Από τις 11 ως τις 17 Οκτωβρίου οι 83 ταινίες μικρού μήκους που διαγωνίστηκαν στο φετινό 35ο φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας ταξίδεψαν στην Αθήνα και τον κινηματογράφο Λαΐς της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Με αφορμή τις προβολές των ταινιών αυτών, αλλά και τη συμμετοχή τους στο πρώτο διαγωνιστικό τμήμα ελληνικών μικρού μήκους του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, δίνουμε το λόγο σε μερικούς από τους νέους αλλά και βετεράνους κινηματογραφιστές τους.

Τι σημασία έχει αν σε ξέρει κάποιος, όταν εσύ ο ίδιος δεν ξέρεις ποιος είσαι… Μια γυναίκα ξυπνά μισόγυμνη στη μέση του δρόμου, χωρίς να θυμάται ποια είναι ή πώς βρέθηκε εκεί. Η επόμενη μέρα είναι μια μάχη ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν, καθώς έρχεται αντιμέτωπη με τους εσωτερικούς της δαίμονες. Υπαρξιακό δράμα; Θρίλερ; Δοκιμάστε ξανά! Η μικρού μήκους ταινία του Θέμη Κατσιμίχα «Για Πάντα Νύχτα» έχει ως πρωταγωνίστρια ένα... βαμπίρ, ανατρέποντας ό,τι προσδοκία μπορεί να έχει κάποιος από την παραπάνω σύνοψη.

Γυρισμένο σε μία Αθήνα πιο σκοτεινή απ' ό,τι έχουμε συνηθίσει, το «Για Πάντα Νύχτα» μπορεί να λειτουργεί ως βαμπιρική παραβολή, αλλά ταυτόχρονα φέρνει στο προσκήνιο την τωρινή κατάσταση μιας πόλης που μοιάζει να έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Ειδικά εφέ, γκόθικ φωτογραφία και προσέγγιση ενός είδους που λείπει από το ελληνικό κινηματογραφικό λεξιλόγιο. .

Κάναμε στον σκηνοθέτη της ταινίας, Θέμη Κατσιμίχα, τις τέσσερις μπανάλ ερωτήσεις που πρέπει να απαντά κάθε νέο ταλέντο, ακολουθούν οι σκέψεις του:

1. Tι είναι αυτό που σε εμπνέει στη δουλειά σου;

Αυτό που αγαπάω στο σινεμά, είναι η δυνατότητα του να μπορείς να ταξιδεύεις. Μιλάω μεταφορικά πάντα. Μπορείς και ταξιδεύεις, σε άλλα μέρη, σε άλλες καταστάσεις, σε άλλες σχέσεις, σε άλλους ανθρώπους... σε άλλους κόσμους. Είναι μαγεία.

2. Ποιο είναι το επόμενό σου (κινηματογραφικό) σχέδιο;

Δεν έχω κάποιο σχέδιο. Θα ήθελα να πειραματιστώ, βασικά, με διαφορετικές τεχνικές και αφηγηματικές φόρμες ώστε να μπορώ να χειριστώ τη γλώσσα του κινηματογράφου όσο πιο καλά μπορώ, για αρχή, και μετά βλέπουμε. Έχω κάποια σενάρια, μικρά και μεγάλα, σοβαρά και αστεία που θα ήθελα να τα δω να γίνονται ταινίες.

3. Και ποιο είναι το πιο τρελό σου (κινηματογραφικό) όνειρο;

Το πιο τρελό μου όνειρο, είναι να κάνω ένα Ελληνικό Braveheart. Αντί για Άγγλους, Τούρκους και αντί για Σκωτσέζους, τσολιάδες. Ξέρω πολύ καλά ότι μόνο και μόνο οι πολιτικές προεκτάσεις ενός τέτοιου έργου σήμερα, θα του απαγόρευαν ακόμα και το γύρισμα, γι' αυτό λοιπόν είναι "όνειρο".

4. Πώς βλέπεις τα πράγματα στην Ελλάδα σε σχέση με τη δουλειά που θες να κάνεις;

Πίκρα.