ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

Το Βασίλειο Του Κρυστάλλινου Κρανίου

Από τον Μανώλη Κρανάκη

Indiana Jones And The Kingdom Of The Crystal Skull / 2008
Κόστος: 125 εκατομμύρια δολάρια

 Δευτέρα παρουσία

«Ημουν πολύ χαρούμενος και ικανοποιημένος που ο Ιντιάνα Τζόουνς είχε τρεις περιπέτειες - ή τουλάχιστον δυόμισι. Αλλά ο Χάρισον και ο Τζορτζ ήθελαν πολύ και μια τέταρτη και φυσικά δεν θα άφηνα κανέναν άλλο να την αναλάβει. Δεν ήθελα να αφήσω την καρέκλα του σκηνοθέτη για να γίνω συμπαραγωγός», δηλώνει σήμερα ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, έχοντας μόλις ολοκληρώσει τις τελευταίες λεπτομέρειες της σωτήριας τέταρτης περιπέτειας του αγαπημένου του αρχαιολόγου.

Ο Τζορτζ Λούκας όμως έχει άλλη άποψη για την αφορμή της μεγάλης «επιστροφής»: «Μετά την τρίτη ταινία είχα πει στον εαυτό μου πως δεν θα κάνω άλλη, γιατί είμαι αυτός που πρέπει να σκέφτεται πάντα την κεντρική ιδέα. Αλλά ο Στίβεν ήθελε ακόμη έναν και ο Χάρισον ήθελε να τον υποδυθεί ακόμη μια φορά. Τους είπα πως δεν υπάρχει κανένα νόημα στο να συνεχίσουμε, αν δεν σκεφτούμε κάτι που να αξίζει τον κόπο».

Δεν έχει σημασία ποιος από τους τρεις άμεσα εμπλεκόμενους ήθελε περισσότερο την επιστροφή του Ιντιάνα Τζόουνς. Απλά κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει πως όλα είχαν τελειώσει με εκείνο το μελαγχολικό ηλιοβασίλεμα στο τέλος της «Τελευταίας Σταυροφορίας». Ο Δρ. Τζόουνς έπρεπε να επιστρέψει. Οπως χρειαζόταν να γεννηθεί πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 80 για να διδάξει από την αρχή τις βασικές αρχές του κινηματογραφικού είδους της περιπέτειας. Και όχι φυσικά για να κάνει τους δημιουργούς του περισσότερο διάσημους. Ή πλουσιότερους. Δύο δεκαετίες μετά από το τελευταίο εκείνο καρέ ούτε ο Σπίλμπεργκ ούτε ο Φορντ - πόσω μάλλον ο Λούκας δεν είχαν την παραμικρή ανάγκη να αποδείξουν την κυριαρχία τους στη βιομηχανία. Αντίθετα, ίσως η «ανάσταση» του Ιντιάνα Τζόουνς ήταν κάτι που θα έπρεπε να αποφύγουν και οι τρεις για διαφορετικούς λόγους: ο Λούκας για να μην κατηγορηθεί ξανά για εκμετάλλευση μετά το φιάσκο της καινούργιας τριλογίας του «Πολέμου Των Αστρων», ο Σπίλμπεργκ για να μην διακινδυνεύσει την στροφή του σε πιο «σοβαρά» θεάματα και ο Φορντ -κυρίως αυτός- γιατί έπρεπε απλά να είναι απόλυτα σίγουρος πως η ηλικία του δεν θα προδώσει τον αεικίνητο ήρωα του.

