Μπορεί η Ελλάδα να ήταν η τιμώμενη χώρα του φετινού «Regions Capitales pour le Cinema», με 7 ταινίες στο στάδιο της ανάπτυξης και τους παραγωγούς τους να ταξίδεψαν στο Φεστιβάλ Καννών για την συνάντηση της 21ης Μαΐου, σε αναζήτηση συμπαραγωγών και χρηματοδότησης (διαβάστε εδώ για το «Virus» του Άγγελου Φραντζή, το «Για Πάντα» της Μαργαρίτας Μαντά, το «Park» της Σοφίας Εξάρχου, το «Ίβο και Σοφία» Ελίνας Ψύκου και το «1901» του Γιάννη Βεσλεμέ) - αλλά αυτές δεν ήταν οι μόνες ελληνικές παρουσίες στην Κυανή Ακτή για φέτος.
Ο Φίλιππος Τσίτος, τέσσερα χρόνια μετά την «Ακαδημία Πλάτωνος» και δύο μετά το βραβευμένο «Άδικο Κόσμο», επιστρέφει με τη νέα του ταινία «Δεξιώσεις», βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Σωτηρίας Σταυρακοπούλου, και την ομάδα ηθοποιών και συντελεστών του «Άδικου Κόσμου» με μια «καρναβαλίστικ, µπαλκανο-φελινική µεταφορά, για την Ελλάδα και την Ευρώπη».
Ο Δήµος Περπατάρης, 50άρης, πρώην δηµοσιογράφος, νυν άνεργος, αδυσώπητος κριτής κάθε ανειλικρίνειας και αναξιοπρέπειας, ζει σε µια διαρκή σύγκρουση: από τη µια πεινάει, κι από την άλλη θέλει να διαφυλάξει την αξιοπρέπεια του µε κάθε κόστος.
Ένα βράδυ περνώντας έξω από το Γαλλικό Ινστιτούτο, όπου γίνεται µια δεξίωση, µπαίνει χρησιµοποιώντας την δηµοσιογραφική του ιδιότητα, για να µπορέσει να φάει και πέφτει πάνω στην «Οµάδα Καταστροφών». Καµιά 10αριά άνδρες και γυναίκες, διαφόρων επαγγελµάτων και ηλικιών, οι οποίοι έχουν σαν χόµπι να µπαίνουν λαθραία σε δεξιώσεις, εγκαίνια κτλ. µε σκοπό να φάνε τσάµπα. Ο Περπατάρης θα γίνει κεντρικό πρόσωπο της οµάδας, καθώς τολµά να υψώνει το αναστηµά του στους επικριτές τους και να τους υπερασπίζεται.
Ζώντας σε ένα παράλογο σύµπαν ανάµεσα στις «επιθέσεις» της οµάδας και τις δικές του προσωπικές καθηµερινές «εχθροπραξίες», ο Περπατάρης περήφανα περνάει «τον δύσκολο τούτο βίο» µε το µέτωπο ψηλά. Μπορεί µε άδειο στοµάχι, αλλά αξιοπρεπής...
Σύμφωνα με τον Φίλιππο Τσίτο, «ο κόσµος των δεξιώσεων είναι ένας κόσµος που καταρρέει. Ένας κόσµος που έχει απολέσει την διακριτικότητα του. Ένας κόσµος χωρίς τακτ. Άνθρωποι που έχουν ξεχάσει έννοιες όπως υπερηφάνεια ή αξιοπρέπεια χώνονται σε δεξιώσεις λέγοντας ψέµατα, πηδώντας µάντρες, για να φάνε χωρίς να πληρώσουν και να παραστήσουν τους αξιοπρεπείς. Δεν ντρέπονται όταν τους διώχνουν µε τις κλωτσιές, δεν προσβάλλονται όταν τους προσβάλουν. Μια φελινικού τύπου συγκινητική κωµωδία, µε χρωµατικούς συνδυασµούς που θυµίζουν το πάθος του γερµανικού εξπρεσιονισµού και πρόσωπα εξωστρεφή και φωνακλάδικα.»
Η ταινία, σε σενάριο του ίδιου του Φίλιππου Τσίτου, και παραγωγή Αλεξάνδρας Μπουσίου της Wrong Men, βρίσκεται σε στάδιο ανάπτυξης και τελικής γραφής του σεναρίου, και παρουσιάστηκε στο πρόσφατο φεστιβάλ Καννών αναζητώντας συμπαραγωγές από Γερμανία και Γαλλία.
