Έχεις την Τζόντι Φόστερ, μακράν «η μαμά του λόχου» της συνάθροισης, μια γυναίκα που είναι στο κουρμπέτι ήδη πάνω από μισό αιώνα, περισσότερα χρόνια από όσα...ζουν δύο από τις παρουσίες στο τραπέζι - και η Βεργκάρα γεννήθηκε την χρονιά του ντεμπούτου της δις οσκαρούχου. 

Έχεις την Νικόλ Κίντμαν, από μια άλλη πλευρά την πιο σπουδαία της παρέας και σίγουρα εκείνη με την μακρά φιλμογραφία, την άρρηκτη συνέχεια μιας μεγάλης καριέρας.

Βέβαια την Ναόμι Γουάτς, επίσης με μακρά, συνεχή καριέρα αν και δυστυχώς τα τελευταία αρκετά χρόνια μη ευρισκόμενη στην πρώτη σειρά, παρότι να ειπωθεί ότι υπάρχουν χαμένα κοσμήματα ερμηνειών και στο πρόσφατο έργο της.

Η Τζένιφερ Άνιστον είναι συμπάθεια παρότι όλοι ξέρουμε μεταξύ μας εκείνο που δεν λέμε δημόσια, αν και η τηλεόραση της πάει πολύ, το «Morning Show» την έχει «τοποθετήσει» ξανά και έτσι κι αλλιώς είναι σε ισχυρή θέση στην βιομηχανία (που αν ήταν σοβαρότερη θα την αξιοποιήσει και περισσότερο στα ταλέντα της).

Από εκεί και έπειτα δεδομένη αδυναμία στην Σοφία Βεργκάρα, η Μπρι Λάρσον έχει πολύ περισσότερο ύφος από ρόλους να το δικαιολογούν (τα πρόωρα Όσκαρ το κάνουν αυτό) και η Γιαπωνέζα Άννα Σαγουάι που κάποιος λόγος θα υπάρχει να περιλαμβάνεται στο πάνελ (κακίες, κάνει πρωταγωνιστική τηλεόραση εδώ και πέντε χρόνια, τώρα είναι στο «Shogun»). Στην συζήτηση, μια φορά, έχει πολλά να συνεισφέρει η «κόντρα» της με περασμένες γενιες και παρελθοντικούς τρόπους της βιομηχανίας.

Οι κυρίες συζητούν ευδάθετα κι ωραία πολλά στην περίπου ωριαία τους συνάντηση, όπως το τι ψέμματα έχουν πει για να πάρουν ρόλο, την σημασία του να μπορείς να πεις «όχι» (η Νικόλ λέει πάντως το καλύτερο, η ευσυνειδησία δεν κρύβεται), για τις λίαν άχαρες διαδικασίες εύρεσης «χημείας» με άρρενες συμπρωταγωνιστές, για την προφορά της Βεργκάρα (που η κακομοίρα δεν μπορεί να ξεφορτωθεί κι ας είναι αυτή η προφορά πηγή ευφορίας για όλους μας), για τις προφορές γενικώς (Γουάτς και Κίντμαν το διασκεδάζουν), για την σεξουαλική αντικειμενικοποίηση των γυναικών (enter πώς είδε η Σαγουάι την είσοδο στο «Σογκούν»), για τα στερεότυπα στην γυναικεία παρουσίαση από άνδρες σεναρίστες (η Φόστερ μιλά για το πόσο συχνά λάμβανε ρόλους γυναικών τραυματισμένων από μνήμες βιασμού και κακοποίησης), για το αν τους αρέσει η κωμωδία (εδώ έχει ενδιαφέρον η διαφορετική στάση των παρισταμένων) και κάμποσα ακόμη,

Ολόκληρη η συζήτηση βρίσκεται εδώ, δυστυχώς το βίντεο δεν έχει ανέβει ακόμη την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές στο κανάλι του yt του Hollywood Reporter.