Ευτυχώς τα πράγματα είναι πιο απλά. Ακόμη και με ψήγματα δυσπιστίας δεν υπάρχει λόγος να μην πιστέψει κανείς τον Λούκας όταν δηλώνει ότι ο πραγματικός λόγος της επιστροφής ήταν: «Για να περάσουμε καλά. Δεν το κάναμε για να πάρουμε Οσκαρ και για να μας αγαπήσουν όλοι... Το μόνο που θα πάθουμε είναι να βρεθούμε σε δυσμένεια. Οι φανς νομίζουν πως αυτή θα είναι η Δευτέρα Παρουσία. Και δεν είναι η Δευτέρα Παρουσία. Εχουν ήδη φτιάξει την ιστορία στο μυαλό τους και, πιστέψτε με, δεν είναι αυτή που νομίζουν. Και έτσι θα απογοητευτούν. Εζησα ακριβώς το ίδιο με την Αόρατη Απειλή. Πιστέψτε με, έχω βρεθεί εκεί. Ξέρω ακριβώς πώς θα αντιδράσουν. Δεν θα λαμβάνουμε αλληλογραφία από φανατικούς θαυμαστές που θα μας λένε πόσο τους άρεσε η ταινία. Θα αντιμετωπίσουμε εξαγριωμένους ανθρώπους που θα λένε ότι είμαστε ένα μάτσο μαλάκες και πως έπρεπε να είχατε κάνει αυτό κι όχι εκείνο. Πως τους καταστρέψαμε τη ζωή».

Σενάρια από την κρύπτη

Το πρώτο σενάριο για την τέταρτη περιπέτεια του Ιντιάνα Τζόουνς γράφτηκε - ή μάλλον ξεκίνησε να γράφεται το 1992 από τον Τζεμπ Στιούαρτ («Ο Φυγάς») με τίτλο «Ιndiana Jones And The Saucer Men From Μars» ενώ, τρία χρόνια αργότερα, ο σεναριογράφος της «Τελευταίας Σταυροφορίας» Τζέφρι Μπόαμ θα παρέδιδε ακόμη μία τελική εκδοχή της περιπέτειας. Ο Σπίλμπεργκ και ο Φορντ, όμως, θα αντιδρούσαν στην προσθήκη των εξωγήινων, με τον Λούκας να επιμένει πως είχαν επιμείνει αρκετά στην αναβίωση των περιπετειών της δεκαετίας του 30 και του 40 και εφόσον ο Ιντιάνα θα περνούσε πια στη δεκαετία του 50, θα έπρεπε να συγχρονιστεί με την εποχή του. Ο Φορντ θα δήλωνε ρητά στον Λούκας πως «δεν υπάρχει καμία περίπτωση να παίξω σε μια τέτοια ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ». Το σχέδιο θα έμοιαζε πια παρελθόν, ο Λούκας θα ξεκινούσε την προετοιμασία παραγωγής για την καινούρια τριλογία του «Πολέμου Των Αστρων», ο Σπίλμπεργκ θα διοχέτευε τα ανεξάντλητα αποθέματα φαντασίας του στο «Jurassic Ρark» και ο Χάρισον Φορντ θα μιλούσε πλέον για τον Ιντιάνα Τζόουνς ως μία ωραία ανάμνηση.

Ο νέος αιώνας θα ξεκινούσε όμως με την ερώτηση ενός παιδιού. Οκτώ χρόνια μετά όλοι γνωρίζουν την απάντηση που θα έδινε ο Στίβεν Σπίλμπεργκ όταν ο γιος του θα τον ρωτούσε: «Πότε θα επιστρέψει ο Ιντιάνα;». Στις αρχές, όμως του 2000, οι περιπέτειες του Ιντιάνα Τζόουνς δεν κυκλοφορούσαν καν σε DVD και ο πλανήτης είχε παραιτηθεί από την ελπίδα. Ο Σπίλμπεργκ δεν απάντησε αμέσως στον γιο του, ο Φορντ δήλωσε στους δημοσιογράφους πως «έτσι όπως καθυστερεί, θα παίξω τον μπαμπά του» και ο Μ. Νάιτ Σάμαλαν θα επιβεβαίωνε στο σόου του Χάουαρντ Στερν πως είχε ήδη συναντηθεί με τον Σπίλμπεργκ και βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για να γράψει το σενάριο, ώστε τα γυρίσματα να ξεκινήσουν το 2002. Μόνο που ο Σάμαλαν είχε στο μυαλό του μια συνέχεια των «Κυνηγών Της Χαμένης Κιβωτού» (της ταινίας που ο ίδιος έχει δηλώσει πως τον έκανε σκηνοθέτη) που τελικά δεν έγραψε ποτέ. Τα ονόματα των Στίβεν Γκέιγκαν («Τraffic») και Τομ Στόπαρντ («Η Αυτοκρατορία Του Ηλιου») ακολούθησαν τη μεγάλη λίστα των υποψήφιων σεναριογράφων μέχρι τη στιγμή που ο Φρανκ Ντάραμποντ (υπεύθυνος για πολλά από τα επεισόδια του τηλεοπτικού «Τhe Young Indiana Jones Chronicles») θα έφτανε στο γραφείο του Τζορτζ Λούκας με την τελική εκδοχή της τέταρτης περιπέτειας του Ιντιάνα Τζόουνς, δηλώνοντας πως «Εγώ τέλειωσα τη δουλειά μου. Τώρα βρίσκεται στα χέρια του Θεού ή, αν προτιμάτε, του Σπίλμπεργκ και του Λούκας».

