«Γεια σας φίλοι. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας το γεγονός οτι είμαι τρανς, οι αντωνυμίες μου είναι αυτός / αυτοί και το όνομά μου είναι Έλιοτ.» Κάπως έτσι μας συστήθηκε ο Έλιοτ τον περασμένο Δεκέμβριο, και συγκερκιμένα τη Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, όταν και έκανε το coming out του ως διεμφυλικό άτομο.
Και τώρα γίνεται ο πρώτος ανοικτά τρανς άνδρας που ποζάρει στο εξώφυλλο του ΤΙΜΕ και έχει μερικά πολύ σημαντικά πράγματα να πει.
«Είμαι απολύτως ο εαυτός μου». Αυτό δηλώνει, και αυτή η φράση μοιάζει η ραχοκοκαλιά όχι μόνο της συνέντευξης, αλλά και της νέας του ζωής.
«Ήμουν περίπου 9 χρονών όταν έκοψα τα μαλλιά μου και αισθάνθηκα πρώτη φορά σαν αγόρι, ήθελα να είμαι αγόρι». Κάπως έτσι ξεκινάει να θυμάται τα παιδικά του χρόνια.
«Έγινα ηθοποιός στα 10 μου […] και έπρεπε να έχω μια συγκεκριμένη εμφάνιση». Οι ρόλοι μέσα στους οποίους μας εντάσσουν και δη σε μικρή ηλικία, κι ακόμα περισσότερο όταν αυτός είναι ο χώρος του κινηματογράφου, όπου τουλάχιστον τότε έπρεπε όλα να δείχνουν κανονικά έκαναν τον Έλιοτ να φορέσει περούκα για να μπορέσει να παίξει την «κόρη» σε μια τηλεοπτική σειρά, το «Pit Pony».
Είναι αλήθεια πως στις μέρες μας τα πράγματα έχουν αλλάξει. Για παράδειγμα περίπου το 2% της τωρινής γενιάς περιγράφει τον εαυτό του ως τρανς άτομα σε σύγκριση με το 0.2% μιας δεκαπενταετίας πίσω. Σε αυτά βοηθάνε και διαρθρωτικές κινήσεις ακόμα και εκεί που πριν υπήρχε το Άβατο, όπως για παράδειγμα ο στρατός. Ο Τζο Μπάιντεν επιτρέπει πλέον σε τρανς άτομα να καταταγούν.
Θυμάται τον εαυτό του και κυρίως τι περίμενε πριν κάνει την ανακοίνωση τον περασμένο Δεκέμβρη. «Υποστήριξη και αγάπη, αντί για μίσος και τρανσοφοβία.» Και αυτό ακριβώς ήρθε. Το μόνο που δεν περίμενε ήταν το πόσο μεγάλη θα γινόταν η ιστορία του, καθώς έγινε το πλέον γνωστό τρανς άτομο σε ολόκληρο τον κόσμο, εν μια νυκτί και τρένταρε στο Twitter σε περισσότερες από 20 χώρες. Κέρδισε μισό εκατομμύριο νέους followers και εκατοντάδες άρθρα προσδιόρισαν πια τη νέα του ταυτότητα, ενώ αρκετοί casting directors έφτασαν με δεκάδες προτάσεις στην ατζέντισά του.
Είναι πράγματι συγκινητικό το γεγονός πως ο Έλιοτ, όντας μια προβεβλημένη προσωπικότητα στο Χόλιγουντ έκανε ορατή τώρα τη διαφορετικότητα με έναν νηφάλιο και αληθινό τρόπο, αφού όπως λέει «άνθρωποι με μεγάλη επιρροή διαδίδουν μια απίστευτα καταστρεπτική ρητορική που αμφισβητεί την ύπαρξή μας», κάνοντας λόγο για τον καθημερινό αγώνα για την ταυτότητα φύλου και καταλήγει πως «οι τρανς άνθρωποι είναι πέρα για πέρα αληθινοί».
Θυμάται τον εαυτό του να μπαίνει σε μεγάλες παραγωγές του Χόλιγουντ όπως το «X-Men: the Last Stand» και να υποφέρει από κατάθλιψη και κρίσεις πανικού, χωρίς να μπορεί να εξηγήσει στους συμπρωταγωνιστές του οτι υπέφερε ακόμα και μέσα σε ένα ρούχο φτιαγμένο για μια γυναίκα.
