Ο Δημήτρης Συλβέστρος είναι από τους ελάχιστους Έλληνες σκηνοθέτες που έχουν καταφέρει να καταργήσουν την... επετηρίδα της τοπικής σόου μπιζ. Το ταλέντο χρόνια δεν κοιτά εξάλλου και, στην περίπτωση του Συλβέστρου, η ρήση αποδείχθηκε πλήρως αληθής.
Ξεκίνησε την καριέρα του από το ΜΑD t.v. και έπειτα από δύο χρόνια εκεί, το 2004, ξεκίνησε να γυρίζει βίντεο κλιπ. Ήδη πριν κλείσει τα 25, είχε καταφέρει να συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ταλέντα του εγχώριου ρεπερτορίου (Έλενα Παπαρίζου, Zebratracks, Νατάσα Θεοδωρίδου, Demis Roussos, Cyanna, Stereo Mike, Onirama, Μελίνα Κανά, Νατάσα Θεοδωρίδου, και πολλοί άλλοι), ενώ συνεργάζεται με τον ΣΚΑΪ με την εκπομπή "Στην Πράξη.gr". Σήμερα, στην ηλικία των 30 ετών έχει γυρίσει περισσότερα από 300 βίντεο κλιπ, αλλά και τη μικρού μήκους ταινία “Ένα Τραγούδι Για το Χειμώνα”.
Με περάσματα από τη διαφήμιση και το μουσικό κανάλι Mtv Greece, ο Δημήτρης Συλβέστρος συνεχίζει την επιτυχημένη του πορεία στο χώρο των ευφάνταστων, μίνιμαλ βίντεο-κλιπ. Τελευταία του δημιουργία το βίντεο-κλιπ / ταινία μικρού μήκους για το μουσικό κομμάτι “Bitter” του Monsieur Minimal.
Kάναμε στον Δημήτρη Συλβέστρο τις τέσσερις μπανάλ ερωτήσεις που πρέπει να απαντά κάθε νέο ταλέντο, ακολουθούν οι σκέψεις του:
1. Tι είναι αυτό που σε εμπνέει στη δουλειά σου;
Άνθρωποι, άγνωστοι συνήθως. Λεπτομέρειες που προδίδουν αυτό που σκέφτονται ή το πώς ζουν. Όταν αυτό αποκαλύπτεται με τρόπο τέτοιο που δεν ακούς λόγο, ατάκα. Όταν καταλαβαίνεις με τρόπο "κινηματογραφικό”, με εικόνα, απλώς. Επίσης με εμπνέει η αισθητική που χαρακτηρίζει το περιβάλλον μας και ο τρόπος με τον οποίο αποκρυπτογραφεί και χαρακτηρίζει μια εποχή, την ηλικία ενός κτιρίου, την κοινωνική ζωή.
2. Ποιο είναι το επόμενό σου (κινηματογραφικό) σχέδιο;
Μια ταινία μεγάλου μήκους με αθλήτριες συγχρονισμένης κολύμβησης. Γυρισμένη αποκλειστικά στον ευρύτερο χώρο ενός κολυμβητηρίου.
3. Και ποιο είναι το πιο τρελό σου (κινηματογραφικό) όνειρο;
Να κάνω μια ταινία μόνος μου. Χωρίς χρήματα. Με ενδιαφέρονται πρόσωπα στα οποία θα βασίζεται όλη η ταινία. Η πλοκή θα εξελίσσεται από εκείνους, από όσα κάνουν οι ίδιοι -σαν αυτοσχεδιαστική άσκηση. Χωρίς φώτα, μόνο με φυσικό φωτισμό. Χωρίς λόγο. Μόνο με μία φωνή να ψιθυρίζει σκέψεις τους. Όπως στο “2-3 Πράγματα που Ξέρω Γι' Αυτήν”, του Γκοντάρ.
4. Πώς βλέπεις τα πράγματα στην Ελλάδα σε σχέση με τη δουλειά που θες να κάνεις;
Είναι ερεθιστικά. Είναι η καλύτερη εποχή, κατα τη γνώμη μου, για ενεργούς ανθρώπους, που μπορούν να αποδείξουν αυτό που είναι μόνο με τη δουλειά τους και με αυτοθυσία πια. Είναι μια ευκαιρία για άσκηση στο τίποτα. Νομίζω οτι πάντα υπήρχαν και πολλές δικαιολογίες γύρω από το "εφικτό" της υλοποίησης μια ταινίας. Κάποιος περίμενε πάντα κάτι από κάποιον άλλον. Αν κάποιος έχει την ανάγκη και το θάρρος να εκφραστεί, και θέλει να επικοινωνήσει με τον κινηματογράφο ως μέσο, μπορεί και θα βρει τον τρόπο να το κάνει. Δεν αισθάνομαι οτι κάνοντας μια no budget παραγωγή αυτό θα τύχει προκατειλημμένης αντιμετώπισης. Αν αξίζει, θα φτάσει εκεί που πρέπει. Υπάρχει φθηνός εξοπλισμός, εναλλακτικά μέσα για την προβολή μιας ταινίας σήμερα.
Επίσης οι Έλληνες δημιουργοί χαίρουν μιας συμπάθειας στα ξένα φεστιβάλ. Είτε αυτό είναι μια μόδα είτε μια απλή συγκυρία, δίνει ένα προβάδισμα ως προς την αρχική προβολή ενός έργου. Είναι μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για μένα και ο στόχος μου είναι αυτός. Να δω την ουσία σε ένα εγχείρημα, να μείνω δηλαδή στον ουσιαστικότερο λόγο για τον οποίο το κάνω. Η ευκαιρία νομίζω, αυτή την εποχή, προκύπτει μέσα από την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, κάπως αναγκαστικά ορισμένοι, να αξιοποιήσουμε την αμεσότητα που προκύπτει. Ο δημιουργός, η έμπνευσή του, τα μέσα για να κάνει το έργο του, ο αποδέκτης, είναι όλοι στο ίδιο μαγαζί, στην ίδια πολυκατοικία.
Απολαύστε το “Bitter” στο παραπάνω κλιπ!
Φαίδρα Βόκαλη
