Δρ. Νο, (1962) του Τέρενς Γιάνγκ
Box office: 59,6 εκατ. δολλάρια
Μουσική τίτλων: Ο Τζον Μπάρι και η ορχήστρα του
Πόσα μαρτίνι; 3/4

Μεγάλη μερίδα θεατών που έτυχε να γνωρίσουν τον Τζέιμς Μποντ από μεταγενέστερες ταινίες θα εκπλαγούν βλέποντας ότι η απαρχή των κινηματογραφικών περιπετειών του έγινε με μία δημιουργία η οποία ελάχιστη σχέση είχε με το ύφος των υπόλοιπων φιλμ. Τα ξέφρενα σενάρια οικουμενικής καταστροφής και οι εξεζητημένοι κακοί δεν έχουν κάνει ακόμη την εμφάνισή τους, η αφήγηση παραμένει απλή και άμεση -καμία σχέση με τις λαβυρινθώδεις πλοκές που ακολούθησαν- λεπτομέρειες όπως το βασικό μουσικό μοτίβο του 007, το εναρκτήριο τραγούδι τίτλων και τα εντυπωσιακά ζενερίκ της αρχής αποτελούν ακόμα άγνωστες λέξεις, το ειρωνικό στοιχείο και το χιούμορ βρίσκονται προς το παρόν σε πρώιμη μορφή, οι τεχνολογικές καινοτομίες και τα ευφάνταστα γκάτζετς παραμένουν άφαντα, η δράση περιορίζεται σε έναν χώρο.

Υπάρχει όμως η Μις Μάνιπενι και ο Μ, τα βότκα μαρτίνι, ο τζόγος, η αδυναμία στις όμορφες γυναίκες, τα ατσαλάκωτα σμόκιν, η Ούρσουλα Άντρες αναδυόμενη Αφροδίτη με ένα κάτασπρο μπικίνι και, πάνω απ' όλα, ένας γοητευτικός και αδίστακτος πράκτορας των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών που βρίσκεται στο κατόπι ενός επικίνδυνου κακοποιού γερμανοκινέζικης καταγωγής (Τζόζεφ Γουάιζμαν), ο οποίος προετοιμάζει στο εξωτικό νησιώτικο κρησφύγετό του την κατάκτηση του κόσμου. Προσγειωμένο στα απολύτως απαραίτητα, με μία b movie αμεσότητα και απλότητα που το κάνουν να βλέπεται ευχάριστα μέχρι σήμερα και με έναν πρωταγωνιστή ο οποίος μοιάζει να γεννήθηκε για να ενσαρκώσει τον ρόλο του Μποντ, το «Δρ.Νο» θα μοιάζει πιθανόν πρωτόλειο στα μάτια όσων μεγάλωσαν με τις υπερπαραγωγές που συνόδεψαν τα πιο κατοπινά χρόνια του Μποντ. Από εδώ όμως ξεκίνησαν τα πάντα.

Από τη Ρωσία με Αγάπη, (1963) του Τέρενς Γιάνγκ
Box office: 78,9 εκατ. δολλάρια
Τραγούδι τίτλων: Ματ Μονρό
Πόσα μαρτίνι; 4/4

Ο συγγραφέας Ίαν Φλέμινγκ θα ήταν περήφανος αν έβλεπε πόσο δεξιοτεχνικά χειρίστηκε το μυθιστορηματικό υλικό του ο σκηνοθέτης της ταινίας, Τέρενς Γιάνγκ. Με μία σφιχτοδεμένη ίντριγκα, αξέχαστες φιγούρες κακού όπως n Λότε Λένια (σύζυγος του Κουρτ Βάιλ στη ζωn) και ο Ρόμπερτ Σο - υπηρέτες και οι δύο της εγκληματικής οργάνωσης ΦΑΣΜΑ - προσεγμένους δευτερεύοντες χαρακτήρες, καλογραμμένο σενάριο και αμεστρικές σεκάνς δράσης, το πιο φειδωλό σε εύκολες εντυπώσεις φιλμ της σειράς αποτελεί παρ' όλα αυτά ένα μάθημα οικονομίας, εγκράτειας και ατμόσφαιρας.

Ακόμη περαιτέρω διατηρεί το αυθεντικό κλίμα κατασκοπείας των σελίδων του Φλέμινγκ, φροντίζει και παραμένει από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό μία έξοχη ψυχαγωγική περιπέτεια, φανερώνει μέτρο και εξυπνάδα, και συνοψίζει ιδανικά στο πρόσωπο του Σον Κόνερι το μοντέλο ενός κυνικού, ριψοκίνδυνου και απαράμιλλα γοητευτικού ήρωα.

Ο Τζον Μπάρι κάνει την εναρκτήρια εμφάνιση στην καρέκλα του μουσικοσυνθέτη, το θρυλικό μοτίβο του Μποντ ακούγεται για πρώτη φορά στους τίτλους αρχής, ο Ντέσμοντ Λουέλιν αναλαμβάνει καθήκοντα ως Q και γίνεται ένας από τους πιο διαχρονικά προσφιλείς δεύτερους χαρακτήρες της σειράς ενώ ο lαν Φλέμινγκ δίνει τις ευχές του στον πρωταγωνιστή και τους δημιουργούς του φιλμ, δηλώνοντας απολύτως ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Μαζί με τον «Χρυσοδάκτυλο», που ακολούθησε ένα χρόνο μετά, το «Από τη Ρωσία με Αγάπη» θεωρείται δικαιολογημένα, για θαυμαστές και μη, ως η καλύτερη ταινία Μποντ που έγινε ποτέ.

Χρυσοδάκτυλος, (1964) του Γκάι Χάμιλτον
Box office: 124,9 εκατ. δολλάρια
Τραγούδι τίτλων: Σίρλεϊ Μπάσεϊ
Πόσα μαρτίνι; 4/4

Η αστραφτερή Αστον Μάρτιν, n γυναίκα με το όνομα Pussy Galore, ένα γυμνό θηλυκό κορμί βουτηγμένο σε χρυσάφι, ο Γκερτ Φρέμπε ως θανατηφόρα cool αντίπαλος και το ασιατικής καταγωγής πρωτοπαλίκαρο του με το φονικό καπέλο (ο πρώην Ολυμπιονίκης της Άρσης Βαρών Χάρολντ Σακότα), ο απαράμιλλος συνδυασμός κοσμοπολίτικης περιπέτειας, κατασκοπικής δράσης και πνευματώδους σεναρίου, ο Σον κόνερι πιο ακαταμάχητος από ποτέ, n Σίρλεϊ Μπάσεϊ και n λουσάτη φωνή της στο τραγούδι τίτλων και το χιούμορ - απαραίτητη προσθήκη σε ένα κινηματογραφικό κοκτέιλ που σερβίρεται πάντοτε «shaken, not stirred»: Με όλα του τα συστατικά στη σωστή θέση και στις πιο επιθυμητές δόσεις, π «Χρυσοδάκτυλος» εισάγει στη σειρά έναν παράγοντα γρήγορων και έντονων συγκινήσεων και δίνει στη μυθολογία μερικές βασικές θεματικές και στυλιστικές κατευθυντήριες, οι οποίες έμελλε να αποτελέσουν σημείο αναφοράς και μοντέλο μίμησης για κάθε επόμενο φιλμ.

Διαβάστε ακόμη:
Ξαναβλέπουμε όλα τα Τζέιμς Μποντ: Από τον «Δρ.Νο» στον «Χρυσοδάκτυλο»