Κι ύστερα το 2014, κάνει coming out ως γκέι άτομο, νιώθοντας για χρόνια πως «κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο», και σε μια ομιλία του στον οργανισμό των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δηλώνει πως «υπάρχουν στερεότυπα για την αρρενοπώτητα και την θηλυκότητα που καθορίζουν τον τρόπο που όλοι πρέπει να ενεργούμε, να ντυνόμαστε και να μιλάμε, και κάτι τέτοιο δεν εξυπηρετεί κανέναν». Και καταχειροκροτείται, νιώθοντας και ο ίδιος πως έκανε ένα πρώτο μεγάλο βήμα.
Ξεκινάει να φοράει κοστούμια στις μεγάλες πρεμιέρες, παντρεύται την χορογράφο Έμα Πόρτνερ, μπαίνει ως παραγωγός σε ταινίες με ΛΟΑΤΚΙ+ περιεχόμενο (όπως το «Freeheld» που πρωταγωνιστεί με την Τζούλιαν Μουρ).
Κι ύστερα έρχεται η πανδημία, οι πρώτες μορφές καραντίνας που τον κάνουν να μπει σε μια διαδικασία «πολέμου» με το φύλο του. Χωρίζει και όπως λέει, «πέρασε αρκετό χρόνο με τον εαυτό του και είδε πράγματα που για πολύ καιρό ασυναίσθητα απέφευγε». Διαβάζοντας το «Becoming a Man: The Story of Transition», μια βιογραφία του P. Carl, λέξεις όπως «ντροπή» και «δυσφορία» υποχώρησαν και τον οδήγησαν στην αποκάλυψη.
«Επιτέλους κατάφερα να αγκαλιάσω το να είμαι τρανς άτομο και άφησα τον εαυτό μουα να γίνει πλήρως αυτό που είμαι». Κι όλα ξαφνικά αλλάζουν. Το όνομα, οι αντωνυμίες σχετικά με τις αναφορές στο πρόσωπό του.
Η μήτερα του είναι περήφανη για εκείνον, γεννημένη τη δεκαετία του ’50, πάντα προσπαθούσε να είναι δίπλα στο παιδί της, ακόμα κι όταν αυτό σήμαινε πως ενθάρρυνε τον Έλιοτ ως μικρό παιδί να συμπεριφέρεται σαν κορίτσι. «Θέλει να είμαι αυτό που είμαι και με υποστηρίζει πλήρως. Είναι μια απόδειξη όλο αυτό, πως οι άνθρωποι αλλάζουν πραγματικά».
Κι ύστερα ήρθε η φάση της εγχείρησης. Όπως λέει για τα περισσότερα τρανς άτομα, είναι αχρείαστο, ή πολλές φορές αβάσταχτο οικονομικά. Για εκείνον ήταν κάτι που θα οδηγούσε όπως λέει στην Κάθαρση.
Στην τρανς κοινότητα, στη πλειονότητα η ορατότητα δε σημαίνει αυτομάτως και αποδοχή. Σε όλο τον κόσμο, οι τρανς άνθρωποι αντιμετωπίζουν βία και διακρίσεις, εγκλήματα μίσους, που ενισχύονται με την ολοένα και αυξανόμενη διαφοβική ρητορική σε εφημερίδες και Μέσα.
«Είναι ένα περίπλοκο ταξίδι που ακόμα συνεχίζεται. Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος που βρίσκομαι σε αυτό το σώμα. Ανεξάρτητα με τις προκλήσεις και τις δυσκολίες, τίποτε δε συγκρίνεται με το συναίσθημα που νιώθω τώρα». Συγκινείται, κι ύστερα γελάει. «Δεν θα μπορούσα να το απολαύσω περισσότερο».
Ας μείνει αυτό σαν επίλογος σε μια συνέντευξη που ο συνειδητοποιημένος Έλιοτ δηλώνει ευτυχισμένος. Κι αυτό από μόνο του είναι αισιόδοξο.
