. Απολαύστε...cruelly.