Από τις 11 ως τις 17 Οκτωβρίου οι 83 ταινίες μικρού μήκους που διαγωνίστηκαν στο φετινό 35ο φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας ταξίδεψαν στην Αθήνα και τον κινηματογράφο Λαΐς της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Με αφορμή τις προβολές των ταινιών αυτών, αλλά και τη συμμετοχή τους στο πρώτο διαγωνιστικό τμήμα ελληνικών μικρού μήκους του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, δίνουμε το λόγο σε μερικούς από τους νέους αλλά και βετεράνους κινηματογραφιστές τους.

Η δεύτερη μικρού μήκους ταινία για τον σκηνοθέτη της, Αλέξανδρο Χατζή, «Τσέλσι - Μπαρτσελόνα», έφυγε από το 35ο Φεστιβάλ Δράμας φορτωμένη διακρίσεις: πέρα από το 2ο Βραβείο Μυθοπλασίας, το δεύτερο σημαντικότερο βραβείο της διοργάνωσης δηλαδή, η ταινία κέρδισε την Τιμητική Διάκριση Σεναρίου, αλλά και την Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας, στον Μάκη Παπαδημητρίου. Ο τελευταίος πρωταγωνιστεί ως ένας τραπεζικός υπάλληλος που παρακολουθεί τον επαναληπτικό αγώνα Τσέλσι – Μπαρτσελόνα, μαζί με έναν συνάδελφό του, τον οποίο υποδύεται ο Αποστόλης Τότσικας, σε μια κομεντί που γοήτευσε και διασκέδασε όπου και αν προβλήθηκε..

Κάναμε στον σκηνοθέτη της ταινίας, Αλέξανδρο Χατζή, τις τέσσερις μπανάλ ερωτήσεις που πρέπει να απαντά κάθε νέο ταλέντο, ακολουθούν οι σκέψεις του:

1. Tι είναι αυτό που σε εμπνέει στη δουλειά σου;

Τα πάντα: μια πρόταση ενός βιβλίου, μια παλιά φωτογραφία, ένας τσακωμός, το βρισίδι ενός φίλου, ένα ποίημα, το επίμονο χτύπημα ενός τηλεφώνου, ένας έρωτας, η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας, ένα γκολ, το Αγρίνιο, μια βόλτα και γενικά ό,τι μπορεί να σκεφτεί κανείς που να περιστρέφεται γύρω από την λέξη «ζωή».

2. Ποιο είναι το επόμενό σου (κινηματογραφικό) σχέδιο;

Γράφω ένα σενάριο για μια μεγάλου μήκους ταινία, που έχω στο μυαλό μου εδώ και τέσσερα χρόνια. Η ιδέα της βασίζεται σε ένα αληθινό περιστατικό που συνέβη στην Ιταλία. Θα διαδραματίζεται στην Αθήνα του σήμερα. Ήδη έχω ζητήσει από τον αδερφό μου να κρατάει λεφτά για τις δύσκολες μέρες που θα έρθουν.

3. Και ποιο είναι το πιο τρελό σου (κινηματογραφικό) όνειρο;

Το πιο τρελό κινηματογραφικό μου όνειρο είναι να κάνω μία ταινία μεγάλου μήκους που να έχει φουλ προϋπολογισμό και όλοι οι συντελεστές και οι ηθοποιοί να πληρωθούν κανονικά και στους σωστούς χρόνους. Μήπως είμαι πολύ υπερβολικός;

4. Πώς βλέπεις τα πράγματα στην Ελλάδα σε σχέση με τη δουλειά που θες να κάνεις;

Νομίζω ότι τα πράγματα για έναν σκηνοθέτη ήταν πάντα άσχημα στην Ελλάδα. Πόσο μάλλον τώρα, που η οικονομική κρίση -αλλά και η πρόφαση που αυτή δημιουργεί- έχουν καταστρέψει κάθε ίχνος αισιοδοξίας. Βέβαια, υπάρχει πάντα και η ρήση «ο επιμένων νικά». Ας την πιστέψουμε για μια ακόμη φορά.