Είναι φάτσα γεννημένη για τον φακό. Είναι ένα «τζάγκουαρ εγκλωβισμένο σε ένα τσέλο», όπως γράφτηκε για την βαρύτονα βελούδινη φωνή του. Είναι...Brit, οπότε έχει μια φυσική επιφύλαξη για τις πολλές μελό κορώνες και μια εξίσου φυσική τάση να απλοποιεί χιουμοριστικά το περιβάλλον του.
Το cover story του Variety είναι από τα καλύτερα που διαβάσαμε τελευταία και, ως συνήθως, είναι ο καλεσμένος που μπορεί να το διαμορφώσει αυτό. Είναι άνετος, είναι θερμός, και μαζί βγάζει μια ένταση και ενα επείγον που προκύπτουν ίσως από την αντίληψη του χρόνου που έχει μέσα του και προς την τέχνη του, ιδίως από τότε που έγινε πατέρας.
Είναι σαφής επίσης στο που στέκεται καλλιτεχνικά: Σε δυο, ολότελα διαφορετικές βάρκες. Βασικά σε ένα τρεχαντήρι (που ενσαρκώνει η εταιρεία παραγωγής του, SunnyMarch, από το 2013) και ένα υπερωκεάνειο που είναι το MCU και ο Doctor Strange. Δεν θα είναι παρών μεν στους προσεχείς «Avengers» (δαγκώνεται γιατί μάλλον δεν έπρεπε να το αποκαλύψει αυτό...), θα είναι όμως πολύ παρών στους «Secret Wars» και σε μια Doctor Strange ταινία. Έχει μόνο καλά λόγια για την Μarvel, για την συνεργατικότητα των παραγωγών και για την σημασία της στην μυθοποιία της εποχής μας. Είναι ένα καλός επαγγελματίας - και δεν υπανίσσομαι ότι δεν εννοεί τα λόγια του.
Με την SunnyMarch χρηματοδοτεί «μεγάλα πράγματα με λίγα χρήματα». Άλλου τύπου παραγωγές, πιο ευρωπαϊκού χαρακτηρα. Ένα από αυτά θα είναι το «The Thing With Feathers» (ελπίζουμε κάπου να αναφέρεται η Έμιλι Ντίκινσον), η πολυαναμενόμενη ταινία πάνω στην απώλεια που έρχεται στο αμέσως προσεχές Sundance, μια ταινία που δίχως την παρουσία δεν θα ήταν μπορετή. Αντιλαμβάνεται και έτσι τον εαυτό του, ως stardom. Με την έλευσή του κάνει εφικτά κάποια σχέδια, ειδάλλως άτυχα στις φιλοδοξίες τους. Ξέρει ότι «δεν είναι Μπραντ, δεν είναι Λίο» ως σταρ, θαυμάζει τον πρώτο για την PlanB εταιρεία παραγωγής του και πατάει σε αυτό πρότυπο λειτουργίας και εργασιών.
Στο άρθρο αναφέρονται θέσεις συνεργατών (Τζέιν Κάμπιον) και φίλων (Τομ Κρουζ) για το ταλέντο, για την διάθεσή του να πάει εκεί που άλλοι διστάζουν και για το πόση χάρη έχει σαν προσωπικότητα. Βγαίνει συχνά και δημόσια αυτό, γελά με την ιδιοσυγκρασία του, είναι τρελός μίμος, έχει φυσική αυτοσυγκράτηση, είναι ευγενής. Αυτό το τελευταίο είναι και χαρακτηρσιτικό του τρόπου παραγωγής της SunnyMarch. Αντλείς ελπίδα από κάτι τέτοια πράγματα, είναι αλήθεια.
Αυτά και πολλά ακόμα, καλογραμμένα, ρυθμικά και ωραία θα βρείτε στο αφιέρωμα του Variety εδώ. Να είναι καλά, γερός, τολμηρός και κεφάτος. Μπορεί «να μην είναι ο Μπραντ και ο Λίο», όσο απαραίτητοι κι αν είναι και αυτοί σε ένα στερέωμα όπως το Χόλιγουντ, αλλά αυτό τον κάνει πιο απρόβλεπτο, πιο ελεύθερο και ίσως τελικά πιο χρειαζούμενο.
