* Ο σεναριογράφος Πολ Σρέιντερ βάσισε τον κεντρικό χαρακτήρα του Τράβις στις δικές του εμπειρίες, αφού βίωσε την ίδια αίσθηση αποξένωσης από την υπόλοιπη κοινωνία. Ο Σρέιντερ ζούσε απομονωμένος στο αυτοκίνητό του, έπινε ασταμάτητα και σύχναζε σε «ροζ» κινηματογραφικές αίθουσες. Όταν κάποια στιγμή χρειάστηκε να πάει στο νοσοκομείο, συνειδητοποίησε ότι η νοσοκόμα ήταν ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο είχε μιλήσει για εβδομάδες.
* Ο Όλιβερ Στόουν διεκδίκησε μερίδιο έμπνευσης της πλοκής, μιας και ήταν βετεράνος του Βιετνάμ που επέστρεψε για να γίνει ταξιτζής και φορούσε συχνά το σακάκι του στρατού την ώρα της δουλειάς.
* Στα πρώτα προσχέδια, ο προαγωγός Σπορτ ήταν Αφροαμερικανός και ο Τράβις σκότωνε μόνο μαύρους χαρακτήρες - αυτό άλλαξε γρήγορα και μάλλον σοφά, και τελικά ο ρόλος κατέληξε στον Χάρβεϊ Καϊτέλ. Επίσης, το σενάριο είχαν αρχικά αναλάβει το δίδυμο Ρόμπερτ Μάλιγκαν (σκηνοθέτης) και Τζεφ Μπρίτζες, που τελικά εγκατέλειψαν την παραγωγή.
* Μπορεί να δημιούργησε ένα σχεδόν τέλειο σενάριο αλλά ο Σρέιντερ προδόθηκε από την γεωγραφία του. Ο Σκορσέζε, που γνώριζε πολύ καλύτερα την Νέα Υόρκη, παραπονέθηκε για τις ανακρίβειες στα ονόματα των δρόμων και την απόσταση μεταξύ τους. Αρχικά, βέβαια, ο Σρέιντερ είχε επιλέξει το Λος Άντζελες - η ιστορία τελικά μεταφέρθηκε στη Νέα Υόρκη αφού η χρήση των ταξί εκεί είναι πιο διαδεδομένη.
* Η ταινία είναι αφιερωμένη στην μνήμη του μεγάλου συνθέτη (και συνεργάτη του Άλφρεντ Χίτσκοκ) Μπέρναρντ Χέρμαν, ο οποίος απεβίωσε τον Δεκέμβριο του 1975.
* Σε μια προσπάθεια να αποφύγει το κόψιμο σκηνών από την επιτροπή λογοκρισίας, ο Σκορσέζε μετά από συμβουλή του Στίβεν Σπίλμπεργκ (ο οποίος βοήθησε και στο μοντάζ της ταινίας) επεξεργάστηκε τα χρώματα των σκηνών της τελικής επίθεσης για να φαίνεται λιγότερο φωτεινό το κόκκινο χρώμα του άφθονου αίματος. Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του φεστιβάλ Καννών που έδωσε τον Χρυσό Φοίνικα στον «Ταξιτζή» ήταν ο Τενεσί Γουίλιαμς, αν και, σύμφωνα με φήμες, είχε μισήσει τις βίαιες σκηνές.
* Η πιο διάσημη σκηνή της ταινίας - και μία από τις διασημότερες στην ιστορία του κινηματογράφου - ήταν αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού: ενώ το σενάριο απλά ανέφερε «ο Τράβις κοιτά στον καθρέφτη», ο Ντε Νίρο σκέφτηκε την θρυλική ατάκα «You talkin’ to me?».
* Τα γυρίσματα έγιναν το καλοκαίρι του 1975, σε μία Νέα Υόρκη που έβραζε από την ζέστη και έζεχνε λόγω της απεργίας των απορριματοφόρων. Ο Ντε Νίρο αναγκάστηκε να αρχίσει την προετοιμασία του για το ρόλο πριν τελειώσει τα γυρίσματα του «1900» του Μπερνάντο Μπερτολούτσι, και πηγαινοερχόταν συχνά ανάμεσα στην Ιταλία και τις ΗΠΑ. Απορροφήθηκε από την διαδικασία, μαθαίνοντας να οδηγεί ταξί, παίρνοντας συνεντεύξεις από πραγματικούς στρατιώτες για να μελετήσει τις απαντήσεις αλλά και την προφορά τους, και χάνοντας σχεδόν 14 κιλά - δεν ξύρισε όμως το κεφάλι του.
* Η Τζόντι Φόστερ, που ήταν μόλις 12 ετών τον καιρό των γυρισμάτων, έπρεπε να περάσει ένα ειδικό ψυχολογικό τεστ για να διασφαλιστεί ότι δεν θα έβρισκε τα γυρίσματα της επίθεσης του Τράβις υπερβολικά τραυματική εμπειρία. Σε μερικές σκηνές δεν μπορούσε να είναι καν παρούσα, και έτσι η 19χρονη αδερφή της, Κόνι, πήρε την θέση της.
* Για τις σκηνές που ο Τράβις είναι μέσα στο ταξί και κάνει βόλτες στην πόλη, ο Σκορσέζε και ο καμεραμάν κάθονταν στο πίσω κάθισμα, ενώ ο μπούμαν έμπαινε στο πορτ μπαγκάζ!
* Την ιδέα του μόχοκ την έδωσε ο ηθοποιός Βίκτορ Μανιότα, φίλος του Σκορσέζε, ο οποίος είχε υπηρετήσει στο Βιετνάμ και ανέφερε κάποιους στρατιώτες που κουρεύονταν αντίστοιχα όταν αντιμετώπιζαν μια δύσκολη αποστολή.
* Αντικατοπτρίζοντας την απόπειρα δολοφονίας του πολιτικού υποψηφίου της ταινίας, ο Τζον Χίκλεϊ μιμήθηκε τον Τράβις Μπικλ, πραγματοποιώντας μια απόπειρα εις βάρος του Αμερικανού προέδρου Ρόναλντ Ρίγκαν το 1981 έξω από το Washington Hilton. «Ένιωσα σαν να βρισκόμουν σε ταινία,» δήλωσε ο Χίκλεϊ, ο οποίος απέδωσε την πράξη του σε μια προσπάθεια να «ενωθεί μυστικιστικά» με την Τζόντι Φόστερ.
* Τον Φεβρουάριο του 2010, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης σε εφημερίδα της Δανίας, ο Μάρτιν Σκορσέζε μίλησε για τα πλάνα του για σίκουελ, το οποίο θα συνσκηνοθετούσε με τον Λαρς Φον Τρίερ! Ευτυχώς για όλους εμάς ήταν από τις ειδήσεις που εμφανίζονται εντελώς αναπάντεχα για να εξαφανιστούν με την ίδια ταχύτητα αμέσως μετά...