To σενάριο του Ντάραμποντ εξελισσόταν την δεκαετία του 50 με τους Ναζί να κυνηγούν (ξανά) τον Τζόουνς, ενώ μια από τις ιδέες του θα ήταν και η επιστροφή του χαρακτήρα της Μάριον Ρέιβενγουντ (Κάρεν Αλεν). Εχοντας συμφωνήσει με τον Σπίλμπεργκ στο γεγονός πως δεν θα μπορούσε να αγνοηθεί ο Ψυχρός Πόλεμος και πως οι πιο πιθανοί κακοί θα έπρεπε να είναι οι Ρώσοι ικανοποίησε τον Φορντ που είχε βαρεθεί του Ναζί και τον Σπίλμπεργκ που μετά τη «Λίστα Του Σίντλερ» δεν ήθελε να τους στηλιτεύσει ξανά. Μόνο που ο έτερος Θεός (Τζορτζ Λούκας) θα διχαζόταν, απορρίπτοντας συλλήβδην το σενάριο. Και όπως θα δήλωνε ο Ντάραμποντ: «Οπως λέει και στο Νονό, αυτή είναι η δουλειά που έχουμε διαλέξει. Κάποια πράγματα γίνονται, κάποια άλλα όχι». Ακόμη ένα σενάριο, αυτή τη φορά από τον Τζεφ Νέιθανσον του «Πιάσε Με Αν Μπορείς» θα απορριπτόταν από τον Λούκας.

Με το μαχαίρι στο λαιμό, ο Χάρισον Φορντ θα έθετε το τελικό deadline. Δηλώνοντας το 2006 πως αν η ταινία δεν γίνει μέχρι το 2008 όλοι οι εμπλεκόμενοι θα έπρεπε να εγκαταλείψουν, ο Σπίλμπεργκ επιβεβαίωσε επίσημα πως η επόμενη ταινία του (μετά το «Μόναχο») θα ήταν ο τέταρτος Ιντιάνα και ο Ντέιβιντ Κεπ («Ο Πόλεμος Των Κόσμων») μισθώθηκε για να διαβάσει οτιδήποτε είχε γραφτεί μέχρι τότε, παραδίνοντας το πολυπόθητο τελικό (!) σενάριο γυρίσματος. Κρατώντας τις καλύτερες ιδέες από τους προκατόχους του (την επιστροφή της Μάριον, τον χαρακτήρα του Ματ Γουίλιαμς που τον υποδύεται ο Σάγια Λα Μπεφ), προσπάθησε να κάνει τον τέταρτο Ιντιάνα λιγότερο σκοτεινό από το «Ναό Του Χαμένου Θησαυρού» και λιγότερο αστείο από την «Τελευταία Σταυροφορία», μένοντας πιστός στο πνεύμα και την ισορροπία των «Κυνηγών Της Χαμένης Κιβωτού». Υπογράφοντας το σενάριο που κανείς μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν γνωρίζει ακριβώς σε τι περιπέτειες έχει βάλει τον 60+χρονο Ιντι. Ή μήπως όχι;

