Πρώτα-πρώτα τα δέοντα:

Το πιο θρηνητικό μέρος του Ρέκβιεμ του Μότσαρτ, και το τελευταίο, ή προτελευταίο, πράγμα που έβαλε ποτέ στο χαρτί ο μουσουργός προτού αφήσει την τελευταία του πνοή σαν προχθές, 5 Δεκεμβρίου, 230 χρόνια πριν.

Είναι και το αντικείμενο του πρωτότυπου θεματικά αυτού οπτικού δοκιμίου που ακολουθεί. Μέσα από αρκετές (από τις πάμπολλες) χρήσεις ειδικά αυτής της μελωδίας, διότι υπάρχουν κυριολεκτικά άπειρες χρήσεις έργων του συνθέτη στον κινηματογράφο, ο Nerwriter1 επιχειρεί εμμέσως να μπει στην ψυχή του κομματιού και να δει συναισθηματικά χρώματα από την εύλογη επικήδεια θλίψη (το ρέκβιεμ είναι άλλωστε λειτουργία μιας νεκρώσιμης ακολουθίας), μέχρι σκηνές δέους, ψυχολογικής μεταμόρφωσης, μοναξιάς, απελπισίας, τιμωρίας, εξουσίας, θριάμβου, ήττας και, όπως θα δείτε στο «Έλα να Δεις» του Κλίμοφ, μια σωρευτική αίσθηση που περιγράφεται μόνο ψυχικά από την σύνδεση της εικόνας με την μουσική.