Κακές ιδέες ή άτυχη συγκυρία; Το Χόλιγουντ έχει γευτεί το πικρό ποτήρι μιας παταγώδους αποτυχίας πολλές φορές. Τι γίνεται όμως όταν αποφασίζει να το αντιπαρέλθει ξαναφτιάχνοντας τις ίδιες «πατάτες» με άλλους συντελεστές, από την αρχή; Oταν, δηλαδή, βάζει στόχο να μετατρέψει ένα φιάσκο σε επιτυχία; Αυτό είναι το καινούργιο στοίχημα που βάζουν τα στούντιο αυτή την εποχή, μια πρόταση που υπαγορεύεται από την ανάγκη της βιομηχανίας να βρει τη χρυσή συνταγή του σουξέ σε ό,τι «πόνεσε» στο παρελθόν, ρίχνοντας τίτλους στο τραπέζι: «Γκοτζίλα», «Κάλιντορ, ο μονομάχος», «Γυναίκα στη θάλασσα», «Ο άνθρωπος σκιά», «Dune», «Η μαύρη τρύπα», «Real genius», «Η κόκκινη αυγή».
Ρίσκο
Η φιλόδοξη αυτή ιδέα κρύβει φυσικά ένα ρίσκο, αλλά με δεδομένο τη χρονική απόσταση που χωρίζει τις νέες γενιές από τις παλιές αποτυχίες η προοπτική για την κατάκτηση ενός διαφορετικού κοινού με τα ίδια αλλά βελτιωμένα ουσιαστικά υλικά μοιάζει πολύ δελεαστική.
Πάρτε, για παράδειγμα, το «Γκοτζίλα», που δεν είναι παρά ριμέικ πάνω στο αμερικανικό ριμέικ της πρότυπης ιαπωνικής ταινίας που έκανε ο Ρόναλντ Εμεριχ ως συνσεναριογράφος και σκηνοθέτης το 1998. Μνημειώδες... στραβοπάτημα της TriStar Pictures που κόστισε 130 εκατομμύρια δολάρια για να καλύψει ίσα ίσα το κόστος του και να πάρει και Χρυσό Βατόμουρο Χειρότερου Ριμέικ, το μπλοκμπάστερ της συμφοράς δουλεύεται εκ νέου, για να βγει, κατά πάσα πιθανότητα, σε 3D το 2012 (δεν υπάρχουν ακόμη περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τους συντελεστές της ταινίας).
Μια θεωρία που εξηγεί αυτή τη νέα μόδα των αναμασημένων παραγωγών είναι πως τα χολιγουντιανά στούντιο ανήκουν σε πολυεθνικές εταιρείες που θέλουν κέρδος και φοβούνται τις καινούργιες ιδέες που, ούτως ή άλλως, ενέχουν μεγαλύτερο ρίσκο. Η επαναπροσέγγιση κακών ταινιών με στόχο την ανάδειξή τους σε καλές εκτιμάται αυτή τη στιγμή σαν ένα πιο σίγουρο στοίχημα.
Ας μην τρελαινόμαστε πολύ, λένε, οι μάνατζερ για νεωτερισμούς, υπάρχουν και έτοιμες συνταγές που μπορούμε να αντιγράψουμε προς το καλύτερο. Ετσι, δεν είναι μόνο το «Γκοτζίλα» σε αυτή τη λίστα. Αλλά και η περιπέτεια φαντασίας «Red Sonja», ριμέικ του «Κάλιντορ, ο μονομάχος» του Ρίτσαρντ Φλάισερ, με τους Αρνολντ Σβαρτζενέγκερ και Μπριγκίτε Νίλσεν, που το 1985 συγκέντρωσε μόλις 6,9 εκατομμύρια δολάρια. Το πόστερ της νέας βερσιόν με την υπογραφή του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο εδώ και αρκετό καιρό απεικονίζοντας τη Ρόουζ ΜακΓκόουαν με κόκκινα μαλλιά σε πολύ απειλητική στάση. Δεν έχει, όμως, ακόμα ξεκαθαριστεί αν η ηθοποιός θα είναι τελικά η «Κόκκινη Σόνια» ή αν τον ρόλο θα αναλάβει η αποχωρήσασα από το φραντσάιζ των «Transformers» Μέγκαν Φοξ.
-
Ο Aρνολντ Σβαρτζενέγκερ και η Μπριγκίτε Νίλσεν πρωταγωνίστησαν το ‘85 στην περιπέτεια φαντασίας του Ρίτσαρντ Φλάισερ, με ελληνικό τίτλο «Κάλιντορ, ο μονομάχος».
Στο μεταξύ, ετοιμάζεται το ριμέικ της κομεντί «Γυναίκα στη θάλασσα» που το ‘87 βυθίστηκε στο μποξ όφις με μόλις 26,7 εκατομμύρια δολάρια, ενώ γελοιοποιήθηκε από τους κριτικούς για τις ερμηνευτικές ικανότητες της Γκόλντι Χόουν που από πλούσια «σκύλα» παθαίνει αμνησία όταν πέφτει από το γιοτ της και σώζεται από τον φτωχό Κερτ Ράσελ. Είκοσι τρία χρόνια μετά, τον ρόλο της Χον στο ριμέικ της Sony φαίνεται να αναλαμβάνει η Τζένιφερ Λόπεζ.
Σειρά έχει πάρει και το «Dune» του Ντέιβιντ Λιντς, η φανταχτερή οδύσσεια επιστημονικής φαντασίας του ‘84 με τους Φρανσέσκα Ανις και Στινγκ που κόστισε 40 εκατομμύρια δολάρια για να συγκεντρώσει μόλις 29,7 εκατομμύρια στο μποξ όφις. Το αποτέλεσμα ανάγκασε τον ίδιο τον Λιντς να πάρει αποστάσεις από την ταινία που βγήκε στις αίθουσες με την υπογραφή του φανταστικού σκηνοθέτη Αλαν Σμίτι. Πάνω στη νέα εκδοχή του φιλμ δουλεύει για λογαριασμό της Παραμάουντ ο Γάλλος Πιερ Μορέλ, σκηνοθέτης της απρόσμενα επιτυχημένης «Αρπαγής» με τον Λίαμ Νίσον.
Ο Σαμ Ράιμι, από την άλλη, ακούγεται πως έχει στα σκαριά μια βελτιωμένη εκδοχή του «Ανθρώπου Σκιά», όπου ο Αλεκ Μπάλντουιν είχε ντυθεί το ‘94 μασκοφόρος εκδικητής. Η ταινία υποτίθεται ότι θα ήταν καλοκαιρινό μπλοκμπάστερ με βλέψεις για τη δημιουργία φραντσάιζ, αλλά οι θαυμαστές του ήρωα που πρωτοεμφανίστηκε στη δεκαετία του ‘30, σε μια σειρά ιστοριών μυστηρίου στο ραδιόφωνο για να περάσει αργότερα στο αστυνομικό μυθιστόρημα «τσέπης», δεν έδειξαν να ενδιαφέρονται. Το ίδιο και οι κριτικοί.
Το πακέτο των ριμέικ περιλαμβάνει ακόμα τη «Μαύρη τρύπα». Κυριολεκτική η σημασία του τίτλου για την Ντίσνεϊ που το 1979 προσπάθησε να δώσει με αυτή την ταινία τη δική της απάντηση στον «Πόλεμο των άστρων», αλλά δεν τα κατάφερε (ήταν η ακριβότερη ταινία της εποχής) κι ας είχε ακριβοθώρητους ηθοποιούς, όπως τους Αντονι Πέρκινς, Μαξιμίλιαν Σελ, Ερνεστ Μποργκνάιν και Ρόμπερτ Φόρστερ. Το στούντιο επιδιώκει τώρα να επανορθώσει με σκηνοθέτη τον νεοεμφανιζόμενο Τζόζεφ Κοζίνσκι.
Τέλος, υπάρχει και η άποψη των εταιρειών Imagine και Columbia που θέλουν σώνει και καλά να μετατρέψουν σε επιτυχία το «Real genius», μια ψυχροπολεμική σάτιρα του ‘85 με τον Βαλ Κίλμερ. Οπως και αυτή του άσημου σκηνοθέτη Νταν Μπράντλεϊ που επιμελείται το ριμέικ της (επίσης) ψυχροπολεμικής περιπέτειας «Κόκκινη αυγή», όπου αστόχησε ο Τζον Μίλιους το 1984, με πρωταγωνιστές τους Πάτρικ Σουέιζ, Σ. Τόμας Χάουελ και Τσάρλι Σιν. Η καινούργια βερσιόν έχει ως ημερομηνία εξόδου τον ερχόμενο Νοέμβριο με τους νεαρούς Κρις Χέμσγουορθ και Τζος Χάτσερσον στους πρώτους ρόλους.
Συμπέρασμα; Ο χορός της παραγωγής -ας πούμε- κινηματογραφικής κουλτούρας μέσω των ριμέικ κρατάει για τα καλά. Εξάλλου, κοιτώντας το θέμα από την πρακτική πλευρά του, δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό στο να προσπαθείς να μεταστρέψεις μια αποτυχία σε επιτυχία.
ANTA ΔΑΛΙΑΚΑ