Σύμφωνα με φήμες, η βασική ιστορία της ταινίας περιστρέφεται γύρω από τον μύθο των κρυστάλλινων κρανίων και βασίζεται αφηρημένα στο βιβλίο «Chariots Of The Gods», γραμμένο το 1968 από τον Εριχ Φον Ντένικεν, το οποίο αναπτύσσει τη θεωρία πως η τεχνολογία και η θρησκεία δόθηκαν στους αρχαίους λαούς από τους εξωγήινους, που οι άνθρωποι λάτρευαν ως Θεούς. Η υπόθεση θέλει τον Ιντιάνα Τζόουνς να το σκάει μαζί με τον καινούργιο του συνεργό, Μακ (Ρέι Γουίνστον), από τους σοβιετικούς πράκτορες και να επιστρέφει στο Κολέγιο Marshall. Εκεί θα συναντήσει τον νεαρό Ματ Γουίλιαμς που χρειάζεται τη βοήθεια του Ιντιάνα για να βρει το μυστηριώδες Κρυστάλλινο Κρανίο του Ακατορ. Ο θρύλος το θέλει να έχει κλαπεί από μια μυστηριώδη Πόλη του Χρυσού, η οποία φυλάσσεται από τους ζωντανούς νεκρούς του Αμαζονίου. Μαζί με τον Ιντιάνα θα ταξιδέψουν στο Περού. Στο κατόπι τους βρίσκονται οι Ρώσοι που, με αρχηγό την αδίστακτη πράκτορα Ιρίνα Σπάλκο (Κέιτ Μπλάνσετ), θέλουν τη δύναμη του Κρανίου για να νικήσουν στον Ψυχρό Πόλεμο.

Οπως τον παλιό καλό καιρό

Τα γυρίσματα της μέχρι τότε τιτλοφορημένης ως «Ιndiana ΙV» ταινίας ξεκίνησαν στις 18 Ιουνίου του 2007 κάτω από συνθήκες απόλυτης μυστικότητας. Πέντε στούντιο, μια ιδιωτική έκταση στην Χαβάη, το Ντέμινγκ του Νέου Μεξικό και το Πανεπιστήμιο Γέιλ στο Κονέκτικατ κράτησαν την ταινία εντός των συνόρων των ΗΠΑ, με επίσημη λήξη τις12 Οκτωβρίου του 2007 και ένα επαναληπτικό γύρισμα στις 29 Φεβρουαρίου του 2008 στην Καλιφόρνια. Και όλα αυτά γιατί ο Σπίλμπεργκ είχε δηλώσει ρητά πως και αυτός ο Ιντιάνα θα γυριστεί όπως οι προηγούμενοι, με ελάχιστα ειδικά εφέ, φωτογραφία που θα θυμίζει τις πρώτες ταινίες (αναγκάζοντας τον διευθυντή φωτογραφίας Γιάνους Καμίνσκι να δει μαζί του και τις τρεις προηγούμενες ταινίες για να «μιμηθεί» τις σκονισμένες αποχρώσεις του προκατόχου του, Ντάγκλας Σλόκομπ) και όχι ψηφιακά όπως θα προτιμούσε ο Λούκας δηλώνοντας ελαφρά απογοητευμένος «Ολα μοιάζουν σαν να γυρίστηκαν τρία χρόνια μετά την Τελευταία Σταυροφορία. Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι έχουν παρεμβληθεί 20 χρόνια μεταξύ τους». Εκτός ίσως από το γεγονός πως στην εποχή του ίντερνετ κανείς δεν θα μπορούσε να διατηρήσει μυστική την παραγωγή του πλέον προσδοκώμενου σχεδίου των τελευταίων χρόνων, παρά μόνο ασφαλίζοντας την διαρροή ποινικά. Πέντε διαφορετικοί τίτλοι ανακοινώθηκαν («Τhe City Of Gods», «Τhe Destroyer Of The Worlds», «Τhe Fourth Corner OF The Εarth», «Τhe Lost City Of Gold», «Τhe Quest For The Covenant») για να μπερδέψουν τους φανατικούς θαυμαστές που άρχισαν να γεννούν blogs με όλα όσα θα έπρεπε να γνωρίζει ο θεατής που σέβεται τον εαυτό του για τη μεγάλη «επιστροφή», ενώ το πάθημα του κυρίου Τάιλερ Νέλσον θα μείνει στην ιστορία ως η πιο ιδανική απάντηση στο ρητό «Ο Θεός μπορεί να συγχωρεί, ο Σπίλμπεργκ όχι».

Ενας από τους κομπάρσους της ταινίας, ο Τάιλερ Νέλσον παραβίασε την έγγραφη συμφωνία μυστικότητας που είχαν υπογράψει όλοι οι συμμετέχοντες και σε μια συνέντευξη του στην εφημερίδα The Edmond Sun αποκάλυψε λεπτομέρειες για την υπόθεση της ταινίας, αναγκάζοντας τον Σπίλμπεργκ να σκεφτεί πολύ σοβαρά να κόψει τη σκηνή του από την ταινία και το δικαστήριο να τον καταδικάσει για την παρανομία του. Την ίδια περίπου εποχή -τον Σεπτέμβριο του 2007- ένας σημαντικός αριθμός φωτογραφιών και επίσημων εγγράφων της ταινίας εκλάπησαν από το γραφείο του Σπίλμπεργκ. Το αστυνομικό τμήμα του Λος Αντζελες εξαπέλυσε κυνηγητό κατά του κλέφτη και τον Οκτώβριο ο 37χρονος Ερικ Ντέιβις συνελήφθη ενώ προσπαθούσε να πουλήσει το υλικό και καταδικάστηκε σε φυλάκιση δύο χρόνων και τεσσάρων μηνών.

Εκτοτε, οι πληροφορίες που θα διέρρεαν στο Διαδίκτυο θα αφορούσαν μόνο όσες συνειδητά θα «αποκάλυπταν» οι δημιουργοί του: Οπως ο επίσημος τίτλος που ανακοινώθηκε από τον Σάγια Λα Μπεφ στα βραβεία του MTV, η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας που ανακοινώθηκε πως θα λάμβανε χώρα στο φεστιβάλ των Καννών (δεύτερη μόλις ταινία του Σπίλμπεργκ μετά τον «Ε.Τ.») και το επίσημο σχέδιο της εξόδου της ταινίας που θέτει εξαρχής νέες βάσεις στην έννοια του marketing. Η ταινία θα κυκλοφορήσει σε 4.000 αίθουσες στην Αμερική (το μεγαλύτερο νούμερο στην ιστορία της Paramount), ενώ παρά τις αντιρρήσεις του Σπίλμπεργκ η ταινία θα κυκλοφορήσει και σε ψηφιακές αίθουσες συνοδευόμενη από έναν μηχανισμό παράλληλων δράσεων (κόμικς, παιχνίδια, επανακυκλοφορία των DVD των πρώτων ταινιών και των τηλεοπτικών επεισοδίων του «Τhe Young Indiana Jones Chronicles» κ.α.) θυμίζοντας στον κόσμο πως, μπορεί τα χρόνια να πέρασαν, αλλά οι λέξεις Α LucasFilm Production και Directed By Steven Spielberg παραμένουν δύο αλάνθαστοι εμπορικοί μηχανισμοί.

Δεν είναι τα χρόνια, είναι η απόσταση που έχεις διανύσει

Με την ημερομηνία της 22ης Μαϊου 2008 να γράφεται ήδη στην Ιστορία ως «η ημέρα που επέστρεψε ο Ιντιάνα Τζόουνς», ο γιος του Στίβεν Σπίλμπεργκ είναι ο μόνος που πήρε απάντηση στο ερώτημά του. Ενα άλλο ερώτημα, όμως, παραμένει αναπάντητο. Κατά πόσο ο άνω των εξήντα Χάρισον Φορντ θα μπορέσει να πείσει ως ο ήρωας των παιδικών χρόνων μιας ολόκληρης γενιάς, χωρίς να προδώσει ούτε τον Τζόουνς ούτε τον εαυτό του. Ο παραγωγός Φρανκ Μάρσαλ θα χρησιμοποιούσε την ατάκα - σταθμό από τους «Κυνηγούς Της Χαμένης Κιβωτού» για να απαντήσει σε όσους τον ρωτούν για την περασμένη ηλικία του Φορντ. Οταν η Μάριον Ρέιβενγουντ θα αναρωτιόταν για τα 10 χρόνια που είχαν περάσει από την τελευταία φορά που είχε δει τον Δρ. Τζόουνς, αυτός θα απαντούσε: «Δεν είναι τα χρόνια, είναι η απόσταση που έχεις διανύσει».

Διανύοντας δύο ολόκληρες δεκαετίες μακριά από το κοστούμι του Τζόουνς, ο Χάρισον Φορντ ποζάρει εν έτει 2008 στα εξώφυλλα των περιοδικών με την ίδια σιγουριά, όπως τριάντα χρόνια πριν. Σίγουρος πως μερικοί μύθοι παραμένουν ανεξίτηλοι όσα χρόνια και αν περάσουν. «Δεν ήμουν ποτέ ανυπόμονος να επιστρέψω. Σκέφτηκα πως θα ήταν υπέροχο να συστήσω τον χαρακτήρα του Τζόουνς σε μία διαφορετική γενιά θεατών. Τι έγινε; Απλά ο τύπος είναι κατά 20 χρόνια μεγαλύτερος. Ε και;», δηλώνει ο Φορντ.Αλλωστε οι γονείς του Ιντιάνα είναι σχεδόν συνομήλικοι. Και αν αυτοί δεν έχουν πρόβλημα, τότε ο υιός είναι ο τελευταίος που θα έπρεπε να ανησυχεί. Στα 64 του χρόνια ο Λούκας και στα 62 ο Σπίλμπεργκ μοιάζουν για πάντα δύο αμετανόητοι έφηβοι. «Δεν πρόκειται ποτέ να το αποδεχτούμε. Είμαστε όσο νέοι ήμασταν πάντα» δηλώνει ο Λούκας, με τον Σπίλμπεργκ να συμπληρώνει: «Εφτασα σε ένα σημείο στη ζωή μου που ήμουν ευτυχισμένος και είχα μια υπέροχη οικογένεια και μια ακόμη πιο υπέροχη καριέρα. Υπήρξα πάντα παγιδευμένος στον χρόνο και σταμάτησα στα 30. Και αυτή είναι η ηλικία την οποία νιώθω ότι έχω».

Και αυτό είναι μάλλον το μεγαλύτερο μυστικό (της επιτυχίας) της μεγάλης επιστροφής του Ιντιάνα Τζόουνς. Οταν το θέμα του Τζον Γουίλιαμς ακουστεί ξανά για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια και το σκονισμένο καπέλο του Ιντιάνα Τζόουνς μπει σε πρώτο πλάνο, αυτή η ταινία - καταδικασμένη να είναι η πιο πολυαναμενόμενη ολόκληρης της δεκαετίας - θα είναι η τελευταία ευκαιρία για να ξαναγίνεις... παιδί.

4 ανεπιβεβαίωτες φήμες
1. Ο Ματ Γουίλιαμς (Σάγια Λα Μπεφ) είναι γιος του Ιντιάνα και της Μάριον, γεννημένος λίγο μετά τη χρονιά που εκτυλίσσονται οι «Κυνηγοί Της Χαμένης Κιβωτού».

2. Ο ρόλος που υποδύεται ο Τζον Χερτ φημολογείται πως είναι ο πατέρας της Μάριον και μέντορας του Ιντιάνα Τζόουνς, Αμπνερ Ράβενγουντ. Οταν ο Ιντιάνα φτάνει στο Νεπάλ για να συναντήσει τη Μάριον στους «Κυνηγούς», εκείνος υποτίθεται ότι έχει σκοτωθεί από μια κατολίσθηση το 1934.

3. Ο Σάγια Λα Μπεφ επιβεβαίωσε τη φήμη πως ο Ιντιάνα Τζόουνς επιστρέφει στην κρατική αποθήκη που είχε φυλαχθεί η κιβωτός στους «Κυνηγούς», ζητώντας φυσικά συγνώμη από τον Σπίλμπεργκ που δεν κράτησε το στόμα του κλειστό. Η ανεπιβεβαίωτη φήμη είναι ότι ο Ιντι ανακαλύπτει πως ένα από τα πολύτιμα περιεχόμενα της κιβωτού είναι το «κλειδί» για το βασίλειο του κρυστάλλινου κρανίου.

4.Το φινάλε της ταινίας διαθέτει ομοιότητες με αυτό των «Στενών Επαφών Τρίτου Τύπου», όπου οι ήρωες έρχονται σε επαφή με εξωγήινους που συνδέονται με το εύρημα που αναζητά ο Ιντιάνα Τζόουνς.

Ο παράγοντας mc guffin
«Είμαι αυτός που πρέπει να σκεφτεί την ιστορία, και το McGuffin, το αντικείμενο με τις υπερφυσικές δυνάμεις που όλοι κυνηγούν», δηλώνει ο Λούκας φέρνοντας στην επικαιρότητα έναν όρο που μέσα στα χρόνια συνδέθηκε στενά με τον μύθο του Ιντιάνα Τζόουνς. Περισσότερο γνωστός λόγω της χρήσης του από τον Αλφρεντ Χίτσκοκ, ο όρος McGuffin ορίζεται σαν ένα κόλπο του σεναρίου (συνήθως ένα αντικείμενο) που κινητοποιεί τους ήρωες ή βοηθάει στην εξέλιξη της ιστορίας, στην πραγματικότητα όμως έχει ελάχιστη σημασία, ενώ τις περισσότερες φορές ξεχνιέται κατά τη διάρκεια της ταινίας. Τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα του όρου είναι το ομώνυμο άγαλμα στο «Γεράκι Της Μάλτας», το άγνωστο περιεχόμενο της βαλίτσας στο «Ρulp Fiction», τα κυβερνητικά μυστικά στη «Σκιά Των Τεσσάρων Γιγάντων» και φυσικά η Κιβωτός και το Δισκοπότηρο στην πρώτη και τρίτη περιπέτεια του Ιντιάνα Τζόουνς. Υπεύθυνος για την αναζήτηση του McGuffin που κινητοποιεί τον διάσημο αρχαιολόγο, ο Τζορτζ Λούκας αρνήθηκε για χρόνια να ξεκινήσει την παραγωγή του τέταρτου Ιντιάνα Τζόουνς, ακριβώς επειδή δεν είχε βρει το McGuffin που θα ταίριαζε στην περίσταση.

Στην πραγματικότητα όμως τα κρυστάλλινα κρανία, που είναι το McGuffin στον τέταρτο Ιντιάνα Τζόουνς ήταν η αρχική ιδέα του Λούκας ήδη από την αρχή της δεκαετίας του 90. Σύμφωνα με τον θρύλο, τα κρυστάλλινα κρανία υποτίθεται ότι είναι δημιουργήματα εξωγήινων ή των κατοίκων της Χαμένης Ατλαντίδος. Ο Λούκας ήθελε να τα συμπεριλάβει στα επεισόδια του «Τhe Young Indiana Jones Chronicles» που τελικά ακυρώθηκαν, ενώ ο συγγραφέας Μαξ ΜακΚόι τα συμπεριέλαβε στις τέσσερις περιπέτειες που εξέδωσε με ήρωα τον Ιντιάνα Τζόουνς από το 1995 μέχρι το 1999. Στην Disneyland του Τόκιο υπάρχει θεματικό πάρκο με τίτλο: Indiana Jones Adventure Temple of the Crystal Skull.

Για 15 χρόνια ο Λούκας προσπαθούσε να πείσει τους Σπίλμπεργκ και Φορντ πως το κρυστάλλινο κρανίο ήταν το απόλυτο McGuffin για την επιστροφή του Τζόουνς. Καθώς όλα έδειχναν πριν το 2006 πως η ταινία δεν θα γυριζόταν ποτέ, ο Λούκας θα δήλωνε πως «Δεν πρόκειται να κάνω την ταινία εκτός αν χρησιμοποιήσουμε αυτό το McGuffin. Χωρίς αυτό δεν κάνω τίποτα».