Γνωρίσαμε τον Αλέξανδρο Αβρανά από το πολυβραβευμένο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 2008, «Without», που δυστυχώς δεν βρήκε το δρόμο του στις ελληνικές αίθουσες. Πέντε χρόνια αργότερα, ο σκηνοθέτης αντλεί πηγή έμπνευσης από τις μνήμες του στην κεντρική Ευρώπη και πλέκει ένα γαϊτανάκι από τα μυστικά τους φόβους και τους νόμους που κυβερνούν τις οικογένειες.
«Όταν ήμουν στην Γερμανία έπεσα πάνω σε ένα αληθινό συμβάν απ' το οποίο γεννήθηκε η ιδέα του σεναρίου του “Miss Violence”», μας λέει ο σκηνοθέτης και εξηγεί τους λόγους ύπαρξης αυτής της ταινίας. «Η αυτοκτονία του κοριτσιού είναι η αφορμή για να αποδειχτεί ότι ακόμη κι ένα τέτοιο γεγονός δεν ήταν ικανό για να κάνει κάποιον μέσα από την οικογένεια να αντιδράσει σε ένα κατεστημένο, ένα κοινωνικό στάτους. Όλοι θέλουν να επαναστατήσουν αλλά εν τέλει κανείς δεν επαναστατεί, γιατί όλοι θέλουν να έχουν κάποιον από πάνω τους, τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Σε πρώτο επίπεδο στην ταινία υπάρχει το κοινωνικό και το κοινωνιολογικό σχόλιο που προκύπτει από την αυτοκτονία ενός 11χρονου κοριτσιού, σε δεύτερο επίπεδο όμως υπάρχει και το πολιτικό σχόλιο».
«Αυτό που θέλει να πει η ταινία είναι πολύ απλά ότι συμβαίνουν πάρα πολλά πράγματα στον γύρω κόσμο, ακόμη και στο δίπλα διαμέρισμα και κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά να κάνει κάτι για αυτό», συνεχίζει. «Υπάρχει μία πλήρης αδιαφορία για τον συνάνθρωπο κι ο καθένας έχει κλειστεί σ'έναν καθαρά εγωιστικό κόσμο. Στην οικογένεια της ταινίας συμβαίνουν πάρα πολλά και υπάρχουν πάρα πολλές δυνατότητες είτε από το συγγενικό περιβάλλον, είτε από το κράτος, όταν αυτό αντιπροσωπεύεται από το σχολικό περιβάλλον, είτε από την κοινωνία γενικώς, να διορθωθούν ή τουλάχιστον να αποκαλυφθούν, αλλά τελικά όλοι διαλέγουν τον εύκολο δρόμο της αδράνειας και της σιωπής, επιλέγοντας να κλείσουν τα μάτια σε ένα πρόβλημα που υπάρχει. Και κάπως έτσι τελειώνει και η ταινία, αφήνοντας αυτό το συναίσθημα που μας αφήνει καμιά φορά η είδηση θανάτου ενός ανθρώπου που τον εντόπισαν νεκρό μετά από μέρες».
Παρότι μάλιστα η θεματολογία και η αφορμή για το ξετύλιγμα του κουβαριού της ιστορίας ήταν το σκληρό γεγονός της αυτοκτονίας ενός μικρού κοριτσιού, οι μικροί ήρωες της ταινίας ανταποκρίθηκαν όπως μαρτύρησε ο σκηνοθέτης σαν επαγγελματίες και στις πιο δύσκολες σεναριακές συνθήκες. «Η ταινία είναι ισομερώς κατανεμημένη και παρότι οι σημαντικοί -ας το πούμε έτσι, ρόλοι είναι οι ενήλικες ήρωες, τα παιδιά έχουν μεγάλο και σημαντικό ρόλο στην ταινία, δεν είναι ούτε αφορμή ούτε βιτρίνα. Απέδωσαν, και με το παραπάνω. Και για να πω την αλήθεια είχα μεγάλη υποστήριξη από τους γονείς σε όλο αυτό το εγχείρημα γιατί ήταν δύσκολο να δουλεύει κανείς με παιδιά αλλά συγχρόνως εύκολο κι ευχάριστο γιατί έχουν τον τρόπο τους».
Το «Miss Violence» δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη, κι όπως σημειώνει ο Αλέξανδρος Αβρανάς, «ακόμη είναι πολύ νωρίς για να μιλάμε για διανομή στις αίθουσες, αλλά έχουν ήδη υπάρξει άνθρωποι που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον».
Miss Violence - πληροφορίες
Παίζουν: Θέμης Πάνου, Ρένη Πιττακή, Ελένη Ρουσσινού, Σίσσυ Τουμάση, Καλλιόπη Ζωντανού, Μαρία Σκουλά, Κωνσταντίνος Αθανασιάδης, Χλόη Μπολώτα, Νίκος Χατζόπουλος, Μηνας Χατζησάββας, Μαρία Καλλιμάνη, Κώστας Ανταλόπουλος, Βάσω Ιατροπούλου, Στέφανος Κοσμίδης, Χρήστος Λούλης, Αννα Κουτσαφτίκη, Γιώτα Φέστα, Γιώργος Συμεωνίδης,Μάρθα Μπουζιούρη
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Αβρανάς
Σεναριο: Αλέξανδρος Αβρανάς, Κώστας Περούλης
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ολυμπία Μυτιληναίου
Ηχοληψία: Νίκος Μπουγιούκος
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη, Θανάσης Δεμίρης
Κοστουμια: Δέσποινα Χειμωνά
Μακιγιάζ: Ιωάννα Συμεωνίδη, Μαιρη Σταυρακάκη, Apollonia B.
Μοντάζ: Νίκος Χελιδονίδης
Μιξάζ: Κώστας Βαρυμποπιώτης
Post Production 2|35
Executive Producer: Χρήστος Β. Κωνσταντακόπουλος
Παραγωγός: Βασίλης Χρυσανθόπουλος
Παραγωγή: Faliro House Productions, Plays2place Productions
