Από τα εμβληματικά φιλμ του πατέρα των ταινιών ζόμπι, Τζορτζ Ρομέρο, έως και τη σύγχρονη αναβίωση των αχόρταγων απέθαντων από το «28 Μέρες Μετά» μέχρι και το τηλεοπτικό «The Walking Dead», η μυθολογία των ζωντανών νεκρών έχει σκορπίσει στην οθόνη τόνους αίματος και σπλάχνων, εκατοντάδες απομιμήσεις β’ διαλογής και λιγότερο ή περισσότερο εμπνευσμένες παραλλαγές – από ξεκαρδιστικές παρωδίες, όπως τα «The Return of the Living Dead» (1985) και «Shaun of the Dead» (2004), μέχρι καλτ ευρωπαϊκές εκδοχές, όπως η ισπανική σειρά «Blind Dead».
Πέρα από τις ένοχες απολαύσεις, τη γραφική βία ή την ξέσαλη σάτιρα, στα οποία στοχεύουν οι περισσότερες από αυτές τις ταινίες, ελάχιστες προσπάθησαν να δώσουν μια πιο... ευαίσθητη εκδοχή του αχόρταγου αυτού πλάσματος. Με το «Αγάπησα Ένα Ζόμπι» να ξετυλίγει στις κινηματογραφικές αίθουσες την πλέον ρομαντική πλευρά του, αξίζει θυμηθούμε μερικές από αυτές.
Η Μέρα των Ζωντανών Νεκρών
(Day of the Dead, 1985) του Τζορτζ Ρομέρο
Πάντα πρωτοπόρος στο είδος, ο Τζορτζ Ρομέρο έγραψε κινηματογραφική Ιστορία με τα αξεπέραστα «Η Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών» (1968) και «Το Ξύπνημα των Νεκρών» (1978), για να δημιουργήσει στην τρίτη ταινία της αρχικής τριλογίας του τον πρώτο σχετικά εξελιγμένο εκπρόσωπο των ζωντανών νεκρών.
Σε ένα υπόγειο καταφύγιο στρατιωτικών και επιστημόνων, οι τελευταίες ελπίδες των ελάχιστων εναπομείναντων ανθρώπων στηρίζονται στην πιθανή εκπαίδευση των πεινασμένων νεκρών από έναν ευφάνταστο δόκτορα, ένα εξωφρενικό πείραμα που έχει ως αποτέλεσμα την πρώτη συμπαθητική απεικόνιση ενός ζόμπι στο σινεμά: τον Μπαμπ.
Ενίοτε πιο ανθρώπινος από τους ζωντανούς συμπρωταγωνιστές του, που «τρώγονται» μεταξύ τους, ο Μπαμπ θα μάθει να χρησιμοποιεί walkman και θα αρθρώσει μία και μοναδική ατάκα σε αυτό το άκρως μελαγχολικό και πεσιμιστικό για το μέλλον της ανθρωπότητας φιλμ.
They Came Back
(Les Revenants, 2004) του Ρόμπιν Καμπίγιο
Σίγουρα μια ταινία με ζόμπι δεν είναι ότι θα περίμενε κανείς από τον μόνιμο συνεργάτη του Λοράν Καντέ και σεναριογράφο του «Ανάμεσα στους Τοίχους». Και όχι τυχαία, το «Les Revenants» είναι ίσως η πιο αντισυμβατική εκδοχή που μας έχει προσφέρει το είδος μέχρι σήμερα, ένα πρωτότυπο δράμα μακριά από τις ακρότητες του σινεμά τρόμου.
Σε μια μικρή γαλλική πόλη, οι αποβιώσαντες την τελευταία δεκαετία επιστρέφουν μυστηριωδώς στη ζωή, αναζητώντας ξανά τη θέση τους ανάμεσα στους ζωντανούς και αναστατώνοντας τις ζωές των οικείων τους προσώπων. Μπορεί να μην τρώνε σάρκες, αλλά αυτό δεν κάνει την ανεξήγητη αναβίωσή τους λιγότερο ανατριχιαστική – άλλοτε συγκινητικό και άλλοτε ενοχλητικό, το εμπνευσμένο αυτό σενάριο αποτελεί μια απρόσμενα στοχαστική σπουδή πάνω στη ζωή και στο θάνατο, που πρόσφατα ενέπνευσε και μία γαλλική τηλεοπτική σειρά με τον ίδιο τίτλο.
Fido
(2006) του Άντριου Κάρι
Τα ζόμπι δεν ήταν ποτέ άλλοτε τόσο χαριτωμένα όσο στην καναδική αυτή κομεντί, όπου οι εκπαιδευμένοι απέθαντοι αποτελούν τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου και σύμβολο κοινωνικού στάτους, καθώς χάρη σε μια συσκευή εξημέρωσης έχουν μετατραπεί σε υπάκουους υπηρέτες.
Με φόντο την καλογυαλισμένη Αμερική των 50s, ο Κάρι ξετυλίγει μια ανάλαφρη ταξική και αντιρατσιστική σάτιρα, με πρωταγωνιστές τον ομώνυμο ήρωα σε αποσύνθεση, ο οποίος ανατρέπει τις ισορροπίες όταν καταβροχθίζει μια γειτόνισσα, και τον πιτσιρίκο Τίμι που είναι αποφασισμένος να μην καταδώσει το ατίθασο ζόμπι του.
Otto; or, Up with Dead People
(2008) του Μπρους ΛαΜπρους
Πιστός στη φήμη του, ο Καναδός προβοκάτορας σκηνοθέτης του queer cinema, Μπρους ΛαΜπρους, οραματίστηκε το δικό του ζόμπι ως ένα περιθωριακό αγόρι που λαμβάνει μέρος ως ηθοποιός σε μια ανεξάρτητη ταινία τρόμου.
Ένα εκκεντρικό και όχι ακριβώς διακριτικό μείγμα ρετρό πειραματικού σινεμά, έντονου ομοερωτισμού, κοινωνικής αλληγορίας και μερικών άκρως ρεαλιστικών ερωτικών σκηνών (με αποκορύφωμα μια διείσδυση σε μια ανοιχτή πληγή), το «Otto» άνοιξε την ακόρεστη όρεξη του ανεξάρτητου δημιουργού για ανάλογες προκλήσεις και οδήγησε στο ακόμα πιο hardcore «L.A. Zombie», με πρωταγωνιστή τον φημισμένο γκέι πορνοστάρ Φρανσουά Σαγκά.
Make-Out with Violence
(2008) των Αδελφών Ντίγκολ
Λίγο καιρό μετά τη σοκαριστική εξαφάνιση μιας γοητευτικής φίλης τους, δύο δίδυμα αδέλφια ανακαλύπτουν το σώμα της σε μια αλλόκοτη κατάσταση μεταξύ ζωής και θανάτου και αποφασίζουν να την κρύψουν, ελπίζοντας ότι θα μπορέσουν να την επαναφέρουν.
Νεκροφιλία και ανεκπλήρωτοι νεανικοί έρωτες σε ένα low budget, αλλά ατμοσφαιρικό, ανεξάρτητο αμερικανικό φιλμάκι, όπου οι «Αυτόχειρες Παρθένοι» συναντούν τη μυθολογία των ζωντανών νεκρών.
Η ταινία «Αγάπησα Ένα Ζόμπι» κυκλοφορεί στους κινηματογράφους
