«Παπαθεμελή, Παπαθεμελή, απόψε ένας ναύτης το κορμί μου αμελεί...»
Δυο αστυνομικοί εμφανίζονται, η μουσική σταματά απότομα και οι θαμώνες ανεβαίνουν πάνω στα τραπέζια. Το τραγούδι του Λάκη Λαζόπουλου, ύμνος διαμαρτυρίας των απανταχού ξενύχτηδων στις αρχές των '90s, ακούγεται ξανά στην πίστα της Ιεράς οδού. Μόνο που βρισκόμαστε στην Ελλάδα του 2019 και είναι 12 το μεσημέρι.
Αφορμή τα γυρίσματα της «Φαντασίας», ένα ταξίδι σε μία χώρα που δεν είναι μακριά αλλά μακρινή. Η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Αλέξη Καρδαρά («Γκίνες», «Η Ληστεία») μας πάει πίσω στο 1993 και με τον καίριο, όσο και συμβολικό τίτλο της, υμνεί τον έρωτα και την αυθεντικότητα του κόσμου του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού.
Μία νεαρή τραγουδίστρια (η Ρένα Μόρφη των Imam Baildi στην πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση), ένας καταξιωμένος μπουζουξής (Στέλιος Μάινας), το ανερχόμενο αστέρι της λαϊκο-ποπ σκηνής (Γιάννης Στάνκογλου) θα βρεθούν σε ένα ερωτικό τρίγωνο που θα «μεθύσει» από τη λάμψη, το αλκοόλ και τον καπνό των τσιγάρων. Παράλληλα θα βιώσει το πέρασμα από την παλιά λαϊκή σχολή των Χιώτη και Μητσάκη σε εκείνη των Καρβέλα και Φοίβου, τη στιγμή που η Ελλάδα ζει ένα ψυχαναγκαστικό κι επίπλαστο lifestyle, σαν να βγήκε από περιοδικό της εποχής. Μόνο που οι σελίδες της ιστορίας των πρωταγωνιστών (όπως και της χώρας) επιφυλάσσουν μοιραίες εκπλήξεις, όσο τις ξεφυλλίζεις.
Συναντήσαμε τους πρωταγωνιστές Ρένα Μόρφη, Γιάννη Στάνκογλου και τον σκηνοθέτη, σεναριογράφο της ταινίας Αλέξη Καρδαρά, για να μας «τραγουδήσουν» τη δική τους «Φαντασία».
Βίντεο κλιπ του τραγουδιού «Όλα Δικά μας» (Μουσική: Μίνως Μάτσας, στίχοι: Σοφία Καψούρου)
Αρχές δεκαετίας ‘90, lifestyle στις σελίδες των περιοδικών και μία χώρα στις πίστες. Όταν το σκέφτεστε, ποια είναι η κυριότερη ανάμνηση εκείνης της περιόδου;
Αλέξης Καρδαράς: Θυμάμαι πολύ έντονα τον Παπαθεμελή και τον σχετικό νόμο. Ήταν η τρίτη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ αν δεν κάνω λάθος και ο Παπαθεμελής ήταν Υπουργός Δημόσιας Τάξης. Ο νόμος σχετιζόταν φυσικά και με τα εργασιακά, αλλά εκείνες τις εποχές το πρόβλημά μας ήταν πως τα κέντρα θα έκλειναν στις 2…! Μετά οι Ισπανοί δήλωναν πως εκεί το γλεντάνε χωρίς απαγορεύσεις ωραρίου, οπότε το θέμα απέκτησε και τουριστικές διαστάσεις.
Ρένα Μόρφη: Εγώ ήμουν μικρή, αλλά θυμάμαι εκείνη την περίοδο με πολλή λάμψη. Θυμάμαι πως με έκανε να θέλω να μεγαλώσω γρήγορα για να συμμετέχω κι εγώ. Δεν το προλάβαμε ακριβώς, αλλά μέσα από την ταινία έχουμε μία δυνατότητα να το ζήσουμε.
Γιάννης Στάνκογλου: Για να πω την αλήθεια δεν πήγαινα τόσο συχνά στα μπουζούκια, αλλά πήγαινα στον Μητροπάνο όποτε είχα τη δυνατότητα. Αν δεν κάνω λάθος πρέπει να τον είχα ακούσει και στο συγκεκριμένο μαγαζί που κάνουμε το γύρισμα. Επειδή κατάγομαι από Έβρο, θυμάμαι πιο έντονα τα σκυλάδικα, μαγαζιά που αξίζει τον κόπο να επισκεφθείς γιατί συμβαίνουν απίστευτα πράγματα. Βίωσα την εποχή ως ένας 20άρης που έβλεπε τριγύρω να κυκλοφορεί άφθονο χρήμα και τον κόσμο να διασκεδάζει μέχρι το πρωί. Συνέχεια, όχι μόνο μία μέρα. Θεωρώ πως ο Αλέξης αποτυπώνει στο σενάριο την εποχή με έναν πολύ ωραίο τρόπο. Και μάλιστα από την πλευρά των τραγουδιστών και όχι του κοινού.
Στην ταινία υπάρχουν συγκεκριμένες αναφορές σε πρόσωπα ή καταστάσεις της λαϊκής, μουσικής σκηνής των ‘90s;
Αλέξης Καρδαράς: Ήθελα να βρω μία περίοδο στην οποία να συνυπάρχει η χρυσή εποχή του λαϊκού τραγουδιού και η νεότερη γενιά. Στις αρχές του ‘90 λοιπόν υπήρχαν ακόμα ο Μπιθικώτσης, η Μοσχολιού, ο Καζαντζίδης και παράλληλα η πιο ποπ σκηνή που πήρε τη σκυτάλη με Βίσση, Γαρμπή, Βανδή.
Ρένα Μόρφη: Θεωρώ την Καίτη Γαρμπή είδωλο εκείνης της δεκαετίας, αλλά δεν έχω βασίσει τον χαρακτήρα της Φωτεινής σε συγκεκριμένη τραγουδίστρια. Μπορώ να σου πω πως σκέφτομαι περισσότερο τη μητέρα μου, τα ρούχα που φορούσε, τα σκουλαρίκια, τα μαλλιά της. Οι εικόνες αυτής της δεκαετίας έχουν περάσει στο αίμα μου και τώρα την αναβιώνω σαν ένα ταξίδι στο χρόνο.
Αλέξης Καρδαράς: Δεν υπάρχουν ακριβώς αναφορές σε τραγούδια ή προσωπικότητες, αλλά στην ατμόσφαιρα της περιόδου. Στη μουσική της ταινίας θα αναγνωρίσετε παλιά τραγούδια, αλλά υπάρχουν και καινούργια που βασίστηκαν στη μανιέρα της εποχής.
Ρένα Μόρφη: Υπάρχουν δυο-τρεις διασκευές, δεν θα αποκαλύψω ασφαλώς το ρεπερτόριο, αλλά τα τραγούδια που υπογράφει ο Μίνως Μάτσας είναι εντελώς στο στιλ της εποχής. Παράλληλα, όμως, εξυπηρετούν τη δράση και όσα θέλουμε να εκφράσουμε στο σενάριο.
Η Ρένα υποδύεται τη Φωτεινή και ο Γιάννης τον Κόκκινο. Πώς ζουν οι χαρακτήρες σας τη «φαντασία»;
Ρένα Μόρφη: Η Φωτεινή έρχεται από την επαρχία στην Αθήνα. Η μητέρα της είναι τραγουδίστρια με το όνομα Φαντασία και τα νυχτερινά κέντρα είναι το μοναδικό πράγμα που έχει μάθει. Μετά τη βλέπουμε στα 25 της, να συνεχίζει αυτό που άφησε η μητέρα της. Αποφασίζει να πάει Αθήνα και να κυνηγήσει το όνειρό της, να αφήσει το αστέρι της να λάμψει. Εκεί θα συμβούν πράγματα που θα αλλάξουν αρκετά τον χαρακτήρα της.
Γιάννης Στάνκογλου: Υποδύομαι έναν τραγουδιστή, κάτι που δεν είχα ξανακάνει και στο σινεμά μου αρέσει να δοκιμάζω πράγματα. Μου αρέσει άλλωστε να τραγουδώ, δεν είμαι φάλτσος, και η ταινία μου έδωσε την ευκαιρία να δουλέψω τη φωνή μου. Ο Κόκκινος είναι μία γέφυρα από το παλιό στο επόμενο βήμα της λαϊκής μουσικής κουλτούρας. Γνωρίζει τη Φωτεινή, την ερωτεύεται και προκύπτει ένα ερωτικό τρίγωνο που θα προκαλέσει αλλαγές. Έκανα έρευνα στην εποχή, παρατήρησα τον Γιώργο Αλκαίο, αλλά βασίστηκα περισσότερο στον Στέλιο Ρόκκο των αρχών ‘90s. Στην ταινία ερμηνεύω το τραγούδι που άκουσες ως ντουέτο με τη Φωτεινή, αλλά γυρίσαμε και ένα ακόμα ως βίντεο κλιπ. Έχει πλάκα!
Πώς είναι να επιστρέφεις στην Ελλάδα του 1993, έχοντας κατα νου το πως είναι πλέον η Ελλάδα του 2019;
Ρένα Μόρφη: Σαν μία φαντασίωση. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο βλέπω εγώ τουλάχιστον την εποχή και την ταινία. Από τη μία πλευρά υπάρχει η εξιδανίκευση, το αίσθημα ξεγνοιασιάς αλλά και ασυδοσίας, μία λάμψη που πλέον δεν υπάρχει. Από την άλλη βλέπουμε το πόσο καταστροφικές μπορεί να είναι μερικές επιλογές. Στον χαρακτήρα προσπαθώ να αποδώσω το συναίσθημα αυτού που ζούμε τώρα, χωρίς να ξέρει τι θα γίνει αύριο.
Αλέξης Καρδαράς: Το σίγουρο είναι πως η επιστροφή στην Ελλάδα του 1993 δεν γίνεται στην ταινία για λόγους νοσταλγικούς. Δεν νοσταλγώ ποτέ το παρελθόν. Συνήθως οι άνθρωποι νοσταλγούν αυτά που δεν έχουν ζήσει. Εγώ για παράδειγμα σκέφτομαι πόσο ωραία θα ήταν τα ‘60s, αλλά συζητώντας με τους ανθρώπους της εποχής αντιλαμβάνεσαι πως γι’ αυτούς είναι κάτι απομυθοποιημενο.
Γιάννης Στάνκογλου: Κι εγώ δεν νοσταλγώ κάτι. Βλέπεις πια καθαρά πως η φούσκα ήταν μεγάλη. Μία φαντασία, όπως είναι και ο τίτλος της ταινίας. Κάποια στιγμή θα ξεφούσκωνε και τώρα βιώνουμε μία νέα κατάσταση. Οι μουσικές σκηνές λειτουργούν πια κυρίως Παρασκευή και Σάββατο, αλλά από την άλλη το θέατρο ανθεί. 1300 παραστάσεις σε έναν χρόνο σε μία μικρή χώρα!
Έχεις ήδη καριέρα στο τραγούδι, συμμετοχές σε μουσικά βίντεο, ένα alter ego (Σούλη Ανατολή), πώς ήταν όμως η εμπειρία μπροστά από την κάμερα για πρώτη φορά σε μία ταινία;
Ρένα Μόρφη: Καλύτερα να ρωτήσεις τον σκηνοθέτη και τον Διευθυντή Φωτογραφίας! Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι πίσω από την κάμερα υπάρχουν άνθρωποι που θαυμάζω και εμπιστεύομαι με τα μάτια κλειστά, οπότε δεν έχω καμία ανασφάλεια. Για την υποκριτική μου ικανότητα πάλι, θα μιλήσει το πανί!
Σύνοψη
Οκτώβριος 1993. Το ΠΑΣΟΚ έχει κερδίσει τις εκλογές, στην ελληνική τηλεόραση προβάλλεται το Ciao Antenna και στο πρόγραμμα του κατάμεστου Διογένης Παλλάς ακούγονται επιτυχίες όπως το «είμαι πολύ φερέγγυος, μείνε μαζί μου έγκυος». Μια νεαρή τραγουδίστρια (Φωτεινή) με μοναδική φωνή καταφθάνει στην Αθήνα από την επαρχία για να τραγουδήσει στο μαγαζί ενός βετεράνου μπουζουξή (Χρηστάκης), τις Χάντρες. Ένας λαϊκο-ποπ τραγουδιστής, ο Κόκκινος, θα συναντήσει και θα ερωτευτεί παράφορα την Φωτεινή. Η συνάντηση αυτή θα αλλάξει τις ζωές των τριών για πάντα.
Στην ταινία η Βίκυ Παπαδοπούλου υποδύεται τη μητέρα της Φωτεινής και παίζουν επίσης, η Άννα Καλαϊτζίδου, ο Αντίνοος Αλμπάνης, ο Γιάννης Νταλιάνης, ο Γιώργος Καφετζόπουλος, και πολλοί άλλοι ηθοποιοί ενώ το καστ συμπληρώνουν φιλικές συμμετοχές του Δημήτρη Μοθωναίου, της Ελένης Πετρουλά, του Αντώνη Καρπετόπουλου και άλλων.
Η ταινία ΦΑΝΤΑΣΙΑ, σε συμπαραγωγή και διανομή Feelgood Entertainment, θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους στις 28 Νοεμβρίου.
Συντελεστές
ΠΑΙΖΟΥΝ: Ρένα Μόρφη, Στέλιος Μάϊνας, Γιάννης Στάνκογλου, Βίκυ Παπαδοπούλου, Άννα Καλαϊτζίδου, Γιάννης Νταλιάνης, Καλλιρρόη Μυριαγκού, Ανδρέας Νάτσιος, Κώστας Ανταλόπουλος , Αντίνοος Αλμπάνης, , Βασίλης Βασιλάκης, Μαριάννα Δημητρίου, Γιώργος Καφετζόπουλος, Μαρία Αποστολακέα
Φιλική συμμετοχή: Δημήτρης Μοθωναίος, Mανώλης Καραντίνης, Ελένη Πετρουλά, Αντώνης Καρπετόπουλος, Γιάννης Ζουμπουλάκης
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αλέξης Καρδαράς | ΣΕΝΑΡΙΟ: Αλέξης Καρδαράς
ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΜΟΥΣΙΚΗ & ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ: Μίνως Μάτσας
ΣΤΙΧΟΙ: Σοφία Καψούρου, Αλέξης Καρδαράς, Μίνως Μάτσας, Μαρία Κίτσου
ΜΟΝΤΑΖ: Ιωάννα Σπηλιοπούλου | ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ & ΜΙΞΗ ΗΧΟΥ: Γιώργος Μικρογιαννάκης
ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ: Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου | ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Βασίλης Μπαρμπαρίγος
ΗΧΟΣ: Βαγγέλης Ζέλκας | MΑΚΕ UP: Αλεξάνδρα Μυτά
ΚΟΜΜΩΣΕΙΣ: Αγγελική Μπαλοδήμου | CASTING: Σοφία Δημοπούλου-Φραγκίσκος Ξυδιανός/ Κλεοπάτρα Αμπατζόγλου
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Γιάννης Καραντάνης | ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Στέλλα Χαριτοπούλου
Σε συμπαραγωγή με την ΕΡΤ, την Feelgood Entertainment, την Νέσσος και την Αrctos.
Mε την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και του Εθνικού Κέντρου Οπτικοακουστικών Μέσων & Επικοινωνίας (ΕΚΟΜΕ)
Φωτογραφίες από τα γυρίσματα @ Αιμιλία Βρώτσου