Από τις 11 ως τις 17 Οκτωβρίου ταξιδεύουν στην Αθήνα οι 83 ταινίες μικρού μήκους που διαγωνίστηκαν στο φετινό 35ο φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας και προβάλλονται στον κινηματογράφο Λαΐς της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Με αφορμή τις προβολές των ταινιών αυτών, δίνουμε το λόγο σε μερικούς από τους νέους αλλά και βετεράνους κινηματογραφιστές τους.

Έχοντας φύγει από τη Δράμα με το σημαντικότερο βραβείο του φεστιβάλ για το λιτό, συγκλονιστικό «Χαμομήλι» του, ο Νεριτάν Ζιντζιρία κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ταινίας του νεότευκτου διαγωνιστικού τμήματος ελληνικών μικρού μήκους ταινιών του 18ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, και το χρηματικό έπαθλο που το συνόδευε, βάζοντας το όνομά του για τα καλά στις κινηματογραφικές συζητήσεις για το μέλλον του ελληνικού σινεμά.

Του κάναμε τις τέσσερις μπανάλ ερωτήσεις που πρέπει να απαντά κάθε νέο ταλέντο, ακολουθούν οι σκέψεις του:

Tι είναι αυτό που σε εμπνέει στη δουλειά σου;

Τα βαθιά ανθρώπινα συναισθήματα και ένστικτα.

Ποιο είναι το επόμενό σου (κινηματογραφικό) σχέδιο;

Η πρώτη μου μεγάλου μήκους ταινία «Κρέας».

Και ποιο είναι το πιο τρελό σου (κινηματογραφικό) όνειρο;

Να δημιουργήσω ένα πραγματικά πλήρες έργο. Έτσι δεν θα χρειαστεί να κάνω άλλο.

Πώς βλέπεις τα πράγματα στην Ελλάδα σε σχέση με τη δουλειά που θες να κάνεις;

Δεν αντιμετωπίζω την σκηνοθεσία ως επάγγελμα. Είναι περισσότερο ένα χαρακτηριστικό, μια ευαισθησία. Από αυτή την σκοπιά, σε οποιαδήποτε σημείο του κόσμου θα ήταν εξίσου δύσκολο. Έχει να κάνει με μια εσωτερική σύγκρουση..
Οι υπόλοιποι εξωτερικοί παράγοντες μοιάζουν ευκόλως αντιμετωπίσιμοι.