Στα επτά της χρόνια ονειρεύεται να γίνει χορεύτρια. Στα είκοσι έξι της χρόνια επιβάλλεται σαν ηθοποιός και στα τριάντα εννέα γυρίζει την πλάτη της στο σινεμά. Για δύο δεκαετίες η Μπε-Μπε ενσάρκωνε το όνειρο εκατομμυρίων ανδρών ενώ οι ταινίες της έγιναν το καλύτερο εξαγώγιμο προϊόν της Γαλλίας, φέρνοντας μαζί τους μια πραγματική κοινωνική αλλαγή. Η Μπριζίτ Μπαρντό συζητήθηκε - κυρίως ερήμην της - όσο λίγες σταρ στην ιστορία του κινηματογράφου. Αυτές είναι μερικές χαρακτηριστικές δηλώσεις της ίδιας αλλά και μερικών σύγχρονών της.
«Το πρώτο χάρισμά της ήταν η ομορφιά της, είχε ένα ωραίο παράστημα, ωραία χέρια, πράγμα σπάνιο για ένα παιδί. Είχε κουράγιο και θέληση. Ήταν βεντέτα. Ήθελε να την προσέχουν.»
Ο καθηγητής χορού της Μπαρντό, για το κορίτσι που τελικά άφησε το χορό για το σινεμά
«Όλες οι γυναίκες εκείνης της εποχής θυμούνται το πρώτο της εξώφυλλο στο Elle το 1950. Αντιπροσώπευε κάτι που μέχρι τότε δεν είχε τη θέση του στην κοινωνία ή τη μόδα: αντιπροσώπευε το νεαρό κορίτσι. Από τη μια, υπήρχαν κορίτσια που φορούσαν ρούχα μικρού παιδιού και από την άλλη παντρεμένες γυναίκες. Τίποτα στο ενδιάμεσο. Η Μπαρντό ξεκίνησε την καταδική της μόδα, που απλώθηκε σαν έκρηξη. Και τώρα οι γυναίκες σε όλον τον κόσμο ντύνονται σαν νεαρά κορίτσια όσο μπορούν!»
Η ιστορικός μόδας Νικόλ Παρό για την επιρροή της Μπαρντό στη μόδα.
«Ήταν ωραίος, ήρεμος, άνετος...Είχε θεϊκή ομορφιά....Δεν ήταν κεραυνοβόλος έρωτας αλλά κάτι πολύ σημαντικό για μένα. Δεν σκέφτηκα ποτέ πως θα με ερωτευόταν.»
Η Μπαρντό για τον πρώτο της άνδρα, Ρότζερ Βαντίμ.
«Μετά το Άγαλμα της Ελευθερίας, καμία Γαλλίδα δεν έγινε τόσο διάσημη στην Αμερική.»
Περιοδικό Life, μετά την τεράστια επιτυχία του «Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα» στις ΗΠΑ
«Αν η Σοφία Λόρεν, η Μέριλιν Μονρόε και η Τζέιν Μάνσφιλντ δουν την Μπαρντό στο "Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα" θα σκεφτούν ίσως να αλλάξουν επάγγελμα.»
Από κριτική της εποχής
«Η γαλλική εξαγωγή που είναι τόσο σημαντική όσο τα αυτοκίνητα Renault.»
«Ξεκίνησα ως άθλια ηθοποιός και παραμένω άθλια ηθοποιός.»
Η Μπαρντό είναι ο χειρότερος κριτής του εαυτού της
«Είναι η κινητήριος μηχανή της ιστορίας των γυναικών, η πρώτη και μόνη απελευθερωμένη γυναίκα της μεταπολεμικής Γαλλίας.»
Η Σιμόν Ντε Μπουβουάρ αφιερώνει ένα ολόκληρο δοκίμιο στην Μπε-Μπε, με τον τίτλο «Το Σύνδρομο της Λολίτας»
«Η Μπαρντό ήταν εντελώς ελεύθερη, ήταν κάτι το απίστευτο ειδικά σε μια εποχή που δεν επέτρεπε κάτι τέτοιο στις γυναίκες και ενώ προέρχονταν από μια μπουρζουά οικογένεια. Απλά αδιαφορούσε για τις συμβάσεις: ζούσε όπως ήθελε, ντυνόταν όπως ήθελε - με αυτήν την έννοια η ελευθερία της ήταν πολύ προκλητική.»
«Ήταν η ενσάρκωση της επιτυχίας, των χρημάτων, της αγάπης, και δεν μπορούσε να δει γιατί ή σε ποιον έπρεπε να απολογηθεί. Δεν ντρεπόταν, δεν απολογούνταν για τον απόλυτο θρίαμβό της, ενώ πολλές απολογούνταν για τις μισές νίκες τους. Και γι'αυτό σκανδάλιζε τους πάντες.»
Η Φρανσουάζ Σαγκάν, άλλη μια ελεύθερη γυναίκα πριν από την εποχή της, γράφει για την περσόνα της Μπαρντό
«Προτιμώ να εγκαταλείψω το σινεμά πριν με εγκαταλείψει εκείνο.»
Η Μπαρντό εξηγεί την πρόωρη αποχώρησή της από τον κινηματογράφο, απόφαση που τελικά και τήρησε.
«Η Μπριζίτ δεν ήθελε να κάνει καμιά ταινία έξω από την Γαλλία γιατί δεν ήθελε να αφήσει την αγαπημένη της Γαλλία. Δεν φαινόταν να έχει οποιαδήποτε φιλοδοξία, κάτι που ήταν έκανε περιέργως ελκυστική γιατί δεν αποζητούσε την επιδοκιμασία κανενός. Αντίθετα, κάτι τέτοιο δεν την απασχολούσε καθόλου. Απλά δεν νοιαζόταν.»
Η Τζέιν Μπίρκιν για την συμπρωταγωνίστριά της στο «Don Juan», Μπαρντό
«Έχω υπάρξει πολύ ευτυχισμένη, πολύ πλούσια, πολύ όμορφη, πολύ παινεμένη, πολύ διάσημη και πολύ δυστυχισμένη. Τα ζώα δεν με έχουν προδώσει ποτέ. Είναι εύκολα θηράματα, όπως ήμουν εγώ σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου. Έτσι, νιώθουμε τα ίδια πράγματα. Τα αγαπώ.